Job 17

Min ånd er brutt, mine dager utslukket; bare graver har jeg for mig.
Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.
Sannelig, spott omgir mig på alle kanter, og mitt øie må dvele ved deres trettekjære ferd.
Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.
Så sett nu et pant, gå i borgen for mig hos dig selv! Hvem skulde ellers gi mig håndslag?
Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?
Du har jo lukket deres hjerte for innsikt; derfor vil du ikke la dem vinne.
Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.
Den som forråder venner, så de blir til bytte, hans barns øine skal tæres bort.
Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.
Jeg er satt til et ordsprog for folk; jeg er en mann som blir spyttet i ansiktet.
Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.
Mitt øie er sløvt av gremmelse, og alle mine lemmer er som en skygge.
Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.
Rettskafne forferdes over dette, og den skyldfrie harmes over den gudløse;
Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.
men den rettferdige holder fast ved sin vei, og den som har rene hender, får enn mere kraft.
Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.
Men I - kom bare igjen alle sammen! Jeg finner dog ikke nogen vismann blandt eder.
Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.
Mine dager er faret forbi, mine planer sønderrevet - mitt hjertes eiendom!
Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.
Natt gjør de til dag, lyset, sier de, er nærmere enn det mørke som ligger like for mig.
Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.
Når jeg håper på dødsriket som mitt hus, reder i mørket mitt leie,
Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman:
roper til graven: Du er min far, til makken: Du er min mor og min søster,
Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;
hvor er da mitt håp? Mitt håp - hvem øiner det?
Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?
Til dødsrikets bommer farer de ned, på samme tid som jeg går til hvile i støvet.
Lulusong sa mga pangawan ng Sheol, pagtataglay ng kapahingahan sa alabok.