Luke 19

Tendo Jesus entrado em Jericó, ia atravessando a cidade.

Kaj li eniris en Jeriĥon kaj ĝin trapasis.

Havia ali um homem chamado Zaqueu, o qual era chefe de publicanos e era rico.

Kaj jen viro, nomata Zakĥeo; kaj li estis ĉefimpostisto, kaj li estis riĉa.

Este procurava ver quem era Jesus, e não podia, por causa da multidão, porque era de pequena estatura.

Kaj li penis vidi Jesuon, kia homo li estas; kaj li ne povis pro la homamaso, ĉar li estis malgranda je staturo.

E correndo adiante, subiu a um sicômoro a fim de vê-lo, porque havia de passar por ali.

Kaj antaŭkurinte antaŭen, li supreniris sur sikomorarbon, por lin vidi; ĉar li estis preterpasonta tie.

Quando Jesus chegou àquele lugar, olhou para cima e disse-lhe: Zaqueu, desce depressa; porque importa que eu fique hoje em tua casa.

Kaj kiam Jesuo venis al la loko, li suprenrigardis, kaj diris al li: Zakĥeo, rapide malsupreniru, ĉar hodiaŭ mi devas loĝi en via domo.

Desceu, pois, a toda a pressa, e o recebeu com alegria.

Kaj li rapide malsupreniris, kaj akceptis lin ĝoje.

Ao verem isso, todos murmuravam, dizendo: Entrou para ser hóspede de um homem pecador.

Kaj vidinte, ĉiuj murmuris, dirante: Ĉe pekulo li eniris, por gasti.

Zaqueu, porém, levantando-se, disse ao Senhor: Eis aqui, Senhor, dou aos pobres metade dos meus bens; e se em alguma coisa tenho defraudado alguém, eu lho restituo quadruplicado.

Kaj Zakĥeo, starante, diris al la Sinjoro: Jen duonon de miaj posedaĵoj, Sinjoro, mi donacas al la malriĉuloj; kaj se el iu mi maljuste eldevigis ion, mi redonas kvaroblon.

Disse-lhe Jesus: Hoje veio a salvação a esta casa, porquanto também este é filho de Abraão.

Kaj Jesuo diris al li: Hodiaŭ venis savo al ĉi tiu domo, ĉar li ankaŭ estas filo de Abraham.

Porque o Filho do homem veio buscar e salvar o que se havia perdido.

Ĉar la Filo de homo venis, por serĉi kaj savi la perditaĵon.

Ouvindo eles isso, prosseguiu Jesus, e contou uma parábola, visto estar ele perto de Jerusalém, e pensarem eles que o reino de Deus se havia de manifestar imediatamente.

Kaj kiam oni aŭdis tion, li parolis ankoraŭ parabolon, ĉar li estis proksime al Jerusalem, kaj oni supozis, ke la regno de Dio tuj aperos.

Disse pois: Certo homem nobre partiu para uma terra longínqua, a fim de tomar posse de um reino e depois voltar.

Li do diris: Unu nobelo forvojaĝis en malproksiman landon, por ricevi al si regnon, kaj reveni.

E chamando dez servos seus, deu-lhes dez minas, e disse-lhes: Negociai até que eu venha.

Kaj vokinte al si dek siajn servistojn, li donis al ili dek min’ojn, kaj diris al ili: Negocadu, ĝis mi revenos.

Mas os seus concidadãos odiavam-no, e enviaram após ele uma embaixada, dizendo: Não queremos que este homem reine sobre nós.

Sed liaj regnanoj lin malamis, kaj sendis delegitaron post li, dirante: Ni ne volas, ke tiu viro reĝu super ni.

E sucedeu que, ao voltar ele, depois de ter tomado posse do reino, mandou chamar aqueles servos a quem entregara o dinheiro, a fim de saber como cada um havia negociado.

Kaj kiam li revenis, ricevinte la regnon, li ordonis voki al li tiujn servistojn, al kiuj li donis la monon, por ke li sciiĝu, kiom ili gajnis per negocado.

Apresentou-se, pois, o primeiro, e disse: Senhor, a tua mina rendeu dez minas.

Kaj venis la unua, kaj diris: Sinjoro, via min’o produktis dek min’ojn.

Respondeu-lhe o senhor: Bem está, servo bom! Porque no mínimo foste fiel, sobre dez cidades terás autoridade.

Kaj li diris al li: Bonege, bona servisto; ĉar vi estis fidela en tre malgranda afero, havu aŭtoritaton super dek urboj.

Veio o segundo, dizendo: Senhor, a tua mina rendeu cinco minas.

Kaj venis la dua, kaj diris: Sinjoro, via min’o faris kvin min’ojn.

A este também respondeu: Sê tu também sobre cinco cidades.

Li diris ankaŭ al tiu: Vi ankaŭ estu super kvin urboj.

E veio outro, dizendo: Senhor, eis aqui a tua mina, que guardei num lenço;

Kaj alia venis, kaj diris: Sinjoro, jen via min’o, kiun mi konservis, flankemetitan en viŝtuko;

pois tinha medo de ti, porque és homem severo; tomas o que não puseste, e ceifas o que não semeaste.

ĉar mi vin timis, ĉar vi estas homo severa; vi prenas tion, kion vi ne demetis, kaj rikoltas tion, kion vi ne semis.

Disse-lhe o Senhor: Servo mau! Pela tua boca te julgarei; sabias que eu sou homem severo, que tomo o que não pus, e ceifo o que não semeei;

Li diris al li: El via propra buŝo mi vin juĝos, vi malbona servisto. Vi sciis, ke mi estas homo severa, kiu prenas tion, kion mi ne demetis, kaj rikoltas tion, kion mi ne semis;

por que, pois, não puseste o meu dinheiro no banco? Então vindo eu, o teria retirado com os juros.

kial do vi ne donis mian monon en bankon, por ke, reveninte, mi postulu ĝin kun procento?

E disse aos que estavam ali: Tirai-lhe a mina, e dai-a ao que tem as dez minas.

Kaj li diris al la apudstarantoj: Forprenu de li la min’on, kaj donu ĝin al tiu, kiu havas la dek min’ojn.

Responderam-lhe eles: Senhor, ele tem dez minas.

(Kaj ili diris al li: Sinjoro, li havas dek min’ojn.)

Pois eu vos digo que a todo o que tem, dar-se-lhe-á; mas ao que não tem, até aquilo que tem ser-lhe-á tirado.

Mi diras al vi, ke al ĉiu, kiu havas, estos donite; kaj for de tiu, kiu ne havas, estos prenita eĉ tio, kion li havas.

Quanto, porém, àqueles meus inimigos que não quiseram que eu reinasse sobre eles, trazei-os aqui, e matai-os diante de mim.

Cetere tiujn miajn malamikojn, kiuj ne volis, ke mi reĝu super ili, konduku ĉi tien, kaj mortigu ilin antaŭ mi.

Tendo Jesus assim falado, ia caminhando adiante deles, subindo para Jerusalém.

Kaj tion dirinte, li ekiris antaŭe, suprenirante al Jerusalem.

Ao aproximar-se de Betfagé e de Betânia, junto do monte que se chama das Oliveiras, enviou dois dos discípulos,

Kaj kiam li alproksimiĝis al Betfage kaj Betania, apud la monto nomata Olivarba, li sendis du el siaj disĉiploj,

dizendo-lhes: Ide à aldeia que está defronte, e aí, ao entrar, achareis preso um jumentinho em que ninguém jamais montou; desprendei-o e trazei-o.

dirante: Iru en la kontraŭan vilaĝon, en kiu, enirante, vi trovos azenidon ligitan, sur kiu neniu iam ankoraŭ sidis; ĝin malligu kaj alkonduku.

Se alguém vos perguntar: Por que o desprendeis? Respondereis assim: O Senhor precisa dele.

Kaj se iu demandos al vi: Kial vi ĝin malligas? parolu jene: La Sinjoro ĝin bezonas.

Partiram, pois, os que tinham sido enviados, e acharam conforme lhes dissera.

Kaj la senditoj foriris, kaj trovis, ĝuste kiel li diris al ili.

Enquanto desprendiam o jumentinho, os seus donos lhes perguntaram: Por que desprendeis o jumentinho?

Kaj dum ili malligis la azenidon, ĝiaj posedantoj diris al ili: Kial vi malligas la azenidon?

Responderam eles: O Senhor precisa dele.

Kaj ili diris: La Sinjoro ĝin bezonas.

Trouxeram-no, pois, a Jesus e, lançando os seus mantos sobre o jumentinho, fizeram que Jesus montasse.

Kaj ili alkondukis ĝin al Jesuo; kaj ĵetinte siajn vestojn sur la azenidon, ili sidigis Jesuon sur ĝin.

E, enquanto ele ia passando, outros estendiam no caminho os seus mantos.

Kaj dum li iris, ili sternis siajn vestojn sur la vojo.

Quando já ia chegando à descida do Monte das Oliveiras, toda a multidão dos discípulos, regozijando-se, começou a louvar a Deus em alta voz, por todos os milagres que tinha visto,

Kaj kiam li jam alproksimiĝis, malsuprenironte la deklivon de la monto Olivarba, la tuta amaso de la disĉiploj komencis ĝoji kaj laŭdi Dion per laŭta voĉo pro ĉiuj potencaĵoj, kiujn ili vidis;

dizendo: Bendito o Rei que vem em nome do Senhor; paz no céu, e glória nas alturas.

dirante: Estu benata la Reĝo, kiu venas en la nomo de la Eternulo; paco en la ĉielo kaj gloro en la supera alto.

Nisso, disseram-lhe alguns dos fariseus dentre a multidão: Mestre, repreende os teus discípulos.

Kaj iuj Fariseoj el la homamaso diris al li: Majstro, admonu viajn disĉiplojn.

Ao que ele respondeu: Digo-vos que, se estes se calarem, as pedras clamarão.

Kaj responde li diris: Mi diras al vi, ke se ĉi tiuj silentos, la ŝtonoj ekkrios.

E quando chegou perto e viu a cidade, chorou sobre ela,

Kaj kiam li alproksimiĝis, li rigardis la urbon, kaj ploris pro ĝi,

dizendo: Ah! Se tu conhecesses, ao menos neste dia, o que te poderia trazer a paz! Mas agora isso está encoberto aos teus olhos.

dirante: Ho, se vi mem scius en ĉi tiu tago la aferojn apartenantajn al paco! sed nun ili estas kaŝitaj for de viaj okuloj.

Porque dias virão sobre ti em que os teus inimigos te cercarão de trincheiras, e te sitiarão, e te apertarão de todos os lados,

Ĉar venos sur vin tagoj, kiam viaj malamikoj ĉirkaŭbaros vin per palisaro, kaj ronde ĉirkaŭos vin, kaj ĉiuflanke premos vin,

e te derribarão, a ti e aos teus filhos que dentro de ti estiverem; e não deixarão em ti pedra sobre pedra, porque não conheceste o tempo da tua visitação.

kaj detruos ĝis la tero vin, kaj viajn infanojn en vi, kaj ne lasos en vi ŝtonon sur ŝtono, pro tio, ke vi ne sciis la tempon de via vizitado.

Então, entrando ele no templo, começou a expulsar os que ali vendiam,

Kaj enirinte en la templon, li komencis elpeli la vendantojn,

dizendo-lhes: Está escrito: A minha casa será casa de oração; vós, porém, a fizestes covil de ladrões.

dirante al ili: Estas skribite: Mia domo estos domo de preĝo; sed vi faris ĝin kaverno de rabistoj.

E todos os dias ensinava no templo; mas os principais sacerdotes, os escribas, e os principais do povo procuravam matá-lo;

Kaj li instruis tagon post tago en la templo. Sed la ĉefpastroj kaj la skribistoj kaj la ĉefoj de la popolo penadis lin pereigi,

mas não achavam meio de o fazer; porque todo o povo ficava enlevado ao ouvi-lo.

kaj ne trovis, kion fari, ĉar la tuta popolo tre atente aŭskultis lin.