Lamentations 5

Kom i hu, Herre, det som har hendt oss, sku og se hvor vi blir hånet!

Ενθυμηθητι, Κυριε, τι εγεινεν εις ημας επιβλεψον, και ιδε τον ονειδισμον ημων.

Vår arv er gått over til fremmede, våre hus til utlendinger.

Η κληρονομια ημων μετεστραφη εις αλλοτριους, αι οικιαι ημων εις ξενους.

Vi er blitt farløse, har ingen far; våre mødre er som enker.

Εγειναμεν ορφανοι ανευ πατρος, αι μητερες ημων ως χηραι.

Vi må kjøpe det vann vi drikker, vår ved må vi betale.

Με αργυριον επιομεν το υδωρ ημων τα ξυλα ημων επωληθησαν εις ημας.

Våre forfølgere er på nakken av oss; vi er trette, vi får ingen hvile.

Επι τον τραχηλον ημων ειναι διωγμος εμοχθησαμεν, αναπαυσιν δεν εχομεν.

Til Egypten har vi overgitt oss, og til Assyria, for å bli mettet med brød.

Ηπλωσαμεν χειρα προς τους Αιγυπτιους, προς τους Ασσυριους, δια να χορτασθωμεν αρτον.

Våre fedre har syndet, de er ikke mere; vi bærer deres misgjerninger.

Οι πατερες ημων ημαρτησαν, εκεινοι δεν υπαρχουσι και ημεις φερομεν τας ανομιας αυτων.

Træler hersker over oss; ingen river oss ut av deres hånd.

Δουλοι εξουσιαζουσιν εφ ημας δεν υπαρχει ο λυτρονων εκ της χειρος αυτων.

Med fare for vårt liv henter vi vårt brød, truet av ørkenens sverd.

Φερομεν τον αρτον ημων μετα κινδυνου της ζωης ημων, απ εμπροσθεν της �ομφαιας της ερημου.

Vår hud brenner som en ovn av hungerens luer.

Το δερμα ημων ημαυρωθη ως κλιβανος, απο της καυσεως της πεινης.

Kvinner har de krenket i Sion, jomfruer i Judas byer.

Εταπεινωσαν τας γυναικας εν Σιων, τας παρθενους εν ταις πολεσιν Ιουδα.

Fyrster har de hengt, de gamles åsyn har de ikke hedret.

Οι αρχοντες εκρεμασθησαν υπο των χειρων αυτων τα προσωπα των πρεσβυτερων δεν ετιμηθησαν.

Unge menn bar kvernen, og gutter segnet under vedbøren.

Οι νεοι υπεβληθησαν εις το αλεσμα, και τα παιδια επεσον υπο τα ξυλα.

De gamle sitter ikke mere i porten, de unge menn ikke mere ved sin strengelek.

Οι πρεσβυτεροι επαυσαν απο των πυλων, οι νεοι απο των ασματων αυτων.

Med vårt hjertes glede er det forbi, vår dans er omskiftet til sorg.

Επαυσεν η χαρα της καρδιας ημων, ο χορος ημων εστραφη εις πενθος.

Kronen er falt av vårt hode; ve oss, vi har syndet.

Ο στεφανος της κεφαλης ημων επεσεν ουαι δε εις ημας, διοτι ημαρτησαμεν.

Derfor er vårt hjerte sykt, derfor er våre øine blitt dimme,

Δια τουτο εξελιπεν η καρδια ημων, δια ταυτα εσκοτοδινιασαν οι οφθαλμοι ημων.

for Sions bergs skyld, som er øde; rever løper om på det.

Δια την ερημωσιν του ορους Σιων, αι αλωπεκες περιπατουσιν εν αυτω.

Du, Herre, troner til evig tid, din trone blir fra slekt til slekt.

Συ, Κυριε, κατοικεις εις τον αιωνα ο θρονος σου διαμενει εις γενεαν και γενεαν.

Hvorfor skulde du glemme oss evig, forlate oss for så lang en tid?

Δια τι θελεις μας λησμονησει δια παντος; θελεις μας εγκαταλειψει εις μακροτητα ημερων;

Herre, før oss atter til dig, så vi kan komme tilbake! Forny våre dager, så de blir som i fordums tid!

Επιστρεψον ημας, Κυριε, προς σε και θελομεν επιστραφη. Ανανεωσον τας ημερας ημων ως το προτερον.

For skulde du rent ha forkastet oss? Skulde du være så storlig vred på oss?

Διατι απερριψας ημας ολοτελως, ωργισθης εναντιον ημων εως σφοδρα;