Job 14

O homem, nascido da mulher, é de poucos dias e cheio de inquietação.
Nou menm moun, se nan vant fanm nou soti. Lavi nou kout, men li pa manke traka!
Nasce como a flor, e murcha; foge também como a sombra, e não permanece.
Nou parèt tankou yon flè. Epi lamenm nou fennen. Nou disparèt tankou yon nwaj k'ap pase.
Sobre esse tal abres os teus olhos, e a mim me fazes entrar em juízo contigo?
Epi, Bondye, se sa w'ap louvri je ou gade. Se sa w'ap fè kanpe devan ou pou jije l'?
Quem do imundo tirará o puro? Ninguém.
Ki moun ki ka fè dlo pwòp soti nan yon sous sal? Pesonn moun.
Visto que os seus dias estão determinados, contigo está o número dos seus meses; tu lhe puseste limites, e ele não poderá passar além deles.
Tan chak moun gen pou l' viv la fikse deja depi lontan. Kantite mwa li gen pou l' viv la, se nan men ou sa rete. Anyen pa ka chanje.
Desvia dele o teu rosto, para que ele descanse e, como o jornaleiro, tenha contentamento no seu dia.
Tanpri, wete je ou sou mwen. Kite m' pran yon ti souf. Tankou moun ki fin pase yon jounen ap travay di, kite m' pran yon ti kanpo.
Porque há esperança para a árvore, que, se for cortada, ainda torne a brotar, e que não cessem os seus renovos.
Toujou gen yon ti espwa pou yon pyebwa. Yo te mèt koupe l', l'ap toujou pouse ankò, li p'ap mouri.
Ainda que envelheça a sua raiz na terra, e morra o seu tronco no pó,
Rasin li yo te mèt fin vye nan tè a, bout chouk la te mèt fin chèch,
contudo ao cheiro das águas brotará, e lançará ramos como uma planta nova.
depi li jwenn dlo, l'ap boujonnen, l'ap pouse kreyòl.
O homem, porém, morre e se desfaz; sim, rende o homem o espírito, e então onde está?
Men moun, depi yo mouri, yo tounen kadav. Lè yo kase kòd, ou pa wè kote yo fè.
Como as águas se retiram de um lago, e um rio se esgota e seca,
Letan ka cheche, larivyè ka sispann koule.
assim o homem se deita, e não se levanta; até que não haja mais céus não acordará nem será despertado de seu sono.
Men, kote yon moun mouri kouche a, pa gen leve pou li ankò. Poul va fè dan anvan y'a leve vivan ankò, anvan y'a leve soti nan dòmi yo a.
Oxalá me escondesses na sepultura, e me ocultasses até que a tua ira tenha passado; que me determinasses um tempo, e te lembrasses de mim!
Si sèlman ou ta vle kache m' nan peyi kote mò yo ye a? Si ou te ka kite m' la jouk kòlè ou la fin pase? Apre sa, ou ta fikse yon dat pou chonje m' ankò.
Morrendo o homem, acaso tornará a viver? Todos os dias da minha lida esperaria eu, até que viesse a minha mudança.
Men, sa m'ap di la a? Eske moun mouri ka leve? Sa pa fè anyen. Mwen ta tann move tan sa a fin pase, jouk sa ta bon pou mwen ankò.
Chamar-me-ias, e eu te responderia; almejarias a obra de tuas mãos.
Lè sa a, ou ta rele m', mwen ta reponn ou. Ou ta kontan wè sa ou te fè ak men ou lan.
Então contarias os meus passos; não estarias a vigiar sobre o meu pecado;
Lè sa a, ou ta gade jan m'ap mache a, men, ou pa ta chonje sa m' te konn fè ki mal.
a minha transgressão estaria selada num saco, e ocultarias a minha iniquidade.
Ou ta padonnen m' peche m' yo, ou ta mare yo tout fè yon pakèt voye jete.
Mas, na verdade, a montanha cai e se desfaz, e a rocha se remove do seu lugar.
Rive yon lè se pou mòn yo anfale, se pou wòch yo woule desann.
As águas gastam as pedras; as enchentes arrebatam o solo; assim tu fazes perecer a esperança do homem.
Rive yon lè dlo ap fin manje wòch yo, lapli ap fin bwote tout tè a desann. Konsa tou, rive yon lè ou wete tout espwa nan kè moun.
Prevaleces para sempre contra ele, e ele passa; mudas o seu rosto e o despedes.
Ou kraze yo nèt anba men ou, epi yo mouri. Ou fè moun pa ka rekonèt yo, epi ou voye yo ale.
Os seus filhos recebem honras, sem que ele o saiba; são humilhados sem que ele o perceba.
Moun fè lwanj pitit mò yo, men mò yo menm yo pa konn anyen. Moun pase yo nan betiz, men yo menm, sa pa di yo anyen.
Sente as dores do seu próprio corpo somente, e só por si mesmo lamenta.
Yon sèl soufrans yo santi se sa k'ap manje yo nan tout kò yo a. Se pou tèt pa yo ase y'ap plenyen!