Job 17

O meu espírito está quebrantado, os meus dias se extinguem, a sepultura me está preparada!

Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.

Deveras estou cercado de zombadores, e os meus olhos contemplam a sua provocação!

Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.

Dá-me, peço-te, um penhor, e sê o meu fiador para contigo; quem mais há que me dê a mão?

Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?

Porque aos seus corações encobriste o entendimento, pelo que não os exaltarás.

Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.

Quem entrega os seus amigos como presa, os olhos de seus filhos desfalecerão.

Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.

Mas a mim me pôs por motejo dos povos; tornei-me como aquele em cujo rosto se cospe.

Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.

De mágoa se escureceram os meus olhos, e todos os meus membros são como a sombra.

Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.

Os retos pasmam disso, e o inocente se levanta contra o ímpio.

Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.

Contudo o justo prossegue no seu caminho e o que tem mãos puras vai crescendo em força.

Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.

Mas tornai vós todos, e vinde, e sábio nenhum acharei entre vós.

Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.

Os meus dias passaram, frustraram-se os meus propósitos, as aspirações do meu coração.

Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.

Convertem-me a noite em dia, e a luz, dizem, está perto das trevas.

Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.

Se eu esperar, a sepultura é minha casa; nas trevas estendi a minha cama.

Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman:

Eu disse à cova: Tu és meu pai; e aos vermes: Vós sois minha mãe e minha irmã.

Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;

E onde está então a minha esperança? Sim, a minha esperança, quem a poderá ver?

Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?

Descerão comigo até as trancas da sepultura. Descansaremos juntos no pó.

Lulusong sa mga pangawan ng Sheol, pagtataglay ng kapahingahan sa alabok.