Psalms 44

Til sangmesteren; av Korahs barn; en læresalme.

خدایا، ما به گوشهای خود شنیده‌ایم و اجداد ما برای ما تعریف کرده‌اند که تو در زمان آنها و در دوران گذشته چه کارهای شگفتی انجام داده‌ای.

Gud, med våre ører har vi hørt, våre fedre har fortalt oss den gjerning du gjorde i deres dager, i fordums dager.

تو با دست خود اقوام دیگر را از این سرزمین بیرون کردی و قوم خود را در سرزمین خودشان ساکن گرداندی. تو آنها را مجازات کردی، و قوم خود را توفیق بخشیدی.

Du drev hedningene ut med din hånd, men dem plantet du; du ødela folkene, men dem lot du utbrede sig.

قوم تو این سرزمین را با شمشیر خود تسخیر نکردند، و به قدرت بازوی خویش پیروز نگردیدند، بلکه با قدرت و توانایی تو و با اطمینان به حضور تو که نشانهٔ رضایت تو از آنان بود پیروز گشتند.

For ikke ved sitt sverd inntok de landet, og deres arm hjalp dem ikke, men din høire hånd og din arm og ditt åsyns lys; for du hadde behag i dem.

تو پادشاه و خدای من هستی، به قوم خود پیروزی عطا فرما.

Du er min konge, Gud; byd at Jakob skal frelses!

با کمک تو دشمنان را شکست می‌دهیم و با نام تو بدخواهان خود را پایمال می‌کنیم.

Ved dig skal vi nedstøte våre fiender, ved ditt navn skal vi nedtrede dem som reiser sig imot oss.

نه تیر و کمان خود توکّل خواهم کرد و نه به شمشیر خود که مرا نجات دهد؛

For på min bue stoler jeg ikke, og mitt sverd frelser mig ikke,

بلکه تو ما را از دست دشمنانمان رهایی بخشیدی و بدخواهان ما را شکست دادی.

men du har frelst oss fra våre fiender, og våre avindsmenn har du gjort til skamme.

ما همیشه به نام خدای خود افتخار خواهیم كرد و پیوسته سپاسگزار تو خواهیم بود.

Gud priser vi den hele dag, og ditt navn lover vi evindelig. Sela.

امّا اکنون ما را ترک کرده‌ای و رسوا ساخته‌ای، لشکریان ما را کمک نمی‌کنی.

Og enda har du nu forkastet oss og latt oss bli til skamme, og du drar ikke ut med våre hærer.

ما را در مقابل دشمن متواری ساخته‌ای و آنها دارایی ما را غارت کرده‌اند.

Du lar oss vike tilbake for fienden, og våre avindsmenn tar sig bytte.

ما را مانند گوسفندان به کشتارگاه فرستادی؛ و در بین اقوام جهان پراکنده ساختی.

Du gir oss bort som får til å etes, og spreder oss iblandt hedningene.

قوم خود را ارزان فروختی، آنها برای تو ارزشی نداشتند.

Du selger ditt folk for intet, og du setter ikke prisen på dem høit.

نزد همسایگان، ما را خوار و حقیر ساختی. آنها به ما توهین می‌کنند و به ما می‌خندند.

Du gjør oss til hån for våre naboer, til spott og spe for dem som bor omkring oss.

ما را در میان ملّتهای دیگر انگشت‌نما ساخته‌ای، و ما وسیلهٔ خندهٔ آنان گشته‌ایم.

Du gjør oss til et ordsprog iblandt hedningene; de ryster på hodet av oss iblandt folkene.

پیوسته به‌خاطر اهانت دشمنان و نفرت بدخواهان خوار و شرمنده‌ام.

Hele dagen står min skam for mine øine, og blygsel dekker mitt ansikt,

پیوسته به‌خاطر اهانت دشمنان و نفرت بدخواهان خوار و شرمنده‌ام.

når jeg hører spotteren og håneren, når jeg ser fienden og den hevngjerrige.

همهٔ اینها بر ما واقع شد، امّا ما تو را فراموش نکردیم و پیمانی را که با ما بسته‌ای نشکستیم.

Alt dette er kommet over oss, enda vi ikke har glemt dig og ikke sveket din pakt.

از تو دلسرد نشدیم و از راه تو منحرف نگشتیم.

Vårt hjerte vek ikke tilbake, og våre skritt bøide ikke av fra din vei,

امّا تو ما را در بین حیوانات وحشی بدون کمک رها کردی؛ و ما را در تاریکی کامل ترک نمودی.

så du skulde sønderknuse oss der hvor sjakaler bor, og dekke oss med dødsskygge.

اگر ما نام تو را فراموش می‌کردیم، یا دست کمک به سوی خدایان غیر دراز می‌کردیم،

Dersom vi hadde glemt vår Guds navn og utbredt våre hender til en fremmed gud,

البتّه تو می‌دانستی، زیرا از اسرار دل مردم آگاهی.

skulde Gud da ikke utforske det? Han kjenner jo hjertets skjulte tanker.

ما به‌خاطر نام تو همیشه با مرگ روبه‌رو هستیم و ما را مانند گوسفندانی که در انتظار کشته شدن باشند، به حساب می‌آورند.

Men for din skyld drepes vi hele dagen, vi er regnet som slaktefår.

ای خداوند، بیدار شو! چرا خوابیده‌ای؟ برخیز و ما را برای همیشه ترک مکن.

Våkn op! Hvorfor sover du, Herre? Våkn op, forkast ikke for evig tid!

چرا خود را از ما پنهان می‌کنی؟ مصیبت و رنجهای ما را از یاد مبر.

Hvorfor skjuler du ditt åsyn, glemmer vår elendighet og vår trengsel?

دیگر به خاک افتاده، شکست خورده‌ایم.

For vår sjel er nedbøid i støvet, vårt legeme nedtrykt til jorden. Reis dig til hjelp for oss, og forløs oss for din miskunnhets skyld!

برخیز و به کمک ما بیا! به‌خاطر محبّت پایدار خود ما را نجات بده.