Job 3

Derefter oplot Job sin munn og forbannet den dag han blev født.

Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.

Job tok til orde og sa:

At si Job ay sumagot, at nagsabi,

Til grunne gå den dag da jeg blev født, og den natt som sa: Et guttebarn er undfanget!

Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.

Måtte den dag bli til mørke! Måtte Gud i det høie ikke spørre efter den, og intet lys stråle over den!

Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.

Gid mørke og dødsskygge må kreve den tilbake, gid skyer må leire sig over den, gid alt som gjør en dag mørk, må skremme den!

Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.

Den natt - måtte mulm ta den! Den glede sig ikke blandt årets dager, den komme ikke med i måneders tall!

Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.

Ja, ufruktbar bli den natt! Aldri lyde det jubel i den!

Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.

Måtte de som forbanner dager, ønske ondt over den, de som er kyndige i å mane frem Leviatan!

Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.

Gid dens demrings stjerner må bli mørke! La den vente på lys, uten at det kommer! Måtte den aldri skue morgenrødens øielokk -

Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:

fordi den ikke stengte døren til min mors liv og skjulte møie for mine øine.

Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.

Hvorfor døde jeg ikke i mors liv? Hvorfor utåndet jeg ikke straks i fødselsstunden?

Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?

Hvorfor tok knær imot mig, og hvorfor bryster som jeg kunde die?

Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?

For da kunde jeg nu ligge og hvile; jeg kunde sove og hadde da ro -

Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:

sammen med konger og jordens styrere, som bygget sig ruiner,

Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;

eller med fyrster som eide gull, som fylte sine hus med sølv;

O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:

eller jeg var nu ikke til, likesom et nedgravd, ufullbåret foster, lik barn som aldri så lyset.

O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.

Der har de ugudelige holdt op å rase, og der hviler de trette.

Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.

Der har alle fanger ro, de hører ikke driverens røst.

Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.

Liten og stor er der like, og trælen er fri for sin herre.

Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.

Hvorfor gir han den lidende lys, og liv til dem som bærer sorg i sitt hjerte,

Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;

dem som venter på døden uten at den kommer, og som leter efter den ivrigere enn efter skjulte skatter,

Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;

dem som gleder sig like til jubel, som fryder sig når de finner en grav -

Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?

til den mann hvis vei er skjult for ham, og som Gud har stengt for på alle kanter?

Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?

For mine sukk er blitt mitt daglige brød, og mine klager strømmer som vannet.

Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.

For alt det fryktelige jeg reddes for, det rammer mig, og det jeg gruer for, det kommer over mig.

Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.

Jeg har ikke fred, ikke ro, ikke hvile - det kommer alltid ny uro.

Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.