Job 7

Porventura não tem o homem duro serviço sobre a terra? E não são os seus dias como os do jornaleiro?

Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?

Como o escravo que suspira pela sombra, e como o jornaleiro que espera pela sua paga,

Jako sługa pragnie cienia, a jako najemnik czeka końca pracy swojej:

assim se me deram meses de escassez, e noites de aflição se me ordenaram.

Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.

Havendo-me deitado, digo: Quando me levantarei? Mas comprida é a noite, e farto-me de me revolver na cama até a alva.

Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.

A minha carne se tem vestido de vermes e de torrões de pó; a minha pele endurece, e torna a rebentar-se.

Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.

Os meus dias são mais velozes do que a lançadeira do tecelão, e chegam ao fim sem esperança.

Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.

Lembra-te de que a minha vida é um sopro; os meus olhos não tornarão a ver o bem.

Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.

Os olhos dos que agora me veem não me verão mais; os teus olhos estarão sobre mim, mas não serei mais.

Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.

Tal como a nuvem se desfaz e some, aquele que desce à sepultura nunca tornará a subir.

Jako niszczeje obłok i przemija, tak zstępujący do grobu nie wynijdzie;

Nunca mais tornará à sua casa, nem o seu lugar o conhecerá mais.

Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.

Por isso não reprimirei a minha boca; falarei na angústia do meu espírito, queixar-me-ei na amargura da minha alma.

Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.

Sou eu o mar, ou um monstro marinho, para que me ponhas uma guarda?

Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?

Quando digo: Confortar-me-á a minha cama, meu leito aliviará a minha queixa,

Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:

então me espantas com sonhos, e com visões me atemorizas;

Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.

de modo que eu escolheria antes a estrangulação, e a morte do que estes meus ossos.

A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.

A minha vida abomino; não quero viver para sempre; retira-te de mim, pois os meus dias são vaidade.

Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.

Que é o homem, para que tanto o engrandeças, e ponhas sobre ele o teu pensamento,

Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?

e cada manhã o visites, e cada momento o proves?

A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go?

Até quando não apartarás de mim a tua vista, nem me largarás, até que eu possa engolir a minha saliva?

Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?

Se peco, que te faço a ti, ó vigia dos homens? Por que me fizeste alvo dos teus dardos? Por que a mim mesmo me tornei pesado?

Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?

Por que me não perdoas a minha transgressão, e não tiras a minha iniquidade? Pois agora me deitarei no pó; tu me buscarás, porém eu não serei mais.

Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.