Job 17

Min ånd er brutt, mine dager utslukket; bare graver har jeg for mig.

Kua pau toku manawa, moti rawa oku ra, kua rite te urupa moku.

Sannelig, spott omgir mig på alle kanter, og mitt øie må dvele ved deres trettekjære ferd.

He pono he hunga tawai enei kei ahau, a kei roto tonu toku kanohi i a ratou whakakarangitanga.

Så sett nu et pant, gå i borgen for mig hos dig selv! Hvem skulde ellers gi mig håndslag?

Tena ra, homai he punga ko koe tonu hei whakakapi turanga moku; ko wai hei papaki ringa ki ahau?

Du har jo lukket deres hjerte for innsikt; derfor vil du ikke la dem vinne.

Kua huna hoki e koe to ratou ngakau kei mohio; na reira e kore koe e whakaneke ake i a ratou.

Den som forråder venner, så de blir til bytte, hans barns øine skal tæres bort.

Ko te tangata e whaki ana i ona hoa, he mea mo te utu, ko nga kanohi tonu o ana tamariki e hemo.

Jeg er satt til et ordsprog for folk; jeg er en mann som blir spyttet i ansiktet.

Kua meinga hoki ahau e ia hei hahani ma nga iwi; a kua waiho marakerake ahau hei whakaetietinga.

Mitt øie er sløvt av gremmelse, og alle mine lemmer er som en skygge.

Kua atarua toku kanohi i te tangi, rite tonu ki te atarangi oku wahi katoa.

Rettskafne forferdes over dette, og den skyldfrie harmes over den gudløse;

Ka miharo te hunga tika ki tenei, a ka whakaoho te tangata harakore i a ia ano hei whakahe i te atuakore.

men den rettferdige holder fast ved sin vei, og den som har rene hender, får enn mere kraft.

Otiia ka mau te tangata tika ki tona ara, a ko te tangata ringa ma ka neke haere ake te kaha.

Men I - kom bare igjen alle sammen! Jeg finner dog ikke nogen vismann blandt eder.

Ko koutou katoa ia tahuri, anga mai nei, e kore hoki tetahi tangata mahara e kitea e ahau i roto i a koutou.

Mine dager er faret forbi, mine planer sønderrevet - mitt hjertes eiendom!

Kua pahemo oku ra, motumotuhia ake oku whakaaro i whakatakoto ai, tae noa ki nga whakaaro o toku ngakau.

Natt gjør de til dag, lyset, sier de, er nærmere enn det mørke som ligger like for mig.

Ko te po kua meinga e ratou hei ao; ko te marama, e ki ana ratou, e tata tonu ana ki te pouri.

Når jeg håper på dødsriket som mitt hus, reder i mørket mitt leie,

Ki te titiro ahau i te reinga hei whare moku; mehemea kua wharikitia e ahau toku moenga ki te pouri;

roper til graven: Du er min far, til makken: Du er min mor og min søster,

Mehemea kua karanga ahau ki te pirau, ko koe toku papa; ki te iro ranei, ko koe toku whaea, toku tuahine!

hvor er da mitt håp? Mitt håp - hvem øiner det?

Kei hea ra he tumanakohanga atu moku? A ko taku e tumanako atu ai ko wai e kite?

Til dødsrikets bommer farer de ned, på samme tid som jeg går til hvile i støvet.

Ka riro ki raro ki nga taha o te reinga, ina whai okiokinga i roto i te puehu.