Lamentations 5

Lembra-te, Senhor, do que nos tem sucedido; considera, e olha para o nosso opróbrio.
Kom i hu, Herre, det som har hendt oss, sku og se hvor vi blir hånet!
A nossa herdade passou a estranhos, e as nossas casas a forasteiros.
Vår arv er gått over til fremmede, våre hus til utlendinger.
çrfãos somos sem pai, nossas mães são como viuvas.
Vi er blitt farløse, har ingen far; våre mødre er som enker.
A nossa água por dinheiro a bebemos, por preço vem a nossa lenha.
Vi må kjøpe det vann vi drikker, vår ved må vi betale.
Os nossos perseguidores estão sobre os nossos pescoços; estamos cansados, e não temos descanso.
Våre forfølgere er på nakken av oss; vi er trette, vi får ingen hvile.
Aos egípcios e aos assírios estendemos as mãos, para nos fartarmos de pão.
Til Egypten har vi overgitt oss, og til Assyria, for å bli mettet med brød.
Nossos pais pecaram, e já não existem; e nós levamos as suas iniquidades.
Våre fedre har syndet, de er ikke mere; vi bærer deres misgjerninger.
Escravos dominam sobre nós; ninguém há que nos arranque da sua mão.
Træler hersker over oss; ingen river oss ut av deres hånd.
Com perigo de nossas vidas obtemos o nosso pão, por causa da espada do deserto.
Med fare for vårt liv henter vi vårt brød, truet av ørkenens sverd.
Nossa pele está abraseada como um forno, por causa do ardor da fome.
Vår hud brenner som en ovn av hungerens luer.
Forçaram as mulheres em Sião, as virgens nas cidades de Judá.
Kvinner har de krenket i Sion, jomfruer i Judas byer.
Príncipes foram enforcados pelas mãos deles; as faces dos anciãos não foram respeitadas.
Fyrster har de hengt, de gamles åsyn har de ikke hedret.
Mancebos levaram a mó; meninos tropeçaram sob fardos de lenha.
Unge menn bar kvernen, og gutter segnet under vedbøren.
Os velhos já não se assentam nas portas, os mancebos já não cantam.
De gamle sitter ikke mere i porten, de unge menn ikke mere ved sin strengelek.
Cessou o gozo de nosso coração; converteu-se em lamentação a nossa dança.
Med vårt hjertes glede er det forbi, vår dans er omskiftet til sorg.
Caiu a coroa da nossa cabeça; ai de nós, porque pecamos!
Kronen er falt av vårt hode; ve oss, vi har syndet.
Portanto desmaiou o nosso coração; por isso se escureceram os nossos olhos.
Derfor er vårt hjerte sykt, derfor er våre øine blitt dimme,
Pelo monte de Sião, que está assolado, andam os chacais.
for Sions bergs skyld, som er øde; rever løper om på det.
Tu, Senhor, permaneces eternamente; e o teu trono subsiste de geração em geração.
Du, Herre, troner til evig tid, din trone blir fra slekt til slekt.
Por que te esquecerias de nós para sempre, por que nos desampararias por tanto tempo?
Hvorfor skulde du glemme oss evig, forlate oss for så lang en tid?
Converte-nos a ti, Senhor, e seremos convertidos; renova os nossos dias como dantes;
Herre, før oss atter til dig, så vi kan komme tilbake! Forny våre dager, så de blir som i fordums tid!
se é que não nos tens de todo rejeitado, se é que não estás sobremaneira irado contra nos.
For skulde du rent ha forkastet oss? Skulde du være så storlig vred på oss?