Psalms 104

Min sjel, lov Herren! Herre min Gud, du er såre stor, høihet og herlighet har du iklædd dig.

ای خداوند، خدای من، تو چقدر بزرگ هستی! تو با عظمت و جلال آراسته‌ای.

Han hyller sig i lys som i et klædebon, han spenner himmelen ut som et telt,

خود را با نور پوشانیده و آسمان را مانند خیمه‌ای گسترانیده‌ای.

han som tømrer i vannene sine høie saler, han som gjør skyene til sin vogn, som farer frem på vindens vinger.

خانه‌ات را بر فراز آبها بنا نموده‌ای. ابرها را ارابهٔ خود ساخته‌ای و بر بالهای باد سوار شده‌ای.

Han gjør vinder til sine engler, luende ild til sine tjenere.

بادها پیام‌آوران تو و شعله‌های آتش خادمان تو هستند.

Han grunnfestet jorden på dens støtter, den skal ikke rokkes i all evighet.

اساس زمین را چنان استوار کردی که هرگز تکان نمی‌خورد.

Du hadde dekket den med dype vann som med et klædebon; vannene stod over fjellene.

دریاها آن را مانند ردا دربر گرفت و آب، کوهها را پوشانید.

For din trusel flydde de, for din tordens røst for de hastig bort.

از توبیخ تو، آبها خروشیدند و از شنیدن صدای فرمان تو، آنها گریختند.

De steg op til fjellene, fór ned i dalene, til det sted du hadde grunnfestet for dem.

از روی کوهها به‌ دشتها جاری شدند و دشتها را پُر کردند، به جاهایی که برای آنها تعیین نموده بودی.

En grense satte du, som de ikke skal overskride; de skal ikke vende tilbake for å dekke jorden.

برای آنها حدودی را معیّن کردی تا از آن نگذرند و بار دیگر تمام روی زمین را نپوشانند.

Han lar kilder springe frem i dalene; mellem fjellene går de.

چشمه‏ها را در وادیها و رودخانه‏ها را بین کوهها جاری ساختی.

De gir alle markens dyr å drikke; villeslene slukker sin tørst.

تا حیوانات وحشی از آنها بنوشند و الاغهای وحشی، تشنگی خود را فرونشانند.

Over dem bor himmelens fugler; mellem grenene lar de høre sin røst.

پرندگان، بر شاخه‏های درختانِ نزدیک آنها آشیانه می‌سازند و نغمه‏سرایی می‌کنند.

Han vanner fjellene fra sine høie saler; av dine gjerningers frukt mettes jorden.

از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین را از نعماتت پُر می‌سازی.

Han lar gress gro for feet og urter til menneskets tjeneste, til å få brød frem av jorden.

برای مصرف حیوانات علف را می‌رویانی و برای انسانها نباتات را آفریدی تا غذای خود را از آنها به دست آورند.

Og vin gleder menneskets hjerte, så den gjør åsynet mer skinnende enn olje, og brød styrker menneskets hjerte.

تا برای شادی دل خود شراب، و برای شادابی چهرهٔ‌شان روغن، و جهت تقویت جسمانی خود، نان تهیّه کنند.

Herrens trær mettes, Libanons sedrer som han har plantet,

سروهای لبنان که درختان خداوند هستند، سیراب می‌شوند.

der hvor fuglene bygger rede, storken som har sin bolig i cypressene.

پرندگان بر درختان سرو، و لک‌لکها روی درختان صنوبر، آشیانه می‌سازند.

De høie fjell er for stengjetene, klippene er tilflukt for fjellgrevlingene.

کوهها پناهگاه بُزهای کوهی و صخره‏ها لانهٔ گورکن‏هاست.

Han gjorde månen til å fastsette tidene; solen kjenner sin nedgangstid.

مهتاب را جهت تعیین فصلها آفریدی و آفتاب وقت غروب خود را می‌داند.

Du gjør mørke, og det blir natt; i den rører sig alle dyrene i skogen.

شب را به وجود آوردی تا در تاریکی آن حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون آیند.

De unge løver brøler efter rov, for å kreve sin føde av Gud.

شیرهای جوان برای طعمه‏ای که خدا برایشان فراهم کرده است، غرّش می‌کنند.

Solen går op, de trekker sig tilbake og legger sig i sine boliger.

در وقت طلوع آفتاب، دوباره به بیشهٔ خود می‌روند و استراحت می‌کنند.

Mennesket går ut til sin gjerning og til sitt arbeid inntil aftenen.

انسانها برای کسب و کار از خانه‏های خود بیرون می‌روند و تا هنگام شب تلاش می‌کنند.

Hvor mange dine gjerninger er, Herre! Du gjorde dem alle viselig; jorden er full av det du har skapt.

خداوندا، کارهای تو چه بسیار است، همهٔ آنها را با حکمت انجام داده‌ای، زمین از مخلوقات تو پُر است.

Der er havet, stort og vidtstrakt; der er en vrimmel uten tall, der er dyr, både små og store.

اقیانوسها بزرگ و وسیع هستند و حیوانات بی‌شمار، کوچک و بزرگ در آنها زندگی می‌کنند.

Der går skibene, Leviatan, som du skapte til å leke sig der.

کشتی‌ها بر روی آنها حركت می‌کنند و هیولای دریایی در آنها بازی می‌کند.

Alle venter de på dig, at du skal gi dem deres føde i sin tid.

همهٔ آنها محتاج تو هستند، تا روزیِ آنها را بدهی.

Du gir dem, de sanker; du oplater din hånd, de mettes med godt.

هر آنچه تو به آنها می‌دهی، آنها جمع می‌نمایند. تو برایشان غذا آماده می‌کنی و آنها را سیر می‌سازی.

Du skjuler ditt åsyn, de forferdes; du drar deres livsånde tilbake, de dør og vender tilbake til sitt støv.

وقتی از آنها روی برمی‌گردانی، به وحشت می‌افتند و هنگامی‌که جانشان را می‌گیری، می‌میرند و به خاک برمی‌گردند زیرا که از آن ساخته شده‌اند.

Du sender din Ånd ut, de skapes, og du gjør jordens skikkelse ny igjen.

چون روح خود را می‌فرستی زنده می‌شوند و زمین، زندگی تازه پیدا می‌کند.

Herrens ære være til evig tid! Herren glede sig i sine gjerninger!

جلال خداوند جاودان باد. خداوند از کارهای خود خشنود باشد.

Han som ser til jorden, og den bever, som rører ved fjellene, og de ryker.

او به زمین می‌نگرد و زمین به لرزه می‌آید و چون کوهها را لمس می‌کند، چون آتشفشان فَوَران می‌کنند.

Jeg vil lovsynge Herren så lenge jeg lever; jeg vil synge for min Gud så lenge jeg er til.

تا زنده‌ام سرود حمد خواهم سرایید، و تا آخر عمر خود، خداوند را ستایش خواهم كرد.

Måtte min tale tekkes ham! Jeg vil glede mig i Herren!

امیدوارم که دعا و مناجات من او را خشنود سازد، زیرا او سرچشمهٔ سرور و شادی من است.

Men måtte syndere utryddes av jorden, og ugudelige ikke mere finnes! Min sjel, lov Herren! Halleluja!

گناهکاران از روی زمین محو شوند و اثری از مردمان بدکار باقی نماند. ای جان من خداوند را ستایش کن. خداوند را سپاس باد.