Psalms 88

En sang; en salme av Korahs barn; til sangmesteren; efter Mahalat leannot; en læresalme av Heman, esrahitten.

ای خداوند، خدای من، ای نجات‌دهندهٔ من، تمام روز نزد تو دعا می‌کنم و شب هنگام به درگاهت ناله می‌کنم.

Herre, min frelses Gud! Om dagen og om natten roper jeg for dig.

دعای مرا بشنو و به نالهٔ من توجّه نما.

La min bønn komme for ditt åsyn, bøi ditt øre til mitt klagerop!

مشکلات زیادی بر من هجوم آورده و جانم را به لب رسانده‌اند.

For min sjel er mett av ulykker, og mitt liv er kommet nær til dødsriket.

تمامی قوتّم از بین رفته و مانند کسانی شده‌ام که در انتظار مرگ هستند.

Jeg aktes like med dem som farer ned i hulen; jeg er som en mann uten kraft,

مانند مردگان، فراموش شده‌ام و مانند یکی از کشته شدگانی هستم که در قبر گذاشته باشند؛ کسانی‌که ایشان را فراموش کرده‌ای و از الطاف تو محرومند.

frigitt som en av de døde, lik de ihjelslagne som ligger i graven, som du ikke mere kommer i hu, fordi de er skilt fra din hånd.

مرا در ته گور و در تاریکی مطلق رها کردی.

Du har lagt mig i dypenes hule, på mørke steder, i avgrunner.

خشم تو بر من قرار گرفته و امواج غضب تو مرا احاطه کرده‌اند.

Din vrede tynger på mig, og med alle dine bølger trenger du mig. Sela.

آشنایانم را از من جدا کردی و مرا مورد تنفّر آنان قرار داده‌ای. آن‌چنان گرفتار شده‌ام که راه گریزی ندارم.

Du har drevet mine kjenninger langt bort fra mig, du har gjort mig vederstyggelig for dem; jeg er stengt inne og kommer ikke ut.

چشمانم از غصّه تار گردیده‌اند. خداوندا، هر روز نزد تو دعا می‌کنم و دست نیاز به درگاه تو بلند می‌کنم.

Mitt øie er vansmektet av elendighet; jeg har påkalt dig, Herre, hver dag, jeg har utbredt mine hender til dig.

آیا برای مردگان معجزه می‌کنی؟ آیا مردگان برخاسته، تو را ستایش خواهند نمود؟

Mon du gjør undergjerninger for de døde, eller mon dødninger står op og priser dig? Sela.

آیا در قبر گفت‌وگویی از محبّت پایدار و وفاداری تو هست؟

Mon der fortelles i graven om din miskunnhet, i avgrunnen om din trofasthet?

آیا معجزات تو در آن مکان تاریک دیده می‌شود؟ و یا نیكویی تو در دیار خاموش بیان می‌گردد؟

Mon din undergjerning blir kjent i mørket, og din rettferdighet i glemselens land?

خداوندا، هر روز صبح به درگاه تو دعا می‌کنم و از پیشگاه تو یاری می‌طلبم.

Men jeg roper til dig, Herre, og om morgenen kommer min bønn dig i møte.

خداوندا، چرا مرا از خود می‌رانی؟ چرا روی خود را از من پنهان می‌کنی؟

Hvorfor, Herre, forkaster du min sjel? Hvorfor skjuler du ditt åsyn for mig?

از زمان کودکی خود رنج کشیده و به مرگ نزدیک شده‌ام، از ترس تنبیه تو در عذاب هستم.

Elendig er jeg og døende fra ungdommen av; jeg bærer dine redsler, jeg må fortvile.

آتش خشم تو مرا از پا انداخته است و از ترس حملات تو نابود گردیده‌ام.

Din vredes luer har gått over mig, dine redsler har tilintetgjort mig.

آنها مانند توفان هر روز مرا از هر طرف احاطه کرده‌اند.

De har omgitt mig som vann hele dagen, de har omringet mig alle sammen. Du har drevet venn og næste langt bort fra mig; mine kjenninger er det mørke sted.

تو حتّی دوستان نزدیک مرا از من جدا کرده و تاریکی را مونس من ساخته‌ای.