Psalms 115

Ikke oss, Herre, ikke oss, men ditt navn gi du ære for din miskunnhets, for din trofasthets skyld!

Μη εις ημας, Κυριε, μη εις ημας, αλλ εις το ονομα σου δος δοξαν, δια το ελεος σου, δια την αληθειαν σου.

Hvorfor skal hedningene si: Hvor er nu deres Gud?

Δια τι να ειπωσι τα εθνη, και που ειναι ο Θεος αυτων;

Vår Gud er jo i himmelen; han gjør alt det han vil.

Αλλ ο Θεος ημων ειναι εν τω ουρανω παντα οσα ηθελησεν εποιησε.

Deres avguder er sølv og gull, et verk av menneskehender.

Τα ειδωλα αυτων ειναι αργυριον και χρυσιον, εργα χειρων ανθρωπων

De har munn, men taler ikke; de har øine, men ser ikke;

Στομα εχουσι και δεν λαλουσιν οφθαλμους εχουσι και δεν βλεπουσιν

de har ører, men hører ikke; de har nese, men lukter ikke.

ωτα εχουσι και δεν ακουουσι μυκτηρας εχουσι και δεν οσφραινονται

Deres hender føler ikke, deres føtter går ikke; de gir ingen lyd med sin strupe.

Χειρας εχουσι και δεν ψηλαφωσι ποδας εχουσι και δεν περιπατουσιν ουδε ομιλουσι δια του λαρυγγος αυτων.

Som de selv er, blir de som gjør dem, hver den som setter sin lit til dem.

Ομοιοι αυτων ας γεινωσιν οι ποιουντες αυτα, πας ο ελπιζων επ αυτα.

Israel, sett din lit til Herren! Han er deres hjelp og deres skjold.

Ο Ισραηλ ηλπισεν επι Κυριον αυτος ειναι βοηθος και ασπις αυτων.

Arons hus, sett eders lit til Herren! Han er deres hjelp og deres skjold.

Ο οικος του Ααρων ηλπισεν επι Κυριον αυτος ειναι βοηθος και ασπις αυτων.

I som frykter Herren, sett eders lit til Herren! Han er deres hjelp og deres skjold.

Οι φοβουμενοι τον Κυριον ηλπισαν επι Κυριον αυτος ειναι βοηθος και ασπις αυτων.

Herren kom oss i hu; han skal velsigne, han skal velsigne Israels hus, han skal velsigne Arons hus,

Ο Κυριος μας ενεθυμηθη θελει ευλογει, θελει ευλογει τον οικον Ισραηλ θελει ευλογει τον οικον Ααρων.

han skal velsigne dem som frykter Herren, de små med de store.

Θελει ευλογει τους φοβουμενους τον Κυριον, τους μικρους μετα των μεγαλων.

Herren la eder vokse i tall, eder og eders barn!

Ο Κυριος θελει αυξησει υμας, υμας και τα τεκνα υμων.

Velsignet være I av Herren, himmelens og jordens skaper!

σεις εισθε οι ευλογημενοι του Κυριου, του ποιησαντος τον ουρανον και την γην.

Himmelen er Herrens himmel, men jorden har han gitt menneskenes barn.

Οι ουρανοι των ουρανων ειναι του Κυριου, την δε γην εδωκεν εις τους υιους των ανθρωπων.

De døde lover ikke Herren, ingen av dem som farer ned i dødsrikets stillhet;

Οι νεκροι δεν θελουσιν αινεσει τον Κυριον, ουδε παντες οι καταβαινοντες εις τον τοπον της σιωπης

men vi skal love Herren fra nu av og inntil evig tid. Halleluja!

αλλ ημεις θελομεν ευλογει τον Κυριον, απο του νυν και εως του αιωνος. Αλληλουια.