John 5

Derefter var det en av jødenes høitider, og Jesus drog op til Jerusalem.

İsa bundan sonra Yahudiler’in bir bayramı nedeniyle Yeruşalim’e gitti.

Men det er ved Fåreporten i Jerusalem en dam som på hebraisk heter Betesda og har fem bueganger;

Yeruşalim’de Koyun Kapısı yanında, İbranice’de Beytesta denilen beş eyvanlı bir havuz vardır.

i dem lå en mengde syke: blinde, halte, visne.

Bu eyvanların altında kör, kötürüm, felçli hastalardan bir kalabalık yatardı.

For en engel steg til visse tider ned i dammen og oprørte vannet. Den som da først steg ned efterat vannet var blitt oprørt, han blev helbredet, hvad sykdom han så led av.

Bu eyvanların altında kör, kötürüm, felçli hastalardan bir kalabalık yatardı.

Nu var der en mann som hadde vært syk i åtte og tretti år;

Orada otuz sekiz yıldır hasta olan bir adam vardı.

da Jesus så ham ligge der, og visste at han allerede hadde vært syk i lang tid, sa han til ham: Vil du bli frisk?

İsa hasta yatan bu adamı görünce ve uzun zamandır bu durumda olduğunu anlayınca, “İyi olmak ister misin?” diye sordu.

Den syke svarte ham: Herre! jeg har ingen til å kaste mig ned i dammen når vannet blir oprørt; og i det samme jeg kommer, stiger en annen ned før mig.

Hasta şöyle yanıt verdi: “Efendim, su çalkandığı zaman beni havuza indirecek kimsem yok, tam gireceğim an benden önce başkası giriyor.”

Jesus sier til ham: Stå op, ta din seng og gå!

İsa ona, “Kalk, şilteni topla ve yürü” dedi.

Og straks blev mannen frisk og han tok sin seng og gikk. Men det var sabbat den dag.

Adam o anda iyileşti. Şiltesini toplayıp yürümeye başladı. O gün Şabat Günü’ydü.

Jødene sa da til ham som var blitt helbredet: Det er sabbat, og det er dig ikke tillatt å bære sengen.

[] Bu yüzden Yahudi yetkililer iyileşen adama, “Bugün Şabat Günü” dediler, “Şilteni toplaman yasaktır.”

Han svarte dem: Han som gjorde mig frisk, han sa til mig: Ta din seng og gå!

Ama adam onlara şöyle yanıt verdi: “Beni iyileştiren kişi bana, ‘Şilteni topla ve yürü’ dedi.”

De spurte ham: Hvem er det menneske som sa til dig: Ta den og gå?

“Sana, ‘Şilteni topla ve yürü’ diyen adam kim?” diye sordular.

Men han som var blitt helbredet, visste ikke hvem det var; for Jesus hadde trukket sig tilbake, da det var meget folk på stedet.

İyileşen adam ise O’nun kim olduğunu bilmiyordu. Orası kalabalıktı, İsa da çekilip gitmişti.

Siden traff Jesus ham i templet og sa til ham: Se, du er blitt frisk; synd ikke mere, forat ikke noget verre skal vederfares dig!

İsa daha sonra adamı tapınakta buldu. “Bak, iyi oldun. Artık günah işleme de başına daha kötü bir şey gelmesin” dedi.

Mannen gikk bort, og fortalte jødene at det var Jesus som hadde gjort ham frisk.

Adam gidip Yahudi yetkililere kendisini iyileştirenin İsa olduğunu bildirdi.

Og derfor forfulgte jødene Jesus, fordi han gjorde dette på en sabbat.

Şabat Günü böyle şeyler yaptığı için İsa’ya zulmetmeye başladılar.

Men Jesus svarte dem: Min Fader arbeider inntil nu; også jeg arbeider.

Ama İsa onlara şu karşılığı verdi: “Babam hâlâ çalışmaktadır, ben de çalışıyorum.”

Derfor stod da jødene ham enn mere efter livet, fordi han ikke bare brøt sabbaten, men også kalte Gud sin Fader og gjorde sig selv Gud lik.

İşte bu nedenle Yahudi yetkililer O’nu öldürmek için daha çok gayret ettiler. Çünkü yalnız Şabat Günü düzenini bozmakla kalmamış, Tanrı’nın kendi Babası olduğunu söyleyerek kendisini Tanrı’ya eşit kılmıştı.

Jesus svarte da og sa til dem: Sannelig, sannelig sier jeg eder: Sønnen kan ikke gjøre noget av sig selv, men bare det han ser Faderen gjør; for det han gjør, det gjør Sønnen likeså;

İsa Yahudi yetkililere şöyle karşılık verdi: “Size doğrusunu söyleyeyim, Oğul, Baba’nın yaptıklarını görmedikçe kendiliğinden bir şey yapamaz. Baba ne yaparsa Oğul da aynı şeyi yapar.

for Faderen elsker Sønnen, og viser ham alt det han selv gjør; og han skal vise ham større gjerninger enn disse, forat I skal undre eder.

Çünkü Baba Oğul’u sever ve yaptıklarının hepsini O’na gösterir. Şaşasınız diye O’na bunlardan daha büyük işler de gösterecektir.

For likesom Faderen opvekker de døde og gjør levende, således gjør også Sønnen levende hvem han vil.

Baba nasıl ölüleri diriltip onlara yaşam veriyorsa, Oğul da dilediği kimselere yaşam verir.

For Faderen dømmer heller ikke nogen, men har gitt Sønnen hele dommen,

Baba kimseyi yargılamaz, bütün yargılama işini Oğul’a vermiştir.

forat alle skal ære Sønnen, likesom de ærer Faderen. Den som ikke ærer Sønnen, ærer ikke Faderen, som har sendt ham.

Öyle ki, herkes Baba’yı onurlandırdığı gibi Oğul’u onurlandırsın. Oğul’u onurlandırmayan, O’nu gönderen Baba’yı da onurlandırmaz.

Sannelig, sannelig sier jeg eder: Den som hører mitt ord og tror ham som har sendt mig, han har evig liv og kommer ikke til dom, men er gått over fra døden til livet.

“Size doğrusunu söyleyeyim, sözümü işitip beni gönderene iman edenin sonsuz yaşamı vardır. Böyle biri yargılanmaz, ölümden yaşama geçmiştir.

Sannelig, sannelig sier jeg eder: Den time kommer, og er nu, da de døde skal høre Guds Sønns røst, og de som hører, skal leve.

Size doğrusunu söyleyeyim, ölülerin Tanrı Oğlu’nun sesini işitecekleri ve işitenlerin yaşayacakları saat geliyor, geldi bile.

For likesom Faderen har liv i sig selv, således har han også gitt Sønnen å ha liv i sig selv,

Çünkü Baba, kendisinde yaşam olduğu gibi, Oğul’a da kendisinde yaşam olma özelliğini verdi.

og han har gitt ham makt til å holde dom, fordi han er en menneskesønn.

O’na yargılama yetkisini de verdi. Çünkü O İnsanoğlu’dur.

Undre eder ikke over dette! For den time kommer da alle de som er i gravene, skal høre hans røst,

Buna şaşmayın. Mezarda olanların hepsinin O’nun sesini işitecekleri saat geliyor.

og de skal gå ut, de som har gjort godt, til livets opstandelse, de som har gjort ondt, til dommens opstandelse.

[] Ve onlar mezarlarından çıkacaklar. İyilik yapmış olanlar yaşamak, kötülük yapmış olanlar yargılanmak üzere dirilecekler.”

Jeg kan ikke gjøre noget av mig selv; som jeg hører, så dømmer jeg, og min dom er rettferdig; for jeg søker ikke min vilje, men hans vilje som har sendt mig.

“Ben kendiliğimden hiçbir şey yapamam. İşittiğim gibi yargılarım ve benim yargım adildir. Çünkü amacım kendi istediğimi değil, beni gönderenin istediğini yapmaktır.

Vidner jeg om mig selv, da er mitt vidnesbyrd ikke sant;

Eğer kendim için ben tanıklık edersem, tanıklığım geçerli olmaz.

det er en annen som vidner om mig, og jeg vet at det vidnesbyrd han vidner om mig, er sant.

Ama benim için tanıklık eden başka biri vardır. O’nun benim için ettiği tanıklığın geçerli olduğunu bilirim.

I har sendt bud til Johannes, og han har vidnet for sannheten;

[] Siz Yahya’ya adamlar gönderdiniz, o da gerçeğe tanıklık etti.

jeg tar ikke imot vidnesbyrd av et menneske, men jeg sier dette forat I skal bli frelst.

İnsanın tanıklığını kabul ettiğim için değil, kurtulmanız için bunları söylüyorum.

Han var det brennende og skinnende lys, men I vilde bare en tid fryde eder i hans lys.

Yahya, yanan ve ışık saçan bir çıraydı. Sizler onun ışığında bir süre için coşmak istediniz.

Men jeg har det vidnesbyrd som er større enn det Johannes har vidnet; for de gjerninger som Faderen har gitt mig å fullbyrde, selve disse gjerninger som jeg gjør, de vidner om mig at Faderen har utsendt mig.

Ama benim, Yahya’nınkinden daha büyük bir tanıklığım var. Tamamlamam için Baba’nın bana verdiği işler, şu yaptığım işler, beni Baba’nın gönderdiğine tanıklık ediyor.

Og Faderen, som har sendt mig, han har vidnet om mig; hverken har I nogensinne hørt hans røst eller sett hans skikkelse,

[] Beni gönderen Baba da benim için tanıklık etmiştir. Siz hiçbir zaman ne O’nun sesini işittiniz, ne de suretini gördünüz.

og hans ord har I ikke blivende i eder; for den han har sendt, ham tror I ikke.

O’nun sözü sizde yaşamıyor. Çünkü O’nun gönderdiği kişiye iman etmiyorsunuz.

I ransaker skriftene, fordi I tenker at i dem har I evig liv, og det er de som vidner om mig;

Kutsal Yazılar’ı araştırıyorsunuz. Çünkü bunlar aracılığıyla sonsuz yaşama sahip olduğunuzu sanıyorsunuz. Bana tanıklık eden de bu yazılardır!

og I vil ikke komme til mig for å få liv.

Öyleyken siz, yaşama kavuşmak için bana gelmek istemiyorsunuz.

Jeg tar ikke ære av mennesker;

“İnsanlardan övgü kabul etmiyorum.

men jeg kjenner eder og vet at I ikke har kjærligheten til Gud i eder.

Ama ben sizi bilirim, içinizde Tanrı sevgisi yoktur.

Jeg er kommet i min Faders navn, og I tar ikke imot mig; kommer en annen i sitt eget navn, ham tar I imot.

Ben Babam’ın adına geldim, ama beni kabul etmiyorsunuz. Oysa başka birisi kendi adına gelirse, onu kabul edeceksiniz.

Hvorledes kan I tro, I som tar ære av hverandre, og den ære som er av den eneste Gud, den søker I ikke?

Birbirinizden övgüler kabul ediyor, ama tek olan Tanrı’nın övgüsünü kazanmaya çalışmıyorsunuz. Bu durumda nasıl iman edebilirsiniz?

I må ikke tenke at jeg vil anklage eder hos Faderen; det er en som anklager eder, Moses, han som I har satt eders håp til.

Baba’nın önünde sizi suçlayacağımı sanmayın. Sizi suçlayan, umut bağladığınız Musa’dır.

For hadde I trodd Moses, da hadde I trodd mig; for det er om mig han har skrevet;

Musa’ya iman etmiş olsaydınız, bana da iman ederdiniz. Çünkü o benim hakkımda yazmıştır.

men tror I ikke hans skrifter, hvorledes kan I da tro mine ord?

Ama onun yazılarına iman etmezseniz, benim sözlerime nasıl iman edeceksiniz?”