Ecclesiastes 3

Tudo tem a sua ocasião própria, e há tempo para todo propósito debaixo do céu.

Każda rzecz ma swój czas, i każde przedsięwzięcie ma swój czas pod niebem.

Há tempo de nascer, e tempo de morrer; tempo de plantar, e tempo de arrancar o que se plantou;

Jest czas rodzenia i czas umierania; czas sadzenia, i czas wycinania tego, co sadzono;

tempo de matar, e tempo de curar; tempo de derribar, e tempo de edificar;

Czas zabijania, i czas leczenia; czas rozwalania, i czas budowania;

tempo de chorar, e tempo de rir; tempo de prantear, e tempo de dançar;

Czas płaczu, i czas śmiechu; czas smutku, i czas skakania;

tempo de espalhar pedras, e tempo de ajuntar pedras; tempo de abraçar, e tempo de abster-se de abraçar;

Czas rozrzucania kamieni, i czas zbierania kamieni; czas obłapiania, i czas oddalenia się od obłapiania;

tempo de buscar, e tempo de perder; tempo de guardar, e tempo de deitar fora;

Czas szukania, i czas stracenia; czas chowania, i czas odrzucenia;

tempo de rasgar, e tempo de coser; tempo de estar calado, e tempo de falar;

Czas rozdzierania, i czas zszywania; czas milczenia, i czas mówienia;

tempo de amar, e tempo de odiar; tempo de guerra, e tempo de paz.

Czas miłowania, i czas nienawidzenia; czas wojny, i czas pokoju.

Que proveito tem o trabalhador naquilo em que trabalha?

Cóż tedy ma ten, co pracuje, z tego, około czego pracuje?

Tenho visto o trabalho penoso que Deus deu aos filhos dos homens para nele se exercitarem.

Widziałem pracę, którą dał Bóg synom ludzkim, aby się nią bawili.

Tudo fez formoso em seu tempo; também pôs na mente do homem a ideia da eternidade, se bem que este não possa descobrir a obra que Deus fez desde o princípio até o fim.

Wszystko dobrze czyni czasu swego; owszem i żądość świata dał do serca ich, choć człowiek dzieła tego, które Bóg sprawuje, ani początku, ani końca nie dochodzi.

Sei que não há coisa melhor para eles do que se regozijarem e fazerem o bem enquanto viverem;

Stąd wiem, że nic lepszego nie mają, jedno aby się weselili, a czynili dobrze za żywota swego.

e também que todo homem coma e beba, e goze do bem de todo o seu trabalho é dom de Deus.

Acz i to, gdy każdy człowiek je i pije, i używa dobrze wszystkiej pracy swojej, jest dar Boży.

Eu sei que tudo quanto Deus faz durará eternamente; nada se lhe pode acrescentar, e nada se lhe pode tirar; e isso Deus faz para que os homens temam diante dele:

Wiem i to, że cokolwiek Bóg czyni, trwa na wieki; i że się do tego nic nie może przydać, ani z tego co ująć; a czyni to Bóg, aby się bali oblicza jego.

O que é, já existiu; e o que há de ser, também já existiu; e Deus procura de novo o que ja se passou.

To, co było, teraz jest, a co będzie, już było; albowiem Bóg odnawia to, co przeminęło.

Vi ainda debaixo do sol que no lugar da retidão estava a impiedade; e que no lugar da justiça estava a impiedade ainda.

Nadtom jeszcze widział pod słońcem na miejscu sądu niepobożność, a na miejscu sprawiedliwości niesprawiedliwość.

Eu disse no meu coração: Deus julgará o justo e o ímpio; porque há um tempo para todo propósito e para toda obra.

I rzekłem w sercu swem: Sprawiedliwego i niezbożnego Bóg sądzić będzie; bo czas każdemu przedsięwzięciu i każdej sprawy tam będzie.

Disse eu no meu coração: Isso é por causa dos filhos dos homens, para que Deus possa prová-los, e eles possam ver que são em si mesmos como os brutos.

Nadto rzekłem w sercu swem o sprawie synów ludzkich, że im Bóg okazał, aby wiedzieli, że są podobni bydłu.

Pois o que sucede aos filhos dos homens, isso mesmo também sucede aos brutos; uma e a mesma coisa lhes sucede; como morre um, assim morre o outro; todos têm o mesmo fôlego; e o homem não tem vantagem sobre os brutos; porque tudo é vaidade.

Bo przypadek synów ludzkich, i przypadek bydła, jest przypadek jednaki. Jako umiera ono, tak umiera i ten, i ducha jednakiego wszyscy mają, a nie ma człowiek nic więcej nad bydlę; bo wszystko jest marność.

Todos vão para um lugar; todos são pó, e todos ao pó tornarão.

Wszystko to idzie na jedno miejsce; a wszystko jest z prochu, i wszystko się zaś w proch obraca.

Quem sabe se o espírito dos filhos dos homens vai para cima, e se o espírito dos brutos desce para a terra?

A któż wie, że duch synów ludzkich wstępuje w górę? a duch bydlęcy, że zstępuje pod ziemię?

Pelo que tenho visto que não há coisa melhor do que alegrar-se o homem nas suas obras; porque esse é o seu quinhão; pois quem o fará voltar para ver o que será depois dele?

Przetoż obaczyłem, że człowiekowi niemasz nic lepszego, jedno weselić się z pracy swej, gdyż to jest dział jego; albowiem któż go do tego przywiedzie, aby poznał to, co ma być po nim?