Psalms 13

Til sangmesteren; en salme av David.

Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος του Δαβιδ. Εως ποτε, Κυριε, θελεις με λησμονει διαπαντος; εως ποτε θελεις κρυπτει το προσωπον σου απ εμου;

Hvor lenge, Herre, vil du glemme mig evindelig? Hvor lenge vil du skjule ditt åsyn for mig?

Εως ποτε θελω εχει βουλας εν τη ψυχη μου, οδυνας καθ ημεραν εν τη καρδια μου εως ποτε θελει υψονεσθαι ο εχθρος μου επ εμε;

Hvor lenge skal jeg huse sorgfulle tanker i min sjel, kummer i mitt hjerte den hele dag? Hvor lenge skal min fiende ophøie sig over mig?

Επιβλεψον εισακουσον μου, Κυριε ο Θεος μου φωτισον τους οφθαλμους μου, μηποτε υπνωσω τον υπνον του θανατου

Se hit, svar mig, Herre min Gud! Opklar mine øine, forat jeg ikke skal sove inn i døden,

Μηποτε ειπη ο εχθρος μου, Υπερισχυσα κατ αυτου, και οι θλιβοντες με αγαλλιασθωσιν, εαν σαλευθω.

forat ikke min fiende skal si: Jeg fikk overhånd over ham, forat ikke mine motstandere skal fryde sig når jeg vakler!

Αλλ εγω ηλπισα επι το ελεος σου η καρδια μου θελει αγαλλεσθαι εις την σωτηριαν σου.

Men jeg setter min lit til din miskunnhet; mitt hjerte skal fryde sig i din frelse; jeg vil lovsynge Herren, for han har gjort vel imot mig.

Θελω ψαλλει εις τον Κυριον, διοτι με αντημειψε.