Luke 20

Num desses dias, quando Jesus ensinava o povo no templo, e anunciava o evangelho, sobrevieram os principais sacerdotes e os escribas, com os anciãos,

Kaj en unu el la tagoj, dum li instruis la popolon en la templo kaj predikis la evangelion, la ĉefpastroj kaj la skribistoj venis kun la pliaĝuloj;

e falaram-lhe deste modo: Dize-nos, com que autoridade fazes tu estas coisas? Ou, quem é o que te deu esta autoridade?

kaj ili ekparolis, dirante al li: Diru al ni: Laŭ kia aŭtoritato vi ĉi tion faras? aŭ kiu estas tiu, kiu donis al vi tian aŭtoritaton?

Respondeu-lhes ele: Eu também vos farei uma pergunta; dizei-me, pois:

Kaj responde li diris al ili: Mi ankaŭ faros al vi demandon, kaj diru al mi:

O batismo de João era do céu ou dos homens?

La baptado de Johano, ĉu ĝi estis el la ĉielo, aŭ el homoj?

Ao que eles arrazoavam entre si: Se dissermos: do céu, ele dirá: Por que não crestes?

Kaj ili diskutis inter si, dirante: Se ni diros: El la ĉielo; li diros: Kial vi ne kredis al li?

Mas, se dissermos: Dos homens, todo o povo nos apedrejará; pois está convencido de que João era profeta.

Sed se ni diros: El homoj; la tuta popolo ŝtonmortigos nin, ĉar ili estas konvinkitaj, ke Johano estis profeto.

Responderam, pois, que não sabiam donde era.

Kaj ili respondis, ke ili ne scias, de kie ĝi estis.

Replicou-lhes Jesus: Nem eu vos digo com que autoridade faço estas coisas.

Kaj Jesuo diris al ili: Kaj mi ne diras al vi, laŭ kia aŭtoritato mi faras ĉi tion.

Começou então a dizer ao povo esta parábola: Um homem plantou uma vinha, arrendou-a a uns lavradores, e ausentou-se do país por muito tempo.

Kaj li komencis paroli al la popolo la jenan parabolon: Unu viro plantis vinberĝardenon, kaj luigis ĝin al kultivistoj, kaj forvojaĝis por longa tempo.

No tempo próprio mandou um servo aos lavradores, para que lhe dessem dos frutos da vinha; mas os lavradores, espancando-o, mandaram-no embora de mãos vazias.

Kaj en la ĝusta tempo li sendis sklavon al la kultivistoj, por ke ili donu al li el la frukto de la vinberejo; sed la kultivistoj skurĝis lin, kaj forsendis lin senhava.

Tornou a mandar outro servo; mas eles espancaram também a este e, afrontando-o, mandaram-no embora de mãos vazias.

Kaj li sendis ankoraŭ alian sklavon, kaj lin ankaŭ ili skurĝis kaj malhonoris, kaj forsendis lin senhava.

E mandou ainda um terceiro; mas feriram também a este e lançaram-no fora.

Kaj li sendis ankoraŭ trian, kaj lin ankaŭ ili vundis kaj elĵetis.

Disse então o senhor da vinha: Que farei? Mandarei o meu filho amado; a ele talvez respeitarão.

Kaj la sinjoro de la vinberejo diris: Kion mi faru? Mi sendos mian amatan filon; eble lin ili respektos.

Mas quando os lavradores o viram, arrazoaram entre si, dizendo: Este é o herdeiro; matemo-lo, para que a herança seja nossa.

Sed kiam la kultivistoj lin vidis, ili diskutis unu kun alia, dirante: Ĉi tiu estas la heredonto; ni lin mortigu, por ke la heredaĵo fariĝu nia.

E lançando-o fora da vinha, o mataram. Que lhes fará, pois, o senhor da vinha?

Kaj ili elĵetis lin el la vinberejo kaj lin mortigis. Kion do faros al ili la sinjoro de la vinberejo?

Virá e destruirá esses lavradores, e dará a vinha a outros. Ouvindo eles isso, disseram: Tal não aconteça!

Li venos kaj pereigos ĉi tiujn kultivistojn, kaj donos la vinberejon al aliaj. Kaj aŭdinte tion, ili diris: Ne tiel estu.

Mas Jesus, olhando para eles, disse: Pois, que quer dizer isto que está escrito: A pedra que os edificadores rejeitaram, essa foi posta como pedra angular?

Sed li, rigardante ilin, diris: Kio do estas la jena skribitaĵo: Ŝtono, kiun malŝatis la konstruantoj, Fariĝis ŝtono bazangula?

Todo o que cair sobre esta pedra será despedaçado; mas aquele sobre quem ela cair será reduzido a pó.

Ĉiu, kiu falas sur tiun ŝtonon, rompiĝos; sed sur kiun ĝi falos, tiun ĝi polvigos.

Ainda na mesma hora os escribas e os principais sacerdotes, percebendo que contra eles proferira essa parábola, procuraram deitar-lhe as mãos, mas temeram o povo.

Kaj la skribistoj kaj ĉefpastroj celis meti manojn sur lin en tiu sama horo, kaj ili timis la popolon; ĉar ili eksciis, ke kontraŭ ili li parolis ĉi tiun parabolon.

E, aguardando oportunidade, mandaram espias, os quais se fingiam justos, para o apanharem em alguma palavra, e o entregarem à jurisdição e à autoridade do governador.

Kaj ili observis lin, kaj elsendis spionojn, kiuj ŝajnigis sin justaj, por ke ili ekkaptu lian parolon, celante transdoni lin al la potenco kaj aŭtoritato de la provincestro.

Estes, pois, o interrogaram, dizendo: Mestre, sabemos que falas e ensinas retamente, e que não consideras a aparência da pessoa, mas ensinas segundo a verdade o caminho de Deus;

Kaj ili demandis lin, dirante: Majstro, ni scias, ke vi prave parolas kaj instruas, kaj ne akceptas ies personon, sed instruas laŭ vero la vojon de Dio:

é-nos lícito dar tributo a César, ou não?

Ĉu konvenas al ni doni tributon al Cezaro, aŭ ne?

Mas Jesus, percebendo a astúcia deles, disse-lhes: Por que me tentais?

Sed sciante ilian ruzecon, li diris al ili:

Mostrai-me um denário. De quem é a imagem e a inscrição que ele tem? Responderam: De César.

Montru al mi denaron. Kies bildon kaj surskribaĵon ĝi portas? Kaj ili respondis: De Cezaro.

Disse-lhes então: Dai, pois, a César o que é de César, e a Deus o que é de Deus.

Kaj li diris al ili: Tial redonu al Cezaro la propraĵon de Cezaro, kaj al Dio la propraĵon de Dio.

E não puderam apanhá-lo em palavra alguma diante do povo; e admirados da sua resposta, calaram-se.

Kaj ili ne povis ekkapti la diron antaŭ la popolo; kaj ili miris pro lia respondo, kaj silentis.

Chegaram então alguns dos saduceus, que dizem não haver ressurreição, e perguntaram-lhe:

Kaj venis iuj el la Sadukeoj, kiuj diras, ke ne estas releviĝo; kaj ili demandis lin,

Mestre, Moisés nos deixou escrito que se morrer alguém, tendo mulher mas não tendo filhos, o irmão dele case com a viúva, e suscite descendência ao irmão.

dirante: Majstro, Moseo skribis por ni, ke, se ies frato mortos, havante edzinon, kaj li estas seninfana, lia frato prenu la edzinon kaj naskigu idaron al sia frato.

Havia, pois, sete irmãos. O primeiro casou-se e morreu sem filhos;

Estis do sep fratoj; kaj la unua edziĝis, kaj mortis seninfana;

então o segundo, e depois o terceiro, casaram com a viúva;

ankaŭ la dua;

e assim todos os sete, e morreram, sem deixar filhos.

kaj la tria ŝin prenis; kaj tiel same ankaŭ la sep ne lasis infanojn, kaj mortis.

Depois morreu também a mulher.

Laste mortis ankaŭ la virino.

Portanto, na ressurreição, de qual deles será ela esposa, pois os sete por esposa a tiveram?

En la releviĝo do por kiu el ili ŝi estos edzino? ĉar la sep havis ŝin kiel edzinon.

Respondeu-lhes Jesus: Os filhos deste mundo casaram-se e dão-se em casamento;

Kaj Jesuo diris al ili: La filoj de ĉi tiu mondo edziĝas kaj estas edzigataj;

mas os que são julgados dignos de alcançar o mundo vindouro, e a ressurreição dentre os mortos, nem se casam nem se dão em casamento;

sed kiuj estas juĝitaj indaj atingi tiun mondon kaj la releviĝon el la mortintoj, tiuj nek edziĝas nek edziniĝas;

porque já não podem mais morrer; pois são iguais aos anjos, e são filhos de Deus, sendo filhos da ressurreição.

ĉar ili ne plu povas morti; ĉar ili estas egalaj kun la anĝeloj, kaj estas filoj de Dio, estante filoj de la releviĝo.

Mas que os mortos hão de ressuscitar, o próprio Moisés o mostrou, na passagem a respeito da sarça, quando chama ao Senhor; Deus de Abraão, e Deus de Isaque, e Deus de Jacó.

Sed ke la mortintoj leviĝas, Moseo mem montris en la arbetaĵo, kiam li nomis la Eternulon la Dio de Abraham kaj la Dio de Isaak kaj la Dio de Jakob.

Ora, ele não é Deus de mortos, mas de vivos; porque para ele todos vivem.

Li estas Dio ne de mortintoj, sed de la vivantoj, ĉar ĉiuj vivas al Li.

Responderam alguns dos escribas: Mestre, disseste bem.

Kaj iuj el la skribistoj responde diris: Majstro, vi bone diris.

Não ousavam, pois, perguntar-lhe mais coisa alguma.

Kaj ili ne plu kuraĝis fari al li demandon.

Jesus, porém, lhes perguntou: Como dizem que o Cristo é filho de Davi?

Kaj li diris al ili: Kiel oni diras, ke la Kristo estas filo de David?

Pois o próprio Davi diz no livro dos Salmos: Disse o Senhor ao meu Senhor: Assenta-te à minha direita,

Ĉar David mem diras en la Psalmaro: La Eternulo diris al mia Sinjoro: Sidu dekstre de Mi,

até que eu ponha os teus inimigos por estrado dos teus pés.

Ĝis Mi faros viajn malamikojn benketo por viaj piedoj.

Logo Davi lhe chama Senhor como, pois, é ele seu filho?

Tial David nomas lin Sinjoro, kaj kiamaniere li estas lia filo?

Enquanto todo o povo o ouvia, disse Jesus aos seus discípulos:

Kaj dum la tuta popolo aŭskultis, li diris al siaj disĉiploj:

Guardai-vos dos escribas, que querem andar com vestes compridas, e gostam das saudações nas praças, dos primeiros assentos nas sinagogas, e dos primeiros lugares nos banquetes;

Gardu vin kontraŭ la skribistoj, kiuj amas promenadi en roboj kaj amas salutojn sur la placoj, kaj ĉefseĝojn en la sinagogoj, kaj ĉeflokojn ĉe festenoj;

que devoram as casas das viúvas, fazendo, por pretexto, longas orações; estes hão de receber maior condenação.

kaj kiuj formanĝas domojn de vidvinoj, kaj por preteksto longe preĝas. Ĉi tiuj ricevos pli severan kondamnon.