Psalms 107

Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig.

Whakawhetai ki a Ihowa, he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.

Så sie Herrens gjenløste, de som han har gjenløst av nødens hånd,

Kia pena ano te korero a te hunga i hokona e Ihowa, i hokona nei e ia i roto i te ringa o te hoariri;

og som han har samlet fra landene, fra øst og fra vest, fra nord og fra havet.

I kohikohia nei i nga whenua, i te rawhiti, i te uru, i te raki, i te tonga.

De fór vill i ørkenen, i et uveisomt øde, de fant ikke en by å bo i.

I haereere ratou i te koraha i te wahi mokemoke, te kitea tetahi pa hei nohoanga.

De var hungrige og tørste, deres sjel vansmektet i dem.

I matekai ratou, i matewai: hemo noa to ratou wairua i roto i a ratou.

Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler utfridde han dem,

Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri: a whakaorangia ana ratou e ia i o ratou mate.

og han førte dem på rett vei, så de gikk til en by de kunde bo i.

A arahina ana e ia ra te ara tika; kia haere ai ki te pa hei nohoanga.

De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;

Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!

for han mettet den vansmektende sjel og fylte den hungrige sjel med godt.

E whakamakonatia ana hoki e ia te wairua hiahia: ko te wairua hiakai, whakakiia ana e ia ki te pai.

De satt i mørke og i dødsskygge, bundet i elendighet og jern,

Ko te hunga i noho i te pouri, i te atarangi o te mate: he mea here ki te mamae, ki te rino;

fordi de hadde vært gjenstridige mot Guds ord og foraktet den Høiestes råd.

Mo ratou i tutu ki nga kupu a te Atua, i whakahawea ki te whakaaro o te Runga Rawa;

Derfor bøide han deres hjerter ved lidelse; de snublet, og det var ikke nogen hjelper.

Koia i pehia iho ai e ia o ratou ngakau ki te mahi: hinga iho ratou, kahore hoki he kaiawhina.

Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler frelste han dem.

Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri; a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.

Han førte dem ut av mørke og dødsskygge og rev sønder deres bånd.

Whakaputaina mai ana ratou e ia i te pouri, i te atarangi o te mate; motumotuhia ana o ratou here.

De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;

Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!

for han brøt sønder porter av kobber og hugg sønder bommer av jern.

Kua tukitukia hoki e ia nga tatau parahi: kua tapahia e ia nga tutaki rino, motu rawa.

De var dårer og blev plaget for sin syndige vei og for sine misgjerninger;

Ko nga kuware, na a ratou mahi tutu, na o ratou kino, i pakia ai ratou.

deres sjel vemmedes ved all mat, og de kom nær til dødens porter.

Ka wetiweti to ratou wairua ki nga kai katoa; a ka whakatata ratou ki nga kuwaha o te mate.

Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler frelste han dem.

Na ka tangi ki a Ihowa i to ratou pouri, a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.

Han sendte sitt ord og helbredet dem og reddet dem fra deres graver.

Tukua mai ana e ia tana kupu, a rongoatia ana ratou: a whakaputaina ana ratou i o ratou ngaromanga.

De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;

Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!

og ofre takkoffere og fortelle om hans gjerninger med jubel.

Kia tukua ano e ratou te whakahere, ara te whakamoemiti; kia whakapuaki i ana mahi i runga i te hari.

De som fór ut på havet i skib, som drev handel på store vann,

Ko te hunga e haere ana ki raro, ki te moana, i runga kaipuke, a e whai mahi ana i nga wai nunui,

de så Herrens gjerninger og hans underverker på dypet.

Ko ratou e kite i nga mahi a Ihowa, i ana mahi whakamiharo i te rire.

Han bød og lot det komme en stormvind, og den reiste dets bølger.

Puta kau tana kupu, kua maranga te tupuhi, mana e whakatutu ona ngaru.

De fór op imot himmelen, de fór ned i avgrunnene, deres sjel blev motløs i ulykken.

Ka kake ratou ki runga ki te rangi, ka heke ano ki raro ki te rire: ngohe noa o ratou wairua i te pawera.

De tumlet og vaklet som en drukken mann, og all deres visdom blev til intet.

Ka tiu ratou, ka hurorirori ano he tangata e haurangi ana; a kahore he mahara i toe.

Da ropte de til Herren i sin nød, og av deres trengsler førte han dem ut.

Heoi ka tangi ki a Ihowa i to ratou hemanawa: a whakaorangia ana ratou i o ratou mate.

Han lot stormen bli til stille, og bølgene omkring dem tidde.

Meinga ana e ia te tupuhi kia marino, ona ngaru kia mariri.

Og de gledet sig over at de la sig; og han førte dem til den havn de ønsket.

Na ka koa ratou, no te mea ka marie: a ka kawea ratou e ia ki te tauranga i hiahia ai ratou.

De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn

Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!

og ophøie ham i folkets forsamling og love ham der hvor de gamle sitter.

Kia whakanui hoki ratou i a ia i roto i te whakaminenga o te iwi; kia whakamoemiti ki a ia i roto i te nohoanga kaumatua.

Han gjorde elver til en ørken og vannkilder til et tørstig land,

Ko ia hei mea i nga awa hei koraha, i nga puputanga wai hei oneone maroke;

et fruktbart land til et saltland for deres ondskaps skyld som bodde der.

I te whenua whai hua, kia titohea, mo te hara o te hunga e noho ana i reira.

Han gjorde en ørken til en vannrik sjø og et tørt land til vannkilder.

Ko ia hei mea i te koraha hei harotoroto wai, i te whenua maroke hei puputanga wai.

Og han lot de hungrige bo der, og de grunnla en by til å bo i.

A whakanohoia iho e ia te hunga matekai ki reira, hanga ai i tetahi pa hei nohoanga;

Og de tilsådde akrer og plantet vingårder, og de vant den frukt de bar.

Hei rui mara, hei whakato mara waina, e tupu ai, e maha ai nga hua.

Og han velsignet dem, og de blev meget tallrike, og av fe gav han dem ikke lite.

Ko ia ano hei manaaki i a ratou, no ka nui rawa; kahore hoki e tukua kia torutoru haere a ratou kararehe.

Så minket de igjen og blev nedbøiet ved trengsel, ulykke og sorg.

Na kua iti haere ano ratou, kua piko i te tukino, i te he, i te pouri.

Han som utøser forakt over fyrster og lar dem fare vill i et uveisomt øde,

E ringihia ana e ia te whakahawea ki runga ki nga rangatira: e meinga ana kia hehe i te ururua, i te wahi kahore nei he ara;

han ophøiet den fattige av elendighet og gjorde slektene som hjorden.

Otira kei te whakateitei ia i te rawakore ki runga i te mamae, kei te mea i ona hapu kia rite ki te kahui hipi.

De opriktige ser det og gleder sig, og all ondskap lukker sin munn.

Ka kite nga tangata tika, a ka hari; ko nga he katoa hoki, kipia ake te mangai.

Den som er vis, han akte på dette og merke på Herrens nådegjerninger!

Ko te tangata whakaaro nui ka mahara ki enei mea, a ka mohio ratou ki te aroha o Ihowa.