Psalms 130

En sang ved festreisene. Av det dype kaller jeg på dig, Herre!
Se yon chante pou yo chante lè y'ap moute lavil Jerizalèm. Nan mizè mwen ye a, Seyè, m'ap rele nan pye ou.
Herre, hør min røst, la dine ører akte på mine inderlige bønners røst!
Seyè, koute m' non! Panche zòrèy ou pou ou tande jan m'ap lapriyè nan pye ou.
Dersom du, Herre, vil gjemme på misgjerninger, Herre, hvem kan da bli stående?
Si ou t'ap make tout zak nou fè, Seyè, ki moun ki ta ka leve tèt devan ou?
For hos dig er forlatelsen, forat du må fryktes.
Men, ou padonnen nou, pou n' ka respekte ou.
Jeg bier efter Herren, min sjel bier, og jeg venter på hans ord.
Mwen mete tout espwa m' nan Seyè a, mwen mete espwa m' nan sa li di.
Min sjel venter på Herren mere enn vektere på morgenen, vektere på morgenen.
N'ap tann Seyè a, tankou faksyonnè k'ap tann solèy leve, wi, tankou faksyonnè k'ap tann solèy leve!
Vent på Herren, Israel! For hos Herren er miskunnheten, og megen forløsning er hos ham,
Nou menm pèp Izrayèl, mete tout espwa nou nan Seyè a, paske li renmen nou anpil. Li toujou pare pou delivre.
og han skal forløse Israel fra alle dets misgjerninger.
Se li menm ki va delivre pèp Izrayèl la anba tout mechanste yo fè yo.