Job 39

Jager du rov for løvinnen, og metter du de grådige ungløver,

Γνωριζεις τον καιρον του τοκετου των αγριων αιγων του βραχου; δυνασαι να σημειωσης ποτε γεννωσιν αι ελαφοι;

når de dukker sig ned i sine huler og ligger på lur i krattet?

Δυνασαι να αριθμησης τους μηνας τους οποιους πληρουσιν; η γνωριζεις τον καιρον του τοκετου αυτων;

Hvem lar ravnen finne sin mat, når dens unger skriker til Gud og farer hit og dit uten føde?

Αυται συγκαμπτονται, γεννωσι τα παιδια αυτων, ελευθερονονται απο των ωδινων αυτων.

Kjenner du tiden når stengjetene føder, og gir du akt på hindenes veer?

Τα τεκνα αυτων ενδυναμουνται, αυξανουσιν εν τη πεδιαδι εξερχονται και δεν επιστρεφουσι πλεον εις αυτας.

Teller du månedene til de skal bære, og vet du tiden når de føder?

Τις εξαπεστειλεν ελευθερον τον αγριον ονον; η τις ελυσε τους δεσμους αυτου;

De bøier sig, føder sine unger og blir fri for sine smerter.

του οποιου οικιαν εκαμον την ερημον, και την αλμυριδα κατοικιαν αυτου.

Deres unger blir kraftige og vokser op ute på marken; de løper bort og kommer ikke tilbake til dem.

Καταγελα του θορυβου της πολεως δεν ακουει την κραυγην του εργοδιωκτου.

Hvem har gitt villeslet dets frihet, hvem løste dets bånd,

Κατασκοπευει τα ορη δια βοσκην αυτου, και υπαγει ζητων κατοπιν παντος ειδους χλοης.

det som jeg gav ørkenen til hus og saltmoen til bolig?

Θελει ευχαριστηθη ο μονοκερως να σε δουλευη, η θελει διανυκτερευσει εν τη φατνη σου;

Det ler av byens ståk og styr; driverens skjenn slipper det å høre.

Δυνασαι να δεσης τον μονοκερων με τον δεσμον αυτου προς αροτριασιν; η θελει ομαλιζει τας πεδιαδας οπισω σου;

Hvad det leter op på fjellene, er dets beite, og det søker efter hvert grønt strå.

Θελεις βαλει το θαρρος σου εις αυτον, διοτι η δυναμις αυτου ειναι μεγαλη; η θελεις αφησει την εργασιαν σου επ αυτον;

Har vel villoksen lyst til å tjene dig? Vil den bli natten over ved din krybbe?

Θελεις εμπιστευθη εις αυτον να σοι φερη τον σπορον σου και να συναξη αυτον εν τω αλωνιω σου;

Kan du binde villoksen med rep til furen? Vil den harve dalene efter dig?

Εδωκας συ τας ωραιας πτερυγας εις τους ταωνας; η πτερυγας και πτερα εις την στρουθοκαμηλον;

Kan du stole på den, fordi dens kraft er så stor, og kan du overlate den ditt arbeid?

ητις αφινει τα ωα αυτης εις την γην και θαλπει αυτα επι του χωματος,

Kan du lite på at den fører din grøde hjem, og at den samler den til din treskeplass?

και λησμονει οτι ο πους ενδεχεται να συντριψη αυτα, η το θηριον του αγρου να καταπατηση αυτα

Strutsen flakser lystig med vingene; men viser dens vinger og fjær moderkjærlighet?

σκληρυνεται κατα των τεκνων αυτης, ως να μη ησαν αυτης ματαιως εκοπιασε, μη φοβουμενη

Nei, den overlater sine egg til jorden og lar dem opvarmes i sanden,

διοτι ο Θεος εστερησεν αυτην απο σοφιας και δεν εμοιρασεν εις αυτην συνεσιν

og den glemmer at en fot kan klemme dem itu, og markens ville dyr trå dem i stykker.

οσακις σηκονεται ορθιος, καταγελα του ιππου και του αναβατου αυτου.

Den er hård mot sine unger, som om de ikke var dens egne; den er ikke redd for at dens møie skal være spilt.

Συ εδωκας δυναμιν εις τον ιππον; περιενεδυσας τον τραχηλον αυτου με βροντην;

For Gud nektet den visdom og gav den ingen forstand.

συ καμνεις αυτον να πηδα ως ακρις; το γαυριαμα των μυκτηρων αυτου ειναι τρομερον

Men når den flakser i været, ler den av hesten og dens rytter.

ανασκαπτει εν τη κοιλαδι και αγαλλεται εις την δυναμιν αυτου εξερχεται εις απαντησιν των οπλων

Gir du hesten styrke? Klær du dens hals med bevrende man?

καταγελα του φοβου και δεν τρομαζει ουδε στρεφει απο προσωπου ρομφαιας

Lar du den springe som gresshoppen? Dens stolte fnysen er forferdelig.

η φαρετρα κροταλιζει κατ αυτου, η εξαστραπτουσα λογχη και το δορυ.

Den skraper i jorden og gleder sig ved sin kraft; så farer den frem mot væbnede skarer.

Καταπινει την γην εν αγριοτητι και μανια και δεν πιστευει οτι ηχει σαλπιγξ

Den ler av frykten og forferdes ikke, og den vender ikke om for sverd.

αμα δε τη φωνη της σαλπιγγος, λεγει, Α, α και μακροθεν οσφραινεται την μαχην, την κραυγην των στρατηγων και τον αλαλαγμον.

Over den klirrer koggeret, blinkende spyd og lanse.

Δια της σοφιας σου πετα ο ιεραξ και απλονει τας πτερυγας αυτου προς νοτον;

Med styr og ståk river den jorden op, og den lar sig ikke stagge når krigsluren lyder.

Εις την προσταγην σου ανυψουται ο αετος και καμνει την φωλεαν αυτου εν τοις υψηλοις;

Hver gang luren lyder, sier den: Hui! Og langt borte værer den striden, høvedsmenns tordenrøst og hærskrik.

Κατοικει επι βραχου και διατριβει, επι αποτομου βραχου και επι αβατων τοπων

Skyldes det din forstand at høken svinger sig op og breder ut sine vinger mot Syden?

εκειθεν αναζητει τροφην οι οφθαλμοι αυτου σκοπευουσι μακροθεν

Er det på ditt bud at ørnen flyver så høit, og at den bygger sitt rede oppe i høiden? Den bor på berget og har nattely der, på tind og nut. Derfra speider den efter føde; langt bort skuer dens øine. Dens unger drikker blod, og hvor der er lik, der er den. Og Herren blev ved å svare Job og sa: Vil du som klandrer den Allmektige, vil du trette med ham? Du som laster Gud, må svare på dette! Da svarte Job Herren og sa: Nei, jeg er for ringe; hvad skulde jeg svare dig? Jeg legger min hånd på min munn. En gang har jeg talt, men jeg tar ikke mere til orde - ja to ganger, men jeg gjør det ikke mere.

και οι νεοσσοι αυτου αιμα πινουσι και οπου πτωματα, εκει και αυτος.