Psalms 44

Til sangmesteren; av Korahs barn; en læresalme.

Ki te tino kaiwhakatangi, ma nga tama a Koraha. He Makiri. E te Atua, kua rongo o matou taringa, kua korerotia ki a matou e o matou matua, nga mahi i mahia e koe i o ratou ra, i nga ra o mua.

Gud, med våre ører har vi hørt, våre fedre har fortalt oss den gjerning du gjorde i deres dager, i fordums dager.

Nau nga tauiwi i pana ki tou ringa, nau ratou i whakato: nau nga iwi i whiu, a whakamararatia ana ratou.

Du drev hedningene ut med din hånd, men dem plantet du; du ødela folkene, men dem lot du utbrede sig.

Ehara hoki i te mea, na ta ratou hoari i whiwhi ai ratou ki te whenua, ehara to ratou takakau i te mea i ora ai ratou: engari na tou matau, na tou takakau hoki, na te marama ano o tou mata, he pai hoki nou ki a ratou.

For ikke ved sitt sverd inntok de landet, og deres arm hjalp dem ikke, men din høire hånd og din arm og ditt åsyns lys; for du hadde behag i dem.

E te Atua, ko koe toku Kingi: whakahaua he whakaora mo Hakapa.

Du er min konge, Gud; byd at Jakob skal frelses!

Mau ka turaki ai matou i o matou hoariri; ma tou ingoa ka takahia ai e matou te hunga e whakatika ana ki a matou.

Ved dig skal vi nedstøte våre fiender, ved ditt navn skal vi nedtrede dem som reiser sig imot oss.

E kore hoki ahau e whakawhirinaki ki taku kopere: e kore ano taku hoari e whakaora i ahau.

For på min bue stoler jeg ikke, og mitt sverd frelser mig ikke,

Nau hoki matou i ora ai i o matou hoariri: nau ano i whakama ai te hunga i kino ki a matou.

men du har frelst oss fra våre fiender, og våre avindsmenn har du gjort til skamme.

Ko te Atua ta matou e whakamanamana ai i te roa o te ra: ka whakamoemiti ano matou ki tou ingoa ake ake. (Hera.

Gud priser vi den hele dag, og ditt navn lover vi evindelig. Sela.

Otira kua panga nei matou e koe, kua meinga kia whakama: kahore hoki koe kia haere tahi me a matou taua.

Og enda har du nu forkastet oss og latt oss bli til skamme, og du drar ikke ut med våre hærer.

Kua meinga matou kia hoki whakamuri mai i te hoariri; kei te pahua ano i etahi ma ratou te hunga e kino ana ki a matou.

Du lar oss vike tilbake for fienden, og våre avindsmenn tar sig bytte.

Kua hoatu matou e koe, ano he hipi e kainga ana: kua marara ki roto ki nga tauiwi.

Du gir oss bort som får til å etes, og spreder oss iblandt hedningene.

E hokona ana e koe tau iwi, a hore he utu: kahore hoki koe e whiwhi rawa i te utu mo ratou.

Du selger ditt folk for intet, og du setter ikke prisen på dem høit.

E meinga ana matou e koe hei tawainga ma o matou hoa kainga; hei whakahaweatanga, hei whakakatanga mai ma te hunga i tetahi taha, i tetahi taha o matou.

Du gjør oss til hån for våre naboer, til spott og spe for dem som bor omkring oss.

E meinga ana matou e koe hei whakatauki ma nga tauiwi; hei rurutanga matenga ma nga iwi.

Du gjør oss til et ordsprog iblandt hedningene; de ryster på hodet av oss iblandt folkene.

Kei mua tonu i ahau toku whakama; kua taupokina ahau e te pawera o toku mata;

Hele dagen står min skam for mine øine, og blygsel dekker mitt ansikt,

I te reo o te kaitawai, o te kaikohukohu; i te hoariri, i te kairapu utu.

når jeg hører spotteren og håneren, når jeg ser fienden og den hevngjerrige.

Kua pa katoa tenei ki a matou; heoi kahore matou i wareware ki a koe, kihai ano i teka ki tau kawenata.

Alt dette er kommet over oss, enda vi ikke har glemt dig og ikke sveket din pakt.

Kahore to matou ngakau i tahuri whakamuri; kihai ano o matou hikoinga i peka ke i tau ara;

Vårt hjerte vek ikke tilbake, og våre skritt bøide ikke av fra din vei,

I maru ai matou i a koe i te wahi o nga tarakona; a taupoki rawa ki te atarangi o te mate.

så du skulde sønderknuse oss der hvor sjakaler bor, og dekke oss med dødsskygge.

Mehemea kua wareware matou ki te ingoa o to matou Atua, kua totoro ranei o matou ringa ki te atua ke;

Dersom vi hadde glemt vår Guds navn og utbredt våre hender til en fremmed gud,

E kore ranei tenei e ata tirohia e te Atua? E matau ana hoki ia ki nga mea ngaro o te ngakau.

skulde Gud da ikke utforske det? Han kjenner jo hjertets skjulte tanker.

Mou nei hoki matou i patua ai i te ra roa nei: kiia iho matou he hipi e patua ana.

Men for din skyld drepes vi hele dagen, vi er regnet som slaktefår.

E ara, he aha koe ka moe ai, e te Ariki? Whakatika, kaua matou e panga tonutia.

Våkn op! Hvorfor sover du, Herre? Våkn op, forkast ikke for evig tid!

He aha koe ka huna ai i tou mata? ka wareware ai ki to matou mamae, ki to matou tukinotanga?

Hvorfor skjuler du ditt åsyn, glemmer vår elendighet og vår trengsel?

Kua piko nei hoki to matou wairua ki raro ki te puehu; piri rawa to matou kopu ki te whenua.

For vår sjel er nedbøid i støvet, vårt legeme nedtrykt til jorden. Reis dig til hjelp for oss, og forløs oss for din miskunnhets skyld!

E ara, hei awhina i a matou; kia mahara ki tou aroha, a hokona matou.