Job 41

Poderás tirar com anzol o leviatã, ou apertar-lhe a língua com uma corda?
Není žádného tak smělého, kdo by jej zbudil, kdož tedy postaví se přede mnou?
Poderás meter-lhe uma corda de junco no nariz, ou com um gancho furar a sua queixada?
Kdo mne čím předšel, abych se jemu odplacel? Cožkoli jest pode vším nebem, mé jest.
Porventura te fará muitas súplicas, ou brandamente te falará?
Nebudu mlčeti o údech jeho, a o síle výborného sformování jeho.
Fará ele aliança contigo, ou o tomarás tu por servo para sempre?
Kdo odkryl svrchek oděvu jeho? S dvojitými udidly svými kdo k němu přistoupí?
Brincarás com ele, como se fora um pássaro, ou o prenderás para tuas meninas?
Vrata úst jeho kdo otevře? Okolo zubů jeho jest hrůza.
Farão os sócios de pesca tráfico dele, ou o dividirão entre os negociantes?
Šupiny jeho pevné jako štítové sevřené velmi tuze.
Poderás encher-lhe a pele de arpões, ou a cabeça de fisgas?
Jedna druhé tak blízko jest, že ani vítr nevchází mezi ně.
Põe a tua mão sobre ele; lembra-te da peleja; nunca mais o farás!
Jedna druhé se přídrží, a nedělí se.
Eis que é vã a esperança de apanhá-lo; pois não será um homem derrubado só ao vê-lo?
Od kýchání jeho zažžehá se světlo, a oči jeho jsou jako záře svitání.
Ninguém há tão ousado, que se atreva a despertá-lo; quem, pois, é aquele que pode erguer-se diante de mim?
Z úst jeho jako pochodně vycházejí, a jiskry ohnivé vyskakují.
Quem primeiro me deu a mim, para que eu haja de retribuir-lhe? Pois tudo quanto existe debaixo de todo céu é meu.
Z chřípí jeho vychází dým, jako z kotla vroucího aneb hrnce.
Não me calarei a respeito dos seus membros, nem da sua grande força, nem da graça da sua estrutura.
Dýchání jeho uhlí rozpaluje, a plamen z úst jeho vychází.
Quem lhe pode tirar o vestido exterior? Quem lhe penetrará a couraça dupla?
V šíji jeho přebývá síla, a před ním utíká žalost.
Quem jamais abriu as portas do seu rosto? Pois em roda dos seus dentes está o terror.
Kusové masa jeho drží se spolu; celistvé jest v něm, aniž se rozdrobuje.
As suas fortes escamas são o seu orgulho, cada uma fechada como por um selo apertado.
Srdce jeho tuhé jest jako kámen, tak tuhé, jako úlomek zpodního žernovu.
Uma à outra se chega tão perto, que nem o ar passa por entre elas.
Vyskýtání jeho bojí se nejsilnější, až se strachem i vyčišťují.
Umas às outras se ligam; tanto aderem entre si, que não se podem separar.
Meč stihající jej neostojí, ani kopí, šíp neb i pancíř.
Os seus espirros fazem resplandecer a luz, e os seus olhos são como as pestanas da alva.
Pokládá železo za plevy, ocel za dřevo shnilé.
Da sua boca saem tochas; faíscas de fogo saltam dela.
Nezahání ho střela, v stéblo obrací se jemu kamení prakové.
Dos seus narizes procede fumaça, como de uma panela que ferve, e de juncos que ardem.
Za stéblo počítá střelbu, a posmívá se šermování kopím.
O seu hálito faz incender os carvões, e da sua boca sai uma chama.
Pod ním ostré střepiny, stele sobě na věci špičaté jako na blátě.
No seu pescoço reside a força; e diante dele anda saltando o terror.
Působí, aby vřelo v hlubině jako v kotle, a kormoutilo se moře jako v moždíři.
Os tecidos da sua carne estão pegados entre si; ela é firme sobre ele, não se pode mover.
Za sebou patrnou činí stezku, až sezdá, že propast má šediny.
O seu coração é firme como uma pedra; sim, firme como a pedra inferior dumá mó.
Žádného není na zemi jemu podobného, aby tak učiněn byl bez strachu.
Quando ele se levanta, os valentes são atemorizados, e por causa da consternação ficam fora de si.
Cokoli vysokého jest, za nic pokládá, jest králem nade všemi šelmami.
Se alguém o atacar com a espada, essa não poderá penetrar; nem tampouco a lança, nem o dardo, nem o arpão.
Ele considera o ferro como palha, e o bronze como pau podre.
A seta não o poderá fazer fugir; para ele as pedras das fundas se tornam em restolho.
Os bastões são reputados como juncos, e ele se ri do brandir da lança.
Debaixo do seu ventre há pontas agudas; ele se estende como um trilho sobre o lodo.
As profundezas faz ferver, como uma panela; torna o mar como uma vasilha de unguento.
Após si deixa uma vereda luminosa; parece o abismo tornado em brancura de cãs.
Na terra não há coisa que se lhe possa comparar; pois foi feito para estar sem pavor.
Ele vê tudo o que é alto; é rei sobre todos os filhos da soberba.