Psalms 106

Halleluja! Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig.

Αλληλουια. Αινειτε τον Κυριον, διοτι ειναι αγαθος διοτι το ελεος αυτου μενει εις τον αιωνα.

Hvem kan utsi Herrens veldige gjerninger, forkynne all hans pris?

Τις δυναται να κηρυξη τα κραταια εργα του Κυριου, να καμη ακουστας πασας τας αινεσεις αυτου;

Salige er de som tar vare på det som rett er, den som gjør rettferdighet til enhver tid.

Μακαριοι οι φυλαττοντες κρισιν, οι πραττοντες δικαιοσυνην εν παντι καιρω.

Kom mig i hu, Herre, efter din nåde mot ditt folk, se til mig med din frelse,

Μνησθητι μου, Κυριε, εν τη ευμενεια τη προς τον λαον σου επισκεφθητι με εν τη σωτηρια σου

så jeg kan se på dine utvalgtes lykke, glede mig med ditt folks glede, rose mig med din arv!

δια να βλεπω το καλον των εκλεκτων σου, δια να ευφραινωμαι εν τη ευφροσυνη του εθνους σου, δια να καυχωμαι μετα της κληρονομιας σου.

Vi har syndet med våre fedre, vi har gjort ille, vi har vært ugudelige.

Ημαρτησαμεν μετα των πατερων ημων ηνομησαμεν, ησεβησαμεν.

Våre fedre i Egypten aktet ikke på dine undergjerninger, de kom ikke i hu dine mange nådegjerninger, men var gjenstridige ved havet, ved det Røde Hav.

Οι πατερες ημων εν Αιγυπτω δεν ενοησαν τα θαυμασια σου δεν ενεθυμηθησαν το πληθος του ελεους σου, και σε παρωργισαν εν τη θαλασση, εν τη Ερυθρα θαλασση.

Dog frelste han dem for sitt navns skyld, for å kunngjøre sitt velde,

Και ομως εσωσεν αυτους δια το ονομα αυτου, δια να καμη γνωστα τα κραταια εργα αυτου.

og han truet det Røde Hav, og det blev tørt, og han lot dem gå gjennem dypene som i en ørken,

Και επετιμησε την Ερυθραν θαλασσαν, και εξηρανθη και διεβιβασεν αυτους δια των αβυσσων ως δι ερημου

og han frelste dem av hans hånd som hatet dem, og forløste dem av fiendens hånd,

και εσωσεν αυτους εκ της χειρος του μισουντος αυτους, και ελυτρωσεν αυτους εκ της χειρος του εχθρου.

og vannet skjulte deres motstandere, det blev ikke én av dem tilbake.

Και τα υδατα κατεκαλυψαν τους εχθρους αυτων δεν απελειφθη ουδε εις εξ αυτων.

Da trodde de på hans ord, de sang hans pris.

Τοτε επιστευσαν εις τους λογους αυτου εψαλαν την αινεσιν αυτου.

Men snart glemte de hans gjerninger, de bidde ikke på hans råd;

Πλην ταχεως ελησμονησαν τα εργα αυτου δεν περιεμειναν την βουλην αυτου

men de blev grepet av begjærlighet i ørkenen, og de fristet Gud på det øde sted.

Αλλ επεθυμησαν επιθυμιαν εν τη ερημω, και επειρασαν τον Θεον εν τη ανυδρω.

Da gav han dem det de vilde ha, men sendte tærende sykdom over deres liv.

Και εδωκεν εις αυτους την αιτησιν αυτων απεστειλεν ομως εις αυτους νοσον θανατηφορον.

Og de blev avindsyke mot Moses i leiren, mot Aron, Herrens hellige.

Εφθονησαν ετι τον Μωυσην εν τω στρατοπεδω και τον Ααρων τον αγιον του Κυριου.

Jorden oplot sig og slukte Datan og skjulte Abirams hop,

Η γη ηνοιξε και κατεπιε τον Δαθαν, και εσκεπασε την συναγωγην του Αβειρων

og en ild satte deres hop i brand, en lue brente op de ugudelige.

και πυρ εξηφθη εν τη συναγωγη αυτων η φλοξ κατεκαυσε τους ασεβεις.

De gjorde en kalv ved Horeb og tilbad et støpt billede,

Κατεσκευασαν μοσχον εν Χωρηβ, και προσεκυνησαν το χωνευτον

og de byttet sin ære mot billedet av en okse, som eter gress.

και μετηλλαξαν την δοξαν αυτων εις ομοιωμα βοος τρωγοντος χορτον.

De glemte Gud, sin frelser, som hadde gjort store ting i Egypten,

Ελησμονησαν τον Θεον τον σωτηρα αυτων τον ποιησαντα μεγαλεια εν Αιγυπτω,

undergjerninger i Kams land, forferdelige ting ved det Røde Hav.

θαυμασια εν γη Χαμ, φοβερα εν τη Ερυθρα θαλασση.

Da sa han at han vilde ødelegge dem, dersom ikke Moses, hans utvalgte, hadde stilt sig i gapet for hans åsyn for å avvende hans vrede fra å ødelegge dem.

Και ειπε να εξολοθρευση αυτους, αν ο Μωυσης ο εκλεκτος αυτου δεν ιστατο εν τη θραυσει ενωπιον αυτου, δια να αποστρεψη την οργην αυτου, ωστε να μη αφανιση αυτους.

Og de foraktet det herlige land, de trodde ikke hans ord,

Κατεφρονησαν ετι την γην την επιθυμητην δεν επιστευσαν εις τον λογον αυτου

og de knurret i sine telt, de hørte ikke på Herrens røst.

και εγογγυσαν εν ταις σκηναις αυτων δεν εισηκουσαν της φωνης του Κυριου.

Da opløftet han sin hånd og svor at han vilde la dem falle i ørkenen

Δια τουτο εσηκωσε την χειρα αυτου κατ αυτων, δια να καταστρεψη αυτους εν τη ερημω.

og la deres avkom falle iblandt hedningene og sprede dem i landene.

και να στρεψη το σπερμα αυτων μεταξυ των εθνων και να διασκορπιση αυτους εις τους τοπους.

Og de bandt sig til Ba'al-Peor og åt av offere til døde,

Και προσεκολληθησαν εις τον Βεελ−φεγωρ, και εφαγον θυσιας νεκρων

og de vakte harme ved sine gjerninger, og en plage brøt inn iblandt dem.

και παρωξυναν αυτον εν τοις εργοις αυτων, ωστε εφωρμησεν επ αυτους η πληγη.

Da stod Pinehas frem og holdt dom, og plagen stanset;

Αλλα σταθεις ο Φινεες εκαμε κρισιν και η πληγη επαυσε

og det blev regnet ham til rettferdighet fra slekt til slekt evindelig.

και ελογισθη εις αυτον δια δικαιοσυνην, εις γενεαν και γενεαν εως αιωνος.

Og de vakte vrede ved Meribas vann, og det gikk Moses ille for deres skyld;

Και παρωξυναν αυτον εν τοις υδασι της αντιλογιας, και επαθε κακως ο Μωυσης δι αυτους

for de var gjenstridige mot hans Ånd, og han talte tankeløst med sine leber.

διοτι παρωργισαν το πνευμα αυτου, ωστε ελαλησεν αστοχαστως δια των χειλεων αυτου.

De ødela ikke de folk som Herren hadde talt til dem om,

Δεν εξωλοθρευσαν τα εθνη τα οποια ο Κυριος προσεταξεν εις αυτους

men de blandet sig med hedningene og lærte deres gjerninger,

αλλ εσμιχθησαν μετα των εθνων και εμαθον τα εργα αυτων

og de tjente deres avguder, og disse blev dem til en snare,

και ελατρευσαν τα γλυπτα αυτων, τα οποια εγειναν παγις εις αυτους

og de ofret sine sønner og sine døtre til maktene.

και εθυσιασαν τους υιους αυτων και τας θυγατερας αυτων εις τα δαιμονια

og de utøste uskyldig blod, sine sønners og sine døtres blod, som de ofret til Kana'ans avguder, og landet blev vanhelliget ved blod.

Και εχυσαν αιμα αθωον, το αιμα των υιων αυτων και των θυγατερων αυτων τους οποιους εθυσιασαν εις τα γλυπτα της Χανααν και εμιανθη η γη εξ αιματων.

De blev urene ved sine gjerninger og drev hor ved sin adferd.

Και εμολυνθησαν με τα εργα αυτων, και επορνευσαν με τας πραξεις αυτων.

Da optendtes Herrens vrede mot hans folk, og han fikk avsky for sin arv.

Δια τουτο η οργη του Κυριου εξηφθη κατα του λαου αυτου, και εβδελυχθη την κληρονομιαν αυτου,

Og han gav dem i hedningers hånd, og de som hatet dem, hersket over dem,

Και παρεδωκεν αυτους εις τας χειρας των εθνων και εκυριευσαν αυτους οι μισουντες αυτους.

og deres fiender trengte dem, og de blev ydmyket under deres hånd.

Και εθλιψαν αυτους οι εχθροι αυτων, και εταπεινωθησαν υπο τας χειρας αυτων.

Mange ganger utfridde han dem; men de var gjenstridige i sine råd, og de sank ned i usseldom for sin misgjernings skyld.

Πολλακις ελυτρωσεν αυτους, αλλ αυτοι παρωργισαν αυτον με τας βουλας αυτων διο εταπεινωθησαν δια την ανομιαν αυτων.

Og han så til dem når de var i nød, idet han hørte deres klagerop.

Πλην επεβλεψεν επι την θλιψιν αυτων, οτε ηκουσε την κραυγην αυτων

Og i sin godhet mot dem kom han sin pakt i hu, og det gjorde ham ondt efter hans store miskunnhet,

και ενεθυμηθη την προς αυτους διαθηκην αυτου και μετεμεληθη κατα το πληθος του ελεους αυτου.

og han lot dem finne barmhjertighet for alle deres åsyn som hadde ført dem i fangenskap.

Και εκαμεν αυτους να ευρωσιν ελεος ενωπιον παντων των αιχμαλωτισαντων αυτους.

Frels oss, Herre vår Gud, og samle oss fra hedningene til å love ditt hellige navn, rose oss av å kunne prise dig!

Σωσον ημας, Κυριε ο Θεος ημων, και συναγαγε ημας απο των εθνων, δια να δοξολογωμεν το ονομα σου το αγιον και να καυχωμεθα εις την αινεσιν σου.

Lovet være Herren, Israels Gud, fra evighet og til evighet! Og alt folket sier: Amen. Halleluja!

Ευλογητος Κυριος ο Θεος του Ισραηλ, απο του αιωνος και εως του αιωνος και ας λεγη πας ο λαος, Αμην. Αλληλουια.