Job 4

Então respondeu Elifaz, o temanita, e disse:

الیفاز ایّوب، اگر با تو چند کلمه حرف بزنم، آزرده نمی‌شوی؟ من دیگر نمی‌توانم ساکت بمانم.

Se alguém intentar falar-te, enfadarte-ás? Mas quem poderá conter as palavras?

الیفاز ایّوب، اگر با تو چند کلمه حرف بزنم، آزرده نمی‌شوی؟ من دیگر نمی‌توانم ساکت بمانم.

Eis que tens ensinado a muitos, e tens fortalecido as mãos fracas.

ببین، تو به افراد بسیاری تعلیم داد‌ه‌ای و به مردمان ضعیف دلگرمی و قوّت قلب بخشیده‌ای.

As tuas palavras têm sustentado aos que cambaleavam, e os joelhos desfalecentes tens fortalecido.

با سخنان تشویق کننده، مردم را از لغزش بازداشته‌ای و به زانوان لرزان نیرو داد‌ه‌ای.

Mas agora que se trata de ti, te enfadas; e, tocando-te a ti, te desanimas.

امّا اکنون که خودت دچار مشکلات شده‌ای، پریشان گشته‌ای.

Porventura não está a tua confiança no teu temor de Deus, e a tua esperança na integridade dos teus caminhos?

تو شخصی پرهیزکار بودی و زندگی بی‌عیبی داشتی، پس در این حال هم باید امید و اعتمادت را از دست ندهی.

Lembra-te agora disto: qual o inocente que jamais pereceu? E onde foram os retos destruídos?

فکر کن، آیا هرگز دیده‌ای که شخص بی‌گناهی هلاک شود و یا مرد درستکاری از بین برود؟

Conforme tenho visto, os que lavram iniquidade e semeiam o mal segam o mesmo.

درحالی‌که من دیده‌ام، کسانی‌که شرارت و ظلم را می‌کارند، شرارت و ظلم را درو می‌کنند.

Pelo sopro de Deus perecem, e pela rajada da sua ira são consumidos.

توفان غضب خدا آنها را از بین می‌برد و با آتش خشم خود آنها را می‌سوزاند.

Cessa o rugido do leão, e a voz do leão feroz; os dentes dos leõezinhos se quebram.

مردم شریر مانند شیرِ درّنده می‌غرّند، امّا خدا آنها را خاموش می‌سازد و دندانهایشان را می‌شکند.

Perece o leão velho por falta de presa, e os filhotes da leoa andam dispersos.

مانند شیر نر از بی‌غذایی و گرسنگی ضعیف می‌شوند و می‌میرند و فرزندانشان نیز پراکنده می‌شوند.

Ora, uma palavra se me disse em segredo, e os meus ouvidos perceberam um sussurro dela.

وقتی در خواب سنگینی رفته بودم، در رؤیا پیامی به صورت زمزمهٔ آهسته به گوش من رسید.

Entre pensamentos nascidos de visões noturnas, quando cai sobre os homens o sono profundo,

وقتی در خواب سنگینی رفته بودم، در رؤیا پیامی به صورت زمزمهٔ آهسته به گوش من رسید.

sobrevieram-me o espanto e o tremor, que fizeram estremecer todos os meus ossos.

وحشت مرا فراگرفت، تنم به لرزه آمد.

Então um espírito passou por diante de mim; arrepiaram-se os cabelos do meu corpo.

شبحی از برابر من گذشت و از ترس، موی بر بدنم راست شد.

Parou ele, mas não pude discernir a sua aparencia; um vulto estava diante dos meus olhos; houve silêncio, então ouvi uma voz que dizia:

می‌دانستم که شبح در آنجا حضور دارد، امّا نمی‌توانستم آن را ببینم. در آن سکوت شب، این صدا به گوشم رسید:

Pode o homem mortal ser justo diante de Deus? Pode o varão ser puro diante do seu Criador?

«آیا انسان فانی می‌تواند در نظر خدا که خالق اوست، پاک و بی‌عیب باشد؟

Eis que Deus não confia nos seus servos, e até a seus anjos atribui loucura;

او حتّی بر خادمان آسمانی خود اعتماد نمی‌کند و فرشتگانش هم در نظر او پاک نیستند،

quanto mais aos que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e que são esmagados pela traça!

چه رسد به آنهایی که از خاک آفریده شده‌اند و مانند بید از بین می‌روند.

Entre a manhã e a tarde são destruidos; perecem para sempre sem que disso se faça caso.

ممکن است صبح زنده باشند، ولی بدون هیچ خبری، قبل از غروب می‌میرند.

Se dentro deles é arrancada a corda da sua tenda, porventura não morrem, e isso sem atingir a sabedoria?

رشتهٔ زندگی‌شان پاره می‌شود و در جهالت و نادانی از بین می‌روند.»