Job 40

Og Herren svarte Job ut av stormen og sa:

ENTONCES respondió JEHOVÁ á Job desde la oscuridad, y dijo:

Omgjord dine lender som en mann! Jeg vil spørre dig, og du skal lære mig.

Cíñete ahora como varón tus lomos; Yo te preguntaré, y explícame.

Vil du endog gjøre min rettferdighet til intet? Vil du dømme mig skyldig, så du får rett?

¿Invalidarás tú también mi juicio? ¿Me condenarás á mí, para justificarte á ti?

Har du slik en arm som Gud, og kan du tordne med en røst som hans?

¿Tienes tú brazo como Dios? ¿Y tronarás tú con voz como él?

Pryd dig med majestet og høihet og klæ dig i glans og herlighet!

Atavíate ahora de majestad y de alteza: Y vístete de honra y de hermosura.

La din vrede strømme frem og se på alle overmodige og ydmyk dem!

Esparce furores de tu ira: Y mira á todo soberbio, y abátelo.

Se på alle overmodige og bøi dem og tred de ugudelige ned der de står!

Mira á todo soberbio, y humíllalo, Y quebranta á los impíos en su asiento.

Skjul dem alle i støvet, bind deres ansikter fast i mørket!

Encúbrelos á todos en el polvo, Venda sus rostros en la oscuridad;

Da skal også jeg prise dig, fordi din høire hånd kan hjelpe dig.

Y yo también te confesaré Que podrá salvarte tu diestra.

Se på Behemot, som jeg har skapt like så vel som dig; den eter gress som en okse.

He aquí ahora behemoth, al cual yo hice contigo; Hierba come como buey.

Se hvad kraft den har i sine lender, og hvad styrke den har i sine bukmuskler!

He aquí ahora que su fuerza está en sus lomos, Y su fortaleza en el ombligo de su vientre.

Den strekker sin hale som en seder; senene i dens lår er sammenslynget.

Su cola mueve como un cedro, Y los nervios de sus genitales son entretejidos.

Dens ben er som kobberrør, dens knokler som jernstenger.

Sus huesos son fuertes como bronce, Y sus miembros como barras de hierro.

Den er den ypperste av Guds skapninger; av sin skaper fikk den sitt sverd.

Él es la cabeza de los caminos de Dios: El que lo hizo, puede hacer que su cuchillo á él se acerque.

Fjellene bærer fôr for den, og alle ville dyr leker der.

Ciertamente los montes producen hierba para él: Y toda bestia del campo retoza allá.

Under lotusbusker hviler den, i ly av rør og siv.

Echaráse debajo de las sombras, En lo oculto de las cañas, y de los lugares húmedos.

Lotusbusker gir den tak og skygge, piletrærne ved bekken omgir den.

Los árboles sombríos lo cubren con su sombra; Los sauces del arroyo lo cercan.

Selv om strømmen går stri blir den ikke redd; den er trygg om så en Jordan fosser frem mot dens gap.

He aquí que él tomará el río sin inmutarse: Y confíase que el Jordán pasará por su boca.

Kan nogen fange den så den ser det? Kan nogen dra en snare gjennem dens nese?

¿Tomarálo alguno por sus ojos en armadijos, Y horadará su nariz?

Kan du dra Leviatan op med en krok og trykke dens tunge ned med et snøre?

Kan du sette en sivline i dens nese og gjennembore dens kjeve med en krok?

Vil den rette mange ydmyke bønner til dig eller tale blide ord til dig?

Vil den gjøre en pakt med dig, så du kan få den til din træl for all tid?

Kan du leke med den som med en fugl og binde den fast for dine små piker? Kan et lag av fiskere kjøpslå om den, stykke den ut mellem kjøbmennene? Kan du fylle dens hud med spyd og dens hode med harpuner? Prøv å legge hånd på den! Den strid skal du komme til å minnes og ikke gjøre det igjen! Nei, den som våger slikt, hans håp blir sveket; allerede ved synet av den styrter han til jorden.