Psalms 69

Til sangmesteren; efter "Liljer"; av David.

خدایا، جانم به لبم رسیده است، مرا نجات ده.

Frels mig, Gud, for vannene er kommet inntil sjelen.

در گرداب مشکلات فرو رفته‌ام و نزدیک است که از پای درآیم، در‌ آبهای عمیق غرق می‌شوم و سیلاب به بالای سرم رسیده است.

Jeg er sunket ned i bunnløst dynd, hvor der intet fotfeste er; jeg er kommet i dype vann, og strømmen slår over mig.

از ناله خسته شده و گلویم خشک شده است. در انتظار کمک تو چشمانم تار گردیده‌اند.

Jeg har ropt mig trett, min strupe brenner; mine øine er borttæret idet jeg venter på min Gud.

تعداد آنانی که بی‌جهت از من نفرت دارند از موی سرم زیادتر است. دشمنانم دربارهٔ من دروغ می‌گویند. آنانی که قصد جان مرا دارند، قوی هستند. مرا مجبور کردند آنچه را که ندزدیده بودم، پس بدهم.

Flere enn hårene på mitt hode er de som hater mig uten årsak; tallrike er de som vil forderve mig, mine fiender uten grunn; det jeg ikke har røvet, skal jeg nu gi tilbake.

خدایا، گناهان من از تو پنهان نیستند و تو از حماقت من آگاهی.

Gud, du kjenner min dårskap, og all min syndeskyld er ikke skjult for dig.

ای خداوند، خدای متعال مگذار به‌خاطر من آنانی که بر تو توکّل نموده‌اند، شرمنده شوند. ای خدای اسرائیل، آنانی را که به تو امید دارند به‌خاطر من خجل مساز.

La dem ikke bli til skamme ved mig, de som bier efter dig, Herre, Herre, hærskarenes Gud! La dem ikke bli til spott ved mig, de som søker dig, Israels Gud!

من به‌خاطر تو رسوا و شرمنده شده‌ام.

For for din skyld bærer jeg vanære, dekker skam mitt åsyn.

نزد فامیلم مانند یک غریبه و نزد خانواده‌ام مانند بیگانه‌ها شده‌ام.

Jeg er blitt fremmed for mine brødre og en utlending for min mors barn.

غیرتی که برای خانهٔ تو دارم، آتشی در وجودم برافروخته. دشمنان همچنان‌که به تو اهانت نمودند، به من نیز توهین کردند.

For nidkjærhet for ditt hus har fortært mig, og deres hån som håner dig, er falt på mig.

هنگامی‌که با روزه گرفتن، خود را فروتن نمودم، مردم به من توهین کردند.

Og min sjel gråt mens jeg fastet, og det blev mig til spott.

وقتی پلاس پوشیدم، به من خندیدند.

Og jeg gjorde sekk til mitt klædebon, og jeg blev dem til et ordsprog.

زبانزد مردم کوچه و بازار و شرابخواران گردیده‌ام و برایم سرود می‌خوانند.

De som sitter i porten, snakker om mig, og de som drikker sterk drikk, synger om mig.

امّا من، ای خداوند، به درگاه تو دعا می‌کنم. ای خدا، در وقت مناسب به من جواب بده، به‌خاطر محبّت پایدار خود دعایم را مستجاب فرما و به سبب وعدهٔ خود مرا نجات بده.

Men jeg kommer med min bønn til dig, Herre, i nådens tid, Gud, for din megen miskunnhet; svar mig med din frelsende trofasthet!

مرا از این گِرداب مشکلات نجات بده و از شر دشمنان، در پناه خود حفظ فرما.

Redd mig ut av dyndet og la mig ikke synke! La mig bli reddet fra dem som hater mig, og fra de dype vann!

مگذار در مشکلات غرق شوم و در این گرفتاری‌ها نابود گردم و سرانجام راهی گور شوم.

La ikke vannstrømmen slå over mig og ikke dypet sluke mig, og la ikke brønnen lukke sitt gap over mig!

خداوندا، محبّت پایدار تو چه نیکوست، پس به‌خاطر رحمت عظیمت به من توجّه نما.

Svar mig, Herre, for din miskunnhet er god; vend dig til mig efter din store barmhjertighet!

روی خود را از بندهٔ خود مپوشان، اکنون که در سختی هستم مرا مستجاب نما.

Og skjul ikke ditt åsyn for din tjener, for jeg er i nød; skynd dig å svare mig!

بیا و تاوان آزادی مرا بپرداز و مرا از دست دشمنانم نجات بده.

Kom nær til min sjel, forløs den, frels mig for mine fienders skyld!

تو می‌دانی که چگونه رسوا شده‌ام و مورد سرزنش و توهین قرار گرفته‌ام. تو همهٔ دشمنانم را می‌شناسی.

Du kjenner min spott og min skam og min vanære; alle mine motstandere er for ditt åsyn.

سرزنش‌های مردم، دلم را شکسته و مأیوس شده‌ام. به هر سو روی آوردم، دلسوزی نیافتم و از کسی تسلّی نیافتم.

Spott har brutt mitt hjerte, så jeg er syk, og jeg ventet på medynk, men der var ingen, på trøstere, men jeg fant ikke nogen.

هنگامی‌که گرسنه بودم زهر به من تعارف کردند؛ و وقتی تشنه بودم، سرکه به من دادند.

De gav mig galle å ete, og for min tørst gav de mig eddik å drikke.

بگذار جشن آنها به ماتم و امنیّت آنان به تشویش مبدّل گردد.

La deres bord bli til en strikke for deres åsyn og til en snare for dem når de er trygge!

چشمانشان را کور و کمرشان را سست گردان.

La deres øine formørkes, så de ikke ser, og la deres lender alltid vakle!

خشم خود را بر سر آنان بریز و ایشان را با آتش غضبت بسوزان.

Utøs din harme over dem, og la din brennende vrede nå dem!

خانه‌های ایشان ویران شود و کسی در چادر‌های آنان ساکن نگردد.

Deres bolig bli øde, ei være der nogen som bor i deres telt!

زیرا آنها به کسانی آزار می‌رسانند که تو تنبیه نموده‌ای و دربارهٔ آنهایی گفت‌وگو می‌کنند که تو مجازات نموده‌ای.

For den du har slått, forfølger de, og de forteller om deres smerte som du har stunget.

گناهانشان را در نظر بگیر و راه نجات را بر آنان ببند.

La dem legge skyld til sin skyld, og la dem ikke komme til din rettferdighet!

نامشان را از دفتر زندگی محو کن و آنان را جزء قوم خود مشمار.

La dem bli utslettet av de levendes bok, og la dem ikke bli innskrevet med de rettferdige!

امّا من در رنج و عذابم، ای خدا مرا نجات بده و سربلند گردان.

Men jeg er elendig og full av pine; la din frelse, Gud, føre mig i sikkerhet!

من با سرود، خدا را ستایش خواهم كرد؛ و با شکرگزاری عظمت او را بیان خواهم کرد.

Jeg vil love Guds navn med sang og ophøie ham med lovprisning,

خداوند این را بیشتر از قربانی گاو و گوساله می‌پسندد.

og det skal behage Herren bedre enn en ung okse med horn og klover.

وقتی مظلومان این را ببینند، خوشحال خواهند شد و آنانی که خدا را پرستش می‌کنند، تشویق خواهند شد.

Når saktmodige ser det, skal de glede sig; I som søker Gud, eders hjerte leve!

زیرا خداوند دعای نیازمندان را می‌شنود و یاران اسیر خود را از یاد نمی‌برد.

For Herren hører på de fattige, og sine fanger forakter han ikke.

ای آسمان و زمین، خدا را ستایش کنید. دریاها و همهٔ موجودات آن، او را ستایش كنید.

Himmel og jord skal love ham, havet og alt det som rører sig i det.

خدا اورشلیم را نجات خواهد داد و شهرهای یهودا را دوباره آباد خواهد کرد. قوم او آنها را تصرّف نموده در آنها سکونت خواهد کرد.

For Gud skal frelse Sion og bygge byene i Juda, og de skal bo der og eie dem, og hans tjeneres avkom skal arve dem, og de som elsker hans navn, skal bo i dem.

نسل بندگان او وارث آن خواهند شد و کسانی‌که او را دوست می‌دارند، در آن سکونت خواهند نمود.