Lamentations 5

Lembra-te, Senhor, do que nos tem sucedido; considera, e olha para o nosso opróbrio.
Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
A nossa herdade passou a estranhos, e as nossas casas a forasteiros.
Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
çrfãos somos sem pai, nossas mães são como viuvas.
Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
A nossa água por dinheiro a bebemos, por preço vem a nossa lenha.
Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
Os nossos perseguidores estão sobre os nossos pescoços; estamos cansados, e não temos descanso.
Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
Aos egípcios e aos assírios estendemos as mãos, para nos fartarmos de pão.
Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
Nossos pais pecaram, e já não existem; e nós levamos as suas iniquidades.
Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
Escravos dominam sobre nós; ninguém há que nos arranque da sua mão.
Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
Com perigo de nossas vidas obtemos o nosso pão, por causa da espada do deserto.
Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
Nossa pele está abraseada como um forno, por causa do ardor da fome.
Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
Forçaram as mulheres em Sião, as virgens nas cidades de Judá.
La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
Príncipes foram enforcados pelas mãos deles; as faces dos anciãos não foram respeitadas.
La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
Mancebos levaram a mó; meninos tropeçaram sob fardos de lenha.
La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
Os velhos já não se assentam nas portas, os mancebos já não cantam.
La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
Cessou o gozo de nosso coração; converteu-se em lamentação a nossa dança.
Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
Caiu a coroa da nossa cabeça; ai de nós, porque pecamos!
Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
Portanto desmaiou o nosso coração; por isso se escureceram os nossos olhos.
Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
Pelo monte de Sião, que está assolado, andam os chacais.
Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
Tu, Senhor, permaneces eternamente; e o teu trono subsiste de geração em geração.
Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
Por que te esquecerias de nós para sempre, por que nos desampararias por tanto tempo?
Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
Converte-nos a ti, Senhor, e seremos convertidos; renova os nossos dias como dantes;
Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
se é que não nos tens de todo rejeitado, se é que não estás sobremaneira irado contra nos.
Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.