Psalms 81

Til sangmesteren, efter Gittit; av Asaf.

برای خدایی که قوّت ماست، سرود شادی بسرایید و برای خدای یعقوب آواز شادمانی سر دهید.

Juble for Gud, vår styrke, rop med glede for Jakobs Gud!

دف را بیاورید و با بربط و رباب سرود بخوانید.

Stem i sang og la pauken lyde, den liflige citar tillikemed harpen!

شیپور را در روزهای عید به صدا درآورید، در ماه نو و زمانی كه ماه كامل است.

Støt i basun i måneden, ved fullmånen, på vår høitids dag!

زیرا این رسمی است برای اسرائیل و دستوری است از جانب خدای یعقوب،

For det er en lov for Israel, en rett for Jakobs Gud.

آن را به مردم اسرائیل داد، هنگامی‌که از مصر بیرون رفتند. صدای ناآشنایی به گوشم می‌رسد که می‌گوید:

Han satte det til et vidnesbyrd i Josef da han drog ut gjennem Egyptens land. - Jeg hørte en røst som jeg ikke kjente:

«بار سنگین را از دوشتان برداشتم و دستهایتان را از حمل سبدها آزاد نمودم.

Jeg fridde hans skulder fra byrden, hans hender slapp fri fra bærekurven.

هنگامی‌که در سختی بودید و به من روی آوردید، من شما را نجات دادم. از میان رعد تو را اجابت کردم، و در کنار چشمه‏‌های مریبا شما را آزمایش نمودم.

I nøden ropte du, og jeg fridde dig ut; jeg svarte dig, skjult i tordenskyen, jeg prøvde dig ved Meriba-vannene. Sela.

ای قوم من، به هشدار من توجّه کنید؛ ای بنی‌اسرائیل، از شما می‌‌‌‌خواهم که به من گوش دهید.

Hør, mitt folk, og jeg vil vidne for dig! Israel, o, at du vilde høre mig:

شما هرگز نباید خدای دیگری را بپرستید و به خدای بیگانه سجده کنید.

Det skal ikke være nogen fremmed gud hos dig, og du skal ikke tilbede utlendingens gud.

من خداوند، خدای شما هستم، که شما را از مصر خارج کردم. دهان خود را باز کنید و شما را سیر خواهم کرد.

Jeg er Herren din Gud, som førte dig op av Egyptens land; lukk din munn vidt op, at jeg kan fylle den!

«امّا قوم من به سخنان من گوش ندادند و بنی‌اسرائیل از من اطاعت نکردند.

Men mitt folk hørte ikke min røst, og Israel vilde ikke lyde mig.

بنابراین آنها را به حال خودشان گذاشتم تا خواهش‌های خود را بجا آورند.

Så lot jeg dem fare i sitt hjertes hårdhet, forat de skulde vandre i sine egne onde råd.

ای کاش قوم من به من گوش می‌دادند و بنی‌اسرائیل از من اطاعت می‌کردند.

O, at mitt folk vilde høre mig, og at Israel vilde vandre på mine veier!

آنگاه بزودی دشمنانشان را سرکوب می‌نمودم و مخالفان آنها را مجازات می‌کردم.

Om en liten stund vilde jeg da ydmyke deres fiender og vende min hånd imot deres motstandere.

آنهایی که از خداوند نفرت دارند، با ترس در برابر او تعظیم می‌کردند و گرفتار مجازات ابدی می‌شدند.

De som hater Herren, skulde smigre for dem, og deres tid skulde vare evindelig. Og han skulde fø dem med den beste hvete, og jeg skulde mette dig med honning fra klippen.

امّا شما را با بهترین گندم خوراک می‌دادم و با عسل وحشی سیر می‌گردانیدم.»