Job 19

Então Jó respondeu:

Ijob respondis kaj diris:

Até quando afligireis a minha alma, e me atormentareis com palavras?

Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?

Já dez vezes me haveis humilhado; não vos envergonhais de me maltratardes?

Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.

Embora haja eu, na verdade, errado, comigo fica o meu erro.

Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.

Se deveras vos quereis engrandecer contra mim, e me incriminar pelo meu opróbrio,

Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,

sabei então que Deus é o que transtornou a minha causa, e com a sua rede me cercou.

Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.

Eis que clamo: Violência! Mas não sou ouvido; grito: Socorro! Mas não há justiça.

Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.

Com muros fechou ele o meu caminho, de modo que não posso passar; e pôs trevas nas minhas veredas.

Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.

Da minha honra me despojou, e tirou-me da cabeça a coroa.

Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.

Quebrou-me de todos os lados, e eu me vou; arrancou a minha esperança, como a, uma árvore.

Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.

Acende contra mim a sua ira, e me considera como um de seus adversários.

Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.

Juntas as suas tropas avançam, levantam contra mim o seu caminho, e se acampam ao redor da minha tenda.

Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.

Ele pôs longe de mim os meus irmãos, e os que me conhecem tornaram-se estranhos para mim.

Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.

Os meus parentes se afastam, e os meus conhecidos se esquecem de, mim.

Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.

Os meus domésticos e as minhas servas me têm por estranho; vim a ser um estrangeiro aos seus olhos.

La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.

Chamo ao meu criado, e ele não me responde; tenho que suplicar-lhe com a minha boca.

Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.

O meu hálito é intolerável à minha mulher; sou repugnante aos filhos de minha mãe.

Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.

Até os pequeninos me desprezam; quando me levanto, falam contra mim.

Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.

Todos os meus amigos íntimos me abominam, e até os que eu amava se tornaram contra mim.

Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.

Os meus ossos se apegam à minha pele e à minha carne, e só escapei com a pele dos meus dentes.

Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.

Compadecei-vos de mim, amigos meus; compadecei-vos de mim; pois a mão de Deus me tocou.

Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.

Por que me perseguis assim como Deus, e da minha carne não vos fartais?

Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?

Oxalá que as minhas palavras fossem escritas! Oxalá que fossem gravadas num livro!

Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,

Que, com pena de ferro, e com chumbo, fossem para sempre esculpidas na rocha!

Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!

Pois eu sei que o meu Redentor vive, e que por fim se levantará sobre a terra.

Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.

Depois, revestido este meu corpo da minha pele, em minha carne verei a Deus.

Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;

Vê-lo-ei por mim mesmo, os meus olhos o verão, e não outros; de saudade me desfalece o coração dentro de mim.

Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.

Se disserdes: Como o havemos de perseguir! E que a causa deste mal se acha em mim,

Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,

temei vós a espada; porque o furor traz os castigos da espada, para saberdes que há um juízo.

Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.