Job 19

Da tok Job til orde og sa:

Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

Hvor lenge vil I bedrøve min sjel og knuse mig med ord?

Hanggang kailan pahihirapan ninyo ang aking kaluluwa, at babagabagin ako ng mga salita?

Det er nu tiende gang I håner mig og ikke skammer eder ved å krenke mig.

Ng makasangpung ito ay pinulaan ninyo ako: kayo'y hindi nangapapahiya na nangagpapahirap sa akin.

Har jeg virkelig faret vill, da blir min villfarelse min egen sak.

At kahima't ako'y magkamali, ang aking kamalian ay maiwan sa aking sarili.

Vil I virkelig ophøie eder over mig og vise mig at min vanære har rammet mig med rette?

Kung tunay na kayo'y magpapakalaki laban sa akin, at ipakikipagtalo laban sa akin ang kakutyaan ko:

Så vit da at Gud har gjort mig urett og satt sitt garn omkring mig!

Talastasin ninyo ngayon na inilugmok ako ng Dios, at inikid ako ng kaniyang silo.

Se, jeg roper: Vold! - men jeg får intet svar; jeg skriker om hjelp, men det er ingen rett å få.

Narito, ako'y humihiyaw dahil sa kamalian, nguni't hindi ako dinidinig; ako'y humihiyaw ng tulong, nguni't walang kahatulan.

Min vei har han stengt, så jeg ikke kommer frem, og over mine stier legger han mørke.

Kaniyang pinadiran ang aking daan upang huwag akong makaraan, at naglagay ng kadiliman sa aking mga landas.

Min ære har han avklædd mig og tatt bort kronen fra mitt hode.

Hinubaran niya ako ng aking kaluwalhatian, at inalis ang putong sa aking ulo.

Han bryter mig ned på alle kanter, så jeg går til grunne, og han rykker op mitt håp som et tre.

Kaniyang inilugmok ako sa bawa't dako, at ako'y nananaw: at ang aking pagasa ay binunot niyang parang punong kahoy.

Han lar sin vrede brenne mot mig og akter mig som sin fiende.

Kaniya rin namang pinapagalab ang kaniyang pagiinit laban sa akin, at ibinilang niya ako sa kaniya na gaya ng isa sa kaniyang mga kaaway,

Hans hærflokker kommer alle sammen og rydder sig vei mot mig, og de leirer sig rundt om mitt telt.

Ang kaniyang mga hukbo ay dumarating na magkakasama, at ipinagpatuloy ang kanilang lakad laban sa akin, at kinubkob ang palibot ng aking tolda.

Mine brødre har han drevet langt bort fra mig, og mine kjenninger er blitt aldeles fremmede for mig.

Inilayo niya ang aking mga kapatid sa akin, at ang aking mga kakilala ay pawang nangiba sa akin.

Mine nærmeste holder sig borte, og mine kjente har glemt mig.

Ang aking mga kamaganak ay nangagsilayo, at nilimot ako ng aking mga kasamasamang kaibigan.

Mine husfolk og mine tjenestepiker akter mig for en fremmed; jeg er en utlending i deres øine.

Silang nagsisitahan sa aking bahay, at ang aking mga lingkod na babae, ay ibinibilang akong manunuluyan; ako'y naging kaiba sa kanilang paningin.

Kaller jeg på min tjener, så svarer han ikke; med egen munn må jeg bønnfalle ham.

Aking tinatawag ang aking lingkod, at hindi ako sinasagot, bagaman sinasamo ko siya ng aking bibig.

Min ånde er motbydelig for min hustru, og min vonde lukt for min mors sønner.

Ang aking hininga ay iba sa aking asawa, at ang aking pamanhik sa mga anak ng tunay kong ina.

Endog barn forakter mig; vil jeg reise mig, så taler de mot mig.

Pati ng mga bata ay humahamak sa akin; kung ako'y bumangon, sila'y nangagsasalita ng laban sa akin:

Alle mine nærmeste venner avskyr mig, og de jeg elsket, har vendt sig mot mig.

Lahat ng aking mahal na kaibigan ay nangayayamot sa akin: at ang aking minamahal ay nagsipihit ng laban sa akin,

Mine ben trenger ut gjennem min hud og mitt kjøtt, og bare tannhinnen er ennu urørt på mig.

Ang aking buto ay dumidikit sa aking balat at sa aking laman, at ako'y nakatanan ng sukat sa balat ng aking mga ngipin.

Forbarm eder, forbarm eder over mig, I mine venner! For Guds hånd har rørt ved mig.

Mahabag kayo sa akin, mahabag kayo sa akin, Oh kayong mga kaibigan ko; sapagka't kinilos ako ng kamay ng Dios,

Hvorfor forfølger I mig likesom Gud og blir ikke mette av mitt kjøtt?

Bakit ninyo ako inuusig na gaya ng Dios. At hindi pa kayo nasisiyahan sa akin laman?

Men gid mine ord måtte bli opskrevet! Gid de måtte bli optegnet i en bok,

Oh mangasulat nawa ngayon ang aking mga salita! Oh mangalagda nawa sa isang aklat!

ja, med jerngriffel og bly for evig bli hugget inn i sten!

Ng isa nawang panulat na bakal at tingga, na mangaukit nawa sa bato magpakailan man!

Men jeg - jeg vet min gjenløser lever, og som den siste skal han stå frem på støvet.

Nguni't talastas ko na manunubos sa akin ay buhay, at siya'y tatayo sa lupa sa kahulihulihan:

Og efterat denne min hud er blitt ødelagt, skal jeg ut fra mitt kjød skue Gud,

At pagkatapos na magibang ganito ang aking balat, gayon ma'y makikita ko ang Dios sa aking laman:

han som jeg skal skue, mig til gode, han som mine øine skal se og ikke nogen fremmed - mine nyrer tæres bort i mitt liv.

Siyang makikita ko ng sarili, at mamamasdan ng aking mga mata, at hindi ng iba. Ang aking puso ay natutunaw sa loob ko.

Når I sier: Hvor vi skal forfølge ham! - I har jo funnet skylden hos mig -

Kung inyong sabihin: paanong aming pag-uusigin siya? Dangang ang kadahilanan ay nasusumpungan sa akin;

så frykt for sverdet! For vrede er en synd som er hjemfalt til sverd. Dette sier jeg forat I skal tenke på at det kommer en dom.

Mangatakot kayo sa tabak: sapagka't ang kapootan ang nagdadala ng mga parusa ng tabak, upang inyong malaman na may kahatulan.