Job 14

Et menneske, født av en kvinne, lever en kort tid og mettes med uro.

Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

Som en blomst skyter han op og visner, han farer bort som skyggen og holder ikke stand.

Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.

Endog over en sådan holder du dine øine åpne, og mig fører du frem for din domstol!

Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.

Kunde det bare komme en ren av en uren! Ikke én!

Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

Når hans dager er fastsatt, hans måneders tall bestemt hos dig, når du har satt ham en grense som han ikke kan overskride,

Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.

så vend ditt øie bort fra ham, så han kan ha ro så vidt at han kan glede sig som en dagarbeider ved sin dag!

Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.

For treet er det håp; om det hugges, så spirer det igjen, og på nye skudd mangler det ikke;

Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.

om dets rot eldes i jorden, og dets stubb dør ut i mulden,

Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:

så setter det allikevel knopper ved eimen av vannet og skyter grener som et nyplantet tre.

Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.

Men når en mann dør, så ligger han der, når et menneske opgir ånden, hvor er han da?

Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?

Som vannet minker bort i en sjø, og som en elv efterhånden blir grunnere og tørker ut,

Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.

så legger et menneske sig ned og reiser sig ikke igjen; så lenge himmelen er til, våkner de ikke - de vekkes ikke op av sin søvn.

Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.

Å om du vilde gjemme mig i dødsriket og skjule mig der til din vrede var over - om du vilde sette mig et tidsmål og så komme mig i hu!

Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię!

Når en mann dør, lever han da op igjen? Alle min krigstjenestes dager skulde jeg da vente, til min avløsning kom;

Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.

du skulde da rope, og jeg skulde svare dig; efter dine henders verk skulde du lenges.

Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.

Men nu teller du mine skritt og akter stadig på min synd.

Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.

Forseglet i en pung ligger min brøde, og du syr til over min misgjerning.

Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.

Men som et fjell faller og smuldres bort, og en klippe flyttes fra sitt sted,

Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.

som vannet huler ut stener og flommen skyller bort mulden, således gjør du menneskets håp til intet;

Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.

du overvelder ham for alltid, og han farer bort; du forvender hans åsyn og lar ham fare.

Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.

Kommer hans barn til ære, da vet han det ikke, og blir de ringeaktet, da blir han det ikke var.

Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.

Bare over ham selv kjenner hans legeme smerte, og bare over ham selv sørger hans sjel.

Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.