Psalms 106

Halleluja! Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig.
خداوند را شکر کنید! خداوند را سپاس گویید، زیرا او نیکوست؛ و محبّت پایدار او جاودانه است.
Hvem kan utsi Herrens veldige gjerninger, forkynne all hans pris?
چه کسی می‌تواند کارهای عظیمی را که او انجام داده است، بیان کند؟ چه کسی می‌تواند شکر او را آن‌طور که شایسته است، بجا آورد؟
Salige er de som tar vare på det som rett er, den som gjør rettferdighet til enhver tid.
خوشا به حال کسانی‌که احکام او را بجا می‌آورند و همیشه آنچه را که درست است انجام می‌دهند.
Kom mig i hu, Herre, efter din nåde mot ditt folk, se til mig med din frelse,
خداوندا، وقتی قوم خود را یاری می‌کنی، مرا هم به یادآور. وقتی آنها را نجات می‌دهی، مرا هم نجات بده
så jeg kan se på dine utvalgtes lykke, glede mig med ditt folks glede, rose mig med din arv!
تا سعادت قوم خود را ببینم و در شادمانی امّت تو شریک گردم و در افتخاری که به قوم خود می‌بخشی، سهیم باشم.
Vi har syndet med våre fedre, vi har gjort ille, vi har vært ugudelige.
ما هم مانند اجداد خود گناهکار هستیم، ما نیز خطا کرده و شرارت ورزیده‌ایم.
Våre fedre i Egypten aktet ikke på dine undergjerninger, de kom ikke i hu dine mange nådegjerninger, men var gjenstridige ved havet, ved det Røde Hav.
اجداد ما در مصر، کارهای عجیب تو را درک نکردند، آنها مهر و محبّت پایدار تو را فراموش کردند و در ساحل دریای سرخ علیه قادر متعال شورش کردند.
Dog frelste han dem for sitt navns skyld, for å kunngjøre sitt velde,
امّا او همان‌طور که وعده داده بود، آنها را رهایی داد تا قدرت عظیم خود را نشان دهد.
og han truet det Røde Hav, og det blev tørt, og han lot dem gå gjennem dypene som i en ørken,
او به دریای سرخ فرمان داد و دریا خشک شد؛ و قوم خود را از میان دریا از روی خشکی گذرانید.
og han frelste dem av hans hånd som hatet dem, og forløste dem av fiendens hånd,
آنها را از دست آنانی که از ایشان نفرت داشتند، رهانید و از چنگ دشمنانشان نجات داد.
og vannet skjulte deres motstandere, det blev ikke én av dem tilbake.
امّا آب، تمام دشمنان آنها را غرق کرد به طوری که حتی یکی از آنان هم باقی نماند.
Da trodde de på hans ord, de sang hans pris.
در آن وقت آنها به وعدهٔ او ایمان آوردند و برای او سرود شکرگزاری خواندند.
Men snart glemte de hans gjerninger, de bidde ikke på hans råd;
امّا آنها بزودی همهٔ کارهای او را فراموش کردند و منتظر مشورت و نصایح او نشدند.
men de blev grepet av begjærlighet i ørkenen, og de fristet Gud på det øde sted.
بلکه با خواهش‌های نفسانی خود، خدا را در صحرا آزمودند.
Da gav han dem det de vilde ha, men sendte tærende sykdom over deres liv.
پس او آنچه را که خواسته بودند، به ایشان عطا کرد، امّا مرض کشنده‌ای در بین آنها فرستاد.
Og de blev avindsyke mot Moses i leiren, mot Aron, Herrens hellige.
در بیابان به موسی و به هارون، خدمتگزار مقدّس خداوند حسادت ورزیدند.
Jorden oplot sig og slukte Datan og skjulte Abirams hop,
پس زمین دهان باز کرد و داتان و ابیرام و همراهانش را در خود فروبرد.
og en ild satte deres hop i brand, en lue brente op de ugudelige.
آتش بر پیروانشان بارید و همهٔ آن مردم شریر را سوزانید.
De gjorde en kalv ved Horeb og tilbad et støpt billede,
آنها در دامنهٔ کوه سینا گوساله‌ای از طلا ساختند و آن بت را پرستش کردند.
og de byttet sin ære mot billedet av en okse, som eter gress.
مجسمهٔ یک گاوِ علفخوار را، بر خدای با عظمت و پُرجلال ترجیح دادند.
De glemte Gud, sin frelser, som hadde gjort store ting i Egypten,
آنها خدایی را که با کارهای عجیب خود آنان را از مصر آزاد کرده بود، فراموش کردند،
undergjerninger i Kams land, forferdelige ting ved det Røde Hav.
کارهای عجیبی را که در زمین مصر انجام داد و یا آنچه را که در دریای سرخ کرد.
Da sa han at han vilde ødelegge dem, dersom ikke Moses, hans utvalgte, hadde stilt sig i gapet for hans åsyn for å avvende hans vrede fra å ødelegge dem.
وقتی خدا فرمود که می‌خواهد آن مردم را از بین ببرد، خادم برگزیدهٔ او موسی، در مقابل خدا به شفاعت ایستاد تا خشم او را برگرداند تا آنان را از بین نبرد.
Og de foraktet det herlige land, de trodde ikke hans ord,
آنها نخواستند که به آن سرزمین نیکو وارد شوند و به وعدهٔ خداوند اعتماد ننمودند.
og de knurret i sine telt, de hørte ikke på Herrens røst.
در چادر‌های خود نشستند و شکایت کردند و به دستورات خداوند گوش ندادند.
Da opløftet han sin hånd og svor at han vilde la dem falle i ørkenen
پس خداوند به طور بسیار جدّی قسم خورد که همه را در آن بیابان از بین ببرد
og la deres avkom falle iblandt hedningene og sprede dem i landene.
و نسل ایشان را در سرزمینهای بیگانه پراکنده کند تا در سرگردانی بمیرند.
Og de bandt sig til Ba'al-Peor og åt av offere til døde,
در فغور، بت بعل را پرستیدند و از قربانی‌هایی که به بُتهای بی‌جان تقدیم شده بود، خوردند.
og de vakte harme ved sine gjerninger, og en plage brøt inn iblandt dem.
با رفتار خود، خداوند را به خشم آوردند و به‌خاطر آن به بلا دچار شدند.
Da stod Pinehas frem og holdt dom, og plagen stanset;
پس فینحاس، برخاسته و مجرمین را مجازات نمود و وبا از بین رفت.
og det blev regnet ham til rettferdighet fra slekt til slekt evindelig.
این کار نیک فینحاس در پیشگاه خدا مقبول گردید و تا به ابد از آن یاد خواهد شد.
Og de vakte vrede ved Meribas vann, og det gikk Moses ille for deres skyld;
در کنار چشمهٔ مریبه، خشم خداوند را برانگیختند، به طوری که به‌خاطر آن، موسی دچار زحمت گردید.
for de var gjenstridige mot hans Ånd, og han talte tankeløst med sine leber.
چون آن‌چنان او را به ستوه آورده بودند که سخنان ناسزا گفت.
De ødela ikke de folk som Herren hadde talt til dem om,
آن قومهایی را که خداوند دستور داده بود از بین ببرند نکشتند،
men de blandet sig med hedningene og lærte deres gjerninger,
بلکه با آنها ازدواج کردند و از رفتار بت‌پرستانهٔ آنها پیروی نمودند.
og de tjente deres avguder, og disse blev dem til en snare,
بُتهای آنها را پرستش کردند و در نتیجه اسباب سقوط خود را فراهم کردند.
og de ofret sine sønner og sine døtre til maktene.
پسران و دختران خود را برای بُتهای کنعان قربانی نمودند.
og de utøste uskyldig blod, sine sønners og sine døtres blod, som de ofret til Kana'ans avguder, og landet blev vanhelliget ved blod.
خون پسران و دختران بی‌گناه خود را به‌خاطر بُتهای کنعان ریختند و آن سرزمین را با خون آلوده کردند.
De blev urene ved sine gjerninger og drev hor ved sin adferd.
به این ترتیب به‌خاطر رفتار بد خود، ناپاک گشتند و به خداوند خیانت ورزیدند.
Da optendtes Herrens vrede mot hans folk, og han fikk avsky for sin arv.
آنگاه خداوند بر قوم خود خشم نموده از آنها متنفّر گردید.
Og han gav dem i hedningers hånd, og de som hatet dem, hersket over dem,
پس آنها را به دست اقوامی که از آنها متنفّر بودند، سپرد و آنها بر ایشان حکمرانی نمودند.
og deres fiender trengte dem, og de blev ydmyket under deres hånd.
دشمنانشان بر آنها ظلم نموده، آنها را خوار و ذلیل کردند.
Mange ganger utfridde han dem; men de var gjenstridige i sine råd, og de sank ned i usseldom for sin misgjernings skyld.
خداوند بارها قوم خود را نجات داد، ولی هر بار آنها مجدداً به ضد خدا شورش نمودند، بیشتر در گناه فرو رفتند.
Og han så til dem når de var i nød, idet han hørte deres klagerop.
با وجود این، هرگاه از روی درماندگی به حضور خداوند زاری کردند، خداوند زاری آنها را شنید.
Og i sin godhet mot dem kom han sin pakt i hu, og det gjorde ham ondt efter hans store miskunnhet,
پیمانی را که با آنها بسته بود، به یاد آورد و به‌خاطر محبّت پایدارش، بر آنها رحمت فرموده، از گناهانشان چشم پوشید
og han lot dem finne barmhjertighet for alle deres åsyn som hadde ført dem i fangenskap.
و دل مردمانی را که بر آنها ظلم می‌کردند، به رحم آورد.
Frels oss, Herre vår Gud, og samle oss fra hedningene til å love ditt hellige navn, rose oss av å kunne prise dig!
ای خداوند خدای ما، ما را نجات بده، ما را از میان ممالک بیگانه به سرزمین خودمان بازگردان، تا از تو شکرگزار باشیم و نام پاک تو را ستایش کنیم.
Lovet være Herren, Israels Gud, fra evighet og til evighet! Og alt folket sier: Amen. Halleluja!
خداوند، خدای اسرائیل را سپاس باد؛ از ازل تا ابدالآباد! همهٔ مردم بگویند: «آمین!» خداوند را سپاس باد!