Psalms 129

En sang ved festreisene. Meget har de trengt mig fra min ungdom av - så sie Israel -

اسرائیل، بگو که چطور از زمان جوانی، دشمنانت تو را عذاب دادند.

meget har de trengt mig fra min ungdom av; men de har ikke fått overhånd over mig.

«از زمانی که جوان بودم، دشمنانم بر من ظلم کردند، امّا نتوانستند مرا از پای درآورند.

Min rygg har plogmenn pløid, de har gjort sine furer lange.

شانه‏هایم را با شلاق، مانند زمین شخم زده کردند.

Herren er rettferdig, han har avhugget de ugudeliges rep.

امّا خداوند عادل مرا از بردگی آزاد کرد.»

De skal bli til skamme og vike tilbake alle de som hater Sion,

کسانی‌که از صهیون نفرت دارند، سرنگون شوند.

de skal bli som gress på takene, som er visnet før det blir rykket op:

مانند علف روییده بر روی بامها پیش از آن که نمو کنند، پژمرده گردند

Høstmannen fyller ikke sin hånd, ei heller den som binder kornbånd, sitt fang.

و کسی نتواند آنها را بچیند و یا به صورت بافه ببندد.

Og de som går forbi, sier ikke: Herrens velsignelse være over eder, vi velsigner eder i Herrens navn!

هیچ رهگذری نگوید: «خداوند تو را برکت دهد یا ما به نام خداوند تو را برکت می‌دهیم!»