Psalms 95

Kom, la oss juble for Herren, la oss rope med fryd for vår frelses klippe!

Tena, kia waiata tatou ki a Ihowa: kia hari te hamama ki te kamaka o to tatou whakaoranga.

La oss trede frem for hans åsyn med pris, la oss juble for ham med salmer!

Kia haere tatou me te whakawhetai atu ki tona aroaro: kia ngahau hoki a tatou himene ki a ia.

For Herren er en stor Gud og en stor konge over alle guder,

No te mea he Atua nui hoki a Ihowa, he Kingi nui i nga atua katoa.

han som har jordens dyp i sin hånd og fjellenes høider i eie,

Kei tona ringa nga wahi hohonu o te whenua: a nana nga maunga teitei.

han som eier havet, for han har skapt det, og hans hender har gjort det tørre land.

Nana te moana, nana ano i hanga, a na ona ringa i whai ahua ai te whenua maroke.

Kom, la oss kaste oss ned og bøie kne, la oss knele for Herrens, vår skapers åsyn!

Haere mai tatou, kia koropiko, kia tuohu: kia tukua nga turi ki te aroaro o Ihowa, o to tatou Kaihanga.

For han er vår Gud, og vi er det folk han før, og den hjord hans hånd leder. Vilde I dog idag høre hans røst!

Ko ia hoki to tatou Atua; ko tatou tana iwi e hepara ai, nga hipi a tona ringa. Ki te rongo koutou ki tona reo aianei.

Forherd ikke eders hjerte, likesom ved Meriba, likesom på Massadagen i ørkenen,

Kaua e whakapakeketia o koutou ngakau: kei pera me o te whakatoinga, me o te ra o te whakamatautauranga i te koraha;

hvor eders fedre fristet mig! De satte mig på prøve, de som dog hadde sett min gjerning.

I ahau i whakamatautauria e o koutou matua, i ata mohiotia, i to ratou kitenga ano hoki i aku mahi.

Firti år vemmedes jeg ved den slekt, og jeg sa: De er et folk med forvillet hjerte, og de kjenner ikke mine veier.

E wha tekau nga tau i hoha ai ahau ki tenei whakatupuranga, na ka mea ahau; He iwi ngakau kotiti ke ratou, kahore hoki ratou e mohio ki aku ara.

Så svor jeg i min vrede: Sannelig, de skal ikke komme inn til min hvile.

Na reira i riri ai ahau, i oati ai hoki; e kore ratou e tae ki toku okiokinga.