Psalms 130

En sang ved festreisene. Av det dype kaller jeg på dig, Herre!

خداوندا، از شدّت غم و اندوه به درگاه تو فریاد می‌کنم.

Herre, hør min røst, la dine ører akte på mine inderlige bønners røst!

خداوندا، فریاد مرا بشنو و به دعای من توجّه فرما.

Dersom du, Herre, vil gjemme på misgjerninger, Herre, hvem kan da bli stående?

خداوندا، اگر گناهان ما را به یاد آوری، چه کسی تبرئه خواهد شد؟

For hos dig er forlatelsen, forat du må fryktes.

امّا تو، خدای بخشنده هستی و ما باید به تو احترام بگذاریم.

Jeg bier efter Herren, min sjel bier, og jeg venter på hans ord.

من بی‌صبرانه منتظر کمک از جانب خداوند هستم، زیرا به وعدهٔ او اعتماد دارم.

Min sjel venter på Herren mere enn vektere på morgenen, vektere på morgenen.

من بیشتر از نگهبانانی که منتظر طلوع صبح هستند، در انتظار خداوند می‌باشم.

Vent på Herren, Israel! For hos Herren er miskunnheten, og megen forløsning er hos ham,

ای اسرائیل، بر خداوند توکّل کن، زیرا از روی محبّت پایدارش همیشه مایل است که شما را نجات بخشد.

og han skal forløse Israel fra alle dets misgjerninger.

او قوم خود، اسرائیل را از تمام گناهانشان نجات می‏بخشد.