Psalms 137

Junto aos rios de Babilônia, ali nos assentamos e nos pusemos a chorar, recordando-nos de Sião.

(По слав. 136) При реките на Вавилон, там седяхме и плачехме, когато си спомняхме Сион.

Nos salgueiros que há no meio dela penduramos as nossas harpas,

На върбите сред него окачихме арфите си.

pois ali aqueles que nos levaram cativos nos pediam canções; e os que nos atormentavam, que os alegrássemos, dizendo: Cantai-nos um dos cânticos de Sião.

Защото там тези, които ни плениха, поискаха от нас думи на песен; и които ни притесняваха — веселие, казвайки: Попейте ни от сионските песни!

Mas como entoaremos o cântico do Senhor em terra estrangeira?

Как да пеем ГОСПОДНА песен в чужда земя?

Se eu me esquecer de ti, ó Jerusalém, esqueça-se a minha destra da sua destreza.

Ако те забравя, Ерусалиме, да забрави десницата ми умението си!

Apegue-se-me a língua ao céu da boca, se não me lembrar de ti, se eu não preferir Jerusalém à minha maior alegria.

Да се залепи езикът ми за небцето ми, ако не те помня, ако не издигна Ерусалим начело на радостта си!

Lembra-te, Senhor, contra os edomitas, do dia de Jerusalém, porque eles diziam: Arrasai-a, arrasai-a até os seus alicerces.

Спомни си, ГОСПОДИ, деня на Ерусалим против синовете на Едом които казваха: Сринете, сринете го до самата му основа!

Ah! Filha de Babilônia, devastadora; feliz aquele que te retribuir consoante nos fizeste a nós;

О, дъще вавилонска, която ще запустееш, блажен онзи, който ти отплати за всичко, което си ни сторила!

feliz aquele que pegar em teus pequeninos e der com eles nas pedra.

Блажен онзи, който хване децата ти и ги разбие в скалата!