Job 14

O homem, nascido da mulher, é de poucos dias e cheio de inquietação.
Ny olona tera-behivavy dia vitsy andro sady vontom-pahoriana.
Nasce como a flor, e murcha; foge também como a sombra, e não permanece.
Mitsimoka tahaka ny voninkazo izy ka jinjana, ary mihelina tahaka ny aloka izy ka tsy mitoetra.
Sobre esse tal abres os teus olhos, e a mim me fazes entrar em juízo contigo?
kanefa amin'izay toy izany foana no ampihiratanao ny masonao? ka dia izay izaho avy no entinao hifandahatra aminao amin'ny fitsarana!
Quem do imundo tirará o puro? Ninguém.
Aiza no misy madio ateraky ny tsy madio? Tsy misy na dia iray akory aza.
Visto que os seus dias estão determinados, contigo está o número dos seus meses; tu lhe puseste limites, e ele não poderá passar além deles.
Raha voafetra ny androny, ary voatendrinao ny isan'ny volana iainany, ary asianao fefy tsy azony ihoarana,
Desvia dele o teu rosto, para que ele descanse e, como o jornaleiro, tenha contentamento no seu dia.
Dia mihodina tsy hanatrika azy Hianao, mba hitsaharany, ka hifaliany amin'ny androny toy ny mpikarama.
Porque há esperança para a árvore, que, se for cortada, ainda torne a brotar, e que não cessem os seus renovos.
Fa azo antenaina ny hazo, satria na dia kapaina aza izy, dia mbola hitsimoka indray, ka tsy maintsy hisy ny solofony;
Ainda que envelheça a sua raiz na terra, e morra o seu tronco no pó,
Na dia efa tonga antitra ao amin'ny tany aza ny fakany, ary maty ao amin'ny vovoka ny fotony,
contudo ao cheiro das águas brotará, e lançará ramos como uma planta nova.
Raha mahare ny fofon-drano izy, dia hitsimoka indray. Ka handrahaka tahaka ny hazo tanora nambolena.
O homem, porém, morre e se desfaz; sim, rende o homem o espírito, e então onde está?
Fa ny olona kosa maty ka miampatra; Eny, miala aina ny olona, ary aiza izy?
Como as águas se retiram de um lago, e um rio se esgota e seca,
Ny rano miala eo amin'ny kamory, ary ny ony mihena ka ritra,
assim o homem se deita, e não se levanta; até que não haja mais céus não acordará nem será despertado de seu sono.
Ary toy izany koa ny olona; mandry izy ka tsy hitsangana intsony; Eny, mandra-paha-tsy hisian'ny lanitra dia tsy hahatsiaro izy na hofohazina amin'ny torimasony.
Oxalá me escondesses na sepultura, e me ocultasses até que a tua ira tenha passado; que me determinasses um tempo, e te lembrasses de mim!
Enga anie ka hanafina ahy any amin'ny fiainan-tsi-hita Hianao Ka hampiery ahy mandra-pahafaky ny fahatezeranao! Ary hanendry fetr'andro ho ahy, dia hahatsiaro ahy
Morrendo o homem, acaso tornará a viver? Todos os dias da minha lida esperaria eu, até que viesse a minha mudança.
Raha maty ny olona, moa ho velona indray va izy? Raha izany, dia hiandry mandritra ny andro fanafihako aho, mandra-pahatongan'ny fahafahako.
Chamar-me-ias, e eu te responderia; almejarias a obra de tuas mãos.
Dia hiantso Hianao, ary izaho hamaly Anao; ary mba halahelo ny asan'ny tananao Hianao.
Então contarias os meus passos; não estarias a vigiar sobre o meu pecado;
Fa ankehitriny manisa ny diako Hianao; Tsy mitsikilo ny fahotako va Hianao?
a minha transgressão estaria selada num saco, e ocultarias a minha iniquidade.
Efa voaisy tombo-kase ny kitapo misy ny fahadisoako; Ary voazaitranao ny heloko.
Mas, na verdade, a montanha cai e se desfaz, e a rocha se remove do seu lugar.
Kanefa na dia ny tendrombohitra aza, raha mianjera, dia mihalevona; Ary ny vatolampy dia afindra hiala amin'ny fitoerany;
As águas gastam as pedras; as enchentes arrebatam o solo; assim tu fazes perecer a esperança do homem.
Lanin'ny rano ny vato; ary indaosin'ny riaka ny vovo-tany: Toy izany no fanimbanao ny fanantenan'ny zanak'olombelona.
Prevaleces para sempre contra ele, e ele passa; mudas o seu rosto e o despedes.
Mandresy azy ho mandrakizay Hianao, ka lasa izy; Manova ny tarehiny Hianao ka mampandeha azy.
Os seus filhos recebem honras, sem que ele o saiba; são humilhados sem que ele o perceba.
Omem-boninahitra ny zanany nefa tsy fantany; Ary mietry ireo, nefa tsy hitany.
Sente as dores do seu próprio corpo somente, e só por si mesmo lamenta.
Ny mihatra amin'ny tenany ihany no mampanaintaina azy, ary ny mihatra amin'ny tenany ihany no mampalahelo ny fanahiny.