Psalms 131

En sang ved festreisene; av David. Herre! Mitt hjerte er ikke stolt, og mine øine er ikke høie, og jeg gir mig ikke av med ting som er mig for store og for underlige.
Ωιδη των Αναβαθμων, του Δαβιδ. Κυριε, δεν υπερηφανευθη η καρδια μου ουδε υψωθησαν οι οφθαλμοι μου ουδε περιπατω εις πραγματα μεγαλα και υψηλοτερα υπερ εμε.
Sannelig, jeg har fått min sjel til å være stille og tie likesom et avvent barn hos sin mor; som det avvente barn er min sjel hos mig.
Βεβαιως, υπεταξα και καθησυχασα την ψυχην μου, ως το απογεγαλακτισμενον παιδιον πλησιον της μητρος αυτου η ψυχη μου ειναι εν εμοι ως απογεγαλακτισμενον παιδιον.
Vent på Herren, Israel, fra nu og inntil evig tid!
Ας ελπιζη ο Ισραηλ επι τον Κυριον, απο του νυν και εως του αιωνος.