Song of Solomon 2

Jeg er Sarons blomst, dalenes lilje.

Ben Şaron çiğdemiyim, Vadilerin zambağıyım.

Som en lilje blandt torner, så er min venninne blandt de unge kvinner.

Dikenlerin arasında zambak nasılsa Kızların arasında öyledir aşkım.

Som et epletre blandt skogens trær, så er min elskede blandt de unge menn; i hans skygge lyster det mig å sitte, og hans frukt er søt for min gane.

Orman ağaçları arasında bir elma ağacına benzer Delikanlıların arasında sevgilim. Onun gölgesinde oturmaktan zevk alırım, Tadı damağımda kalır meyvesinin.

Han har ført mig til vinhuset, og hans banner over mig er kjærlighet.

Ziyafet evine götürdü beni, Üzerimdeki sancağı aşktı.

Styrk mig med druekaker, kveg mig med epler! For jeg er syk av kjærlighet.

Güçlendirin beni üzüm pestiliyle, Canlandırın elmayla, Çünkü aşk hastasıyım ben.

Hans venstre hånd er under mitt hode, og hans høire favner mig.

Sol eli başımın altında, Sağ eli sarsın beni.

Jeg ber eder inderlig, I Jerusalems døtre, ved rådyrene eller ved hindene på marken, at I ikke vekker og ikke egger kjærligheten, før den selv vil!

Dişi ceylanlar, Yabanıl dişi geyikler üstüne Ant içiriyorum size, ey Yeruşalim kızları! Aşkımı ayıltmayasınız, uyandırmayasınız diye, Gönlü hoş olana dek.

Hør, der er min elskede! Se, der kommer han springende over fjellene, hoppende over haugene.

İşte! Sevgilimin sesi! Dağların üzerinden sekerek, Tepelerin üzerinden sıçrayarak geliyor.

Min elskede ligner et rådyr eller en ung hjort. Se, der står han bak vår vegg; han kikker gjennem vinduene, gjennem gitteret ser han inn.

Sevgilim ceylana benzer, sanki bir geyik yavrusu. Bakın, duvarımızın ardında duruyor, Pencerelerden bakıyor, Kafeslerden seyrediyor.

Min elskede tar til orde og sier til mig: Stå op, min venninne, du min fagre, og kom ut!

Sevgilim şöyle dedi: “Kalk, gel aşkım, güzelim.

For se, nu er vinteren omme, regnet har draget forbi og er borte;

Bak, kış geçti, Yağmurların ardı kesildi,

blomstene kommer til syne i landet, sangens tid er inne, og turtelduens røst har latt sig høre i vårt land;

Çiçekler açtı, Şarkı mevsimi geldi, Kumrular ötüşmeye başladı beldemizde.

fikentreets frukter tar til å rødme, og vintrærnes blomster dufter. Stå op, kom, min venninne, du min fagre, så kom da!

İncir ağacı ilk meyvesini verdi, Yeşeren asmalar mis gibi kokular saçmakta. Kalk, gel aşkım, güzelim.”

Du min due i bergrevnene, i fjellveggens ly! La mig se din skikkelse, la mig høre din røst! For din røst er blid og din skikkelse fager.

Kaya kovuklarında, Uçurum kenarlarında gizlenen güvercinim! Boyunu bosunu göster bana, Sesini duyur; Çünkü sesin tatlı, boyun bosun güzeldir.

Fang revene for oss, de små rever som ødelegger vingårdene! Våre vingårder står jo i blomst.

Yakalayın tilkileri bizim için, Bağları bozan küçük tilkileri; Çünkü bağlarımız yeşerdi.

Min elskede er min, og jeg er hans, han som vokter sin hjord blandt liljene.

Sevgilim benimdir, ben de onun, Zambaklar arasında gezinir durur.

Innen dagen blir sval og skyggene flyr, vend om, min elskede, lik et rådyr eller en ung hjort på de kløftede fjell!

Ey sevgilim, gün serinleyip gölgeler uzayana dek, Engebeli dağlar üzerinde bir ceylan gibi, Geyik yavrusu gibi ol!