Psalms 107

Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig.

Δοξολογειτε τον Κυριον, διοτι ειναι αγαθος, διοτι το ελεος αυτου μενει εις τον αιωνα.

Så sie Herrens gjenløste, de som han har gjenløst av nødens hånd,

Ας λεγωσιν ουτως οι λελυτρωμενοι του Κυριου, τους οποιους ελυτρωσεν εκ χειρος του εχθρου

og som han har samlet fra landene, fra øst og fra vest, fra nord og fra havet.

και συνηγαγεν αυτους εκ των χωρων, απο ανατολης και δυσεως απο βορρα και απο νοτου.

De fór vill i ørkenen, i et uveisomt øde, de fant ikke en by å bo i.

Περιεπλανωντο εν τη ερημω, εν οδω ανυδρω ουδε ευρισκον πολιν δια κατοικησιν.

De var hungrige og tørste, deres sjel vansmektet i dem.

Ησαν πεινωντες και διψωντες η ψυχη αυτων απεκαμνεν εν αυτοις.

Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler utfridde han dem,

Τοτε εβοησαν προς τον Κυριον εν τη θλιψει αυτων και ηλευθερωσεν αυτους απο των αναγκων αυτων.

og han førte dem på rett vei, så de gikk til en by de kunde bo i.

Και ωδηγησεν αυτους δι ευθειας οδου, δια να υπαγωσιν εις πολιν κατοικιας.

De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;

Ας υμνολογωσιν εις τον Κυριον τα ελεη αυτου και τα θαυμασια αυτου τα προς τους υιους των ανθρωπων

for han mettet den vansmektende sjel og fylte den hungrige sjel med godt.

Διοτι εχορτασε ψυχην διψωσαν, και ψυχην πεινωσαν ενεπλησεν απο αγαθων.

De satt i mørke og i dødsskygge, bundet i elendighet og jern,

Τους καθημενους εν σκοτει και σκια θανατου, τους δεδεμενους εν θλιψει και εν σιδηρω

fordi de hadde vært gjenstridige mot Guds ord og foraktet den Høiestes råd.

διοτι ηπειθησαν εις τα λογια του Θεου και την βουλην του Υψιστου κατεφρονησαν

Derfor bøide han deres hjerter ved lidelse; de snublet, og det var ikke nogen hjelper.

δια τουτο εταπεινωσε την καρδιαν αυτων εν κοπω επεσον, και δεν υπηρχεν ο βοηθων.

Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler frelste han dem.

Τοτε εβοησαν προς τον Κυριον εν τη θλιψει αυτων, και εσωσεν αυτους απο των αναγκων αυτων

Han førte dem ut av mørke og dødsskygge og rev sønder deres bånd.

εξηγαγεν αυτους εκ του σκοτους και εκ της σκιας του θανατου και τα δεσμα αυτων συνετριψεν.

De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;

Ας υμνολογωσιν εις τον Κυριον τα ελεη αυτου και τα θαυμασια αυτου τα προς τους υιους των ανθρωπων

for han brøt sønder porter av kobber og hugg sønder bommer av jern.

διοτι συνετριψε πυλας χαλκινας και μοχλους σιδηρους κατεκοψεν.

De var dårer og blev plaget for sin syndige vei og for sine misgjerninger;

Οι αφρονες βασανιζονται δια τας παραβασεις αυτων και δια τας ανομιας αυτων.

deres sjel vemmedes ved all mat, og de kom nær til dødens porter.

Παν φαγητον βδελυττεται η ψυχη αυτων, και πλησιαζουσιν εως των πυλων του θανατου.

Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler frelste han dem.

Τοτε βοωσι προς τον Κυριον εν τη θλιψει αυτων, και σωζει αυτους απο των αναγκων αυτων

Han sendte sitt ord og helbredet dem og reddet dem fra deres graver.

αποστελλει τον λογον αυτου και ιατρευει αυτους και ελευθερονει απο της φθορας αυτων.

De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;

Ας υμνολογωσιν εις τον Κυριον τα ελεη αυτου, και τα θαυμασια αυτου τα προς τους υιους των ανθρωπων

og ofre takkoffere og fortelle om hans gjerninger med jubel.

και ας θυσιαζωσι θυσιας αινεσεως και ας κηρυττωσι τα εργα αυτου εν αγαλλιασει.

De som fór ut på havet i skib, som drev handel på store vann,

Οι καταβαινοντες εις την θαλασσαν με πλοια, καμνοντες εργασιας εν υδασι πολλοις,

de så Herrens gjerninger og hans underverker på dypet.

αυτοι βλεπουσι τα εργα του Κυριου και τα θαυμασια αυτου τα γινομενα εις τα βαθη

Han bød og lot det komme en stormvind, og den reiste dets bølger.

Διοτι προσταζει, και εγειρεται ανεμος καταιγιδος, και υψονει τα κυματα αυτης.

De fór op imot himmelen, de fór ned i avgrunnene, deres sjel blev motløs i ulykken.

Αναβαινουσιν εως των ουρανων και καταβαινουσιν εως των αβυσσων η ψυχη αυτων τηκεται υπο της συμφορας.

De tumlet og vaklet som en drukken mann, og all deres visdom blev til intet.

Σειονται και κλονιζονται ως ο μεθυων, και πασα η σοφια αυτων χανεται.

Da ropte de til Herren i sin nød, og av deres trengsler førte han dem ut.

Τοτε κραζουσι προς τον Κυριον εν τη θλιψει αυτων, και εξαγει αυτους απο των αναγκων αυτων.

Han lot stormen bli til stille, og bølgene omkring dem tidde.

Κατασιγαζει την ανεμοζαλην, και σιωπωσι τα κυματα αυτης.

Og de gledet sig over at de la sig; og han førte dem til den havn de ønsket.

Και ευφραινονται, διοτι ησυχασαν και οδηγει αυτους εις τον επιθυμητον λιμενα αυτων.

De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn

Ας υμνολογωσιν εις τον Κυριον τα ελεη αυτου και τα θαυμασια αυτου τα προς τους υιους των ανθρωπων

og ophøie ham i folkets forsamling og love ham der hvor de gamle sitter.

και ας υψονωσιν αυτον εν τη συναξει του λαου, και εν τω συνεδριω των πρεσβυτερων ας αινωσιν αυτον.

Han gjorde elver til en ørken og vannkilder til et tørstig land,

Μεταβαλλει ποταμους εις ερημον και πηγας υδατων εις ξηρασιαν

et fruktbart land til et saltland for deres ondskaps skyld som bodde der.

την καρποφορον γην εις αλμυραν, δια την κακιαν των κατοικουντων εν αυτη.

Han gjorde en ørken til en vannrik sjø og et tørt land til vannkilder.

Μεταβαλλει την ερημον εις λιμνας υδατων και την ξηραν γην εις πηγας υδατων.

Og han lot de hungrige bo der, og de grunnla en by til å bo i.

Και εκει κατοικιζει τους πεινωντας, και συγκροτουσι πολεις εις κατοικησιν

Og de tilsådde akrer og plantet vingårder, og de vant den frukt de bar.

και σπειρουσιν αγρους και φυτευουσιν αμπελωνας, οιτινες καμνουσι καρπους γεννηματος.

Og han velsignet dem, og de blev meget tallrike, og av fe gav han dem ikke lite.

Και ευλογει αυτους, και πληθυνονται σφοδρα, και δεν ολιγοστευει τα κτηνη αυτων.

Så minket de igjen og blev nedbøiet ved trengsel, ulykke og sorg.

Ολιγοστευουσιν ομως επειτα και ταπεινονονται, απο της στενοχωριας, της συμφορας και του πονου.

Han som utøser forakt over fyrster og lar dem fare vill i et uveisomt øde,

Επιχεει καταφρονησιν επι τους αρχοντας και καμνει αυτους να περιπλανωνται εν ερημω αβατω.

han ophøiet den fattige av elendighet og gjorde slektene som hjorden.

Τον δε πενητα υψονει απο της πτωχειας και καθιστα ως ποιμνια τας οικογενειας.

De opriktige ser det og gleder sig, og all ondskap lukker sin munn.

Οι ευθεις βλεπουσι και ευφραινονται πασα δε ανομια θελει εμφραξει το στομα αυτης.

Den som er vis, han akte på dette og merke på Herrens nådegjerninger!

Οστις ειναι σοφος ας παρατηρη ταυτα και θελουσιν εννοησει τα ελεη του Κυριου.