Proverbs 14

Kvinners visdom bygger sitt hus, men dårskap river det ned med sine hender.

زن دانا خانهٔ خود را آباد می‌کند، امّا زن نادان با دست خود خانهٔ خود را خراب می‌سازد.

Den som vandrer i opriktighet, frykter Herren; men den som går krokveier, forakter ham.

کسانی‌که با صداقت رفتار می‌نمایند، از خداوند می‌ترسند، ولی اشخاص بدکار او را تحقیر می‌کنند.

I dårens munn er et ris for hans overmot, men de vises leber er deres vern.

پُر حرفی شخص نادان را به زحمت می‌اندازد، امّا سخنان شخص دانا او را محافظت می‌کند.

Hvor det ingen okser er, der er krybben tom; men rikelig vinning kommer ved oksens kraft.

اگر گاو نباشد، انبار از غلّه خالی می‌ماند، با نیرو و قوّت گاو محصول فراوان به دست می‌آید.

Trofast vidne lyver ikke, men den som taler løgn, er et falskt vidne.

شاهد امین دروغ نمی‌گوید، امّا از دهان شاهد نادرست دروغ می‌بارد.

Spotteren søker visdom, men finner den ikke; men for den forstandige er kunnskap lett å vinne.

کسی‌که همه‌چیز را مسخره می‌کند، هرگز نمی‌تواند حکمت را بیابد، ولی شخص عاقل به آسانی آن را به دست می‌آورد.

Når du går fra en dåre, har du ikke funnet forstand på hans leber.

از مردم نادان دوری کن، زیرا چیزی ندارند که به تو یاد بدهند.

Den klokes visdom er at han forstår sin vei, men dårers dårskap er at de bedrar sig selv.

حکمتِ شخص عاقل راهنمای اوست، امّا حماقتِ افراد نادان باعث گمراهی آنها می‌شود.

Dårer spottes av sitt eget skyldoffer, men blandt de opriktige råder Guds velbehag.

آدمهای نادان از گناه کردن دست نمی‌کشند، امّا درستکاران رضامندی خدا را می‌خواهند.

Hjertet kjenner sin egen bitre smerte, og i dets glede blander ingen fremmed sig.

تنها دل انسان است که تلخی او را احساس می‌کند و در خوشی او نیز کسی جز خودش نمی‌تواند شریک باشد.

De ugudeliges hus skal ødelegges, men de opriktiges telt skal blomstre.

خانهٔ مردم بدکار خراب می‌شود، امّا خانهٔ راستان وسعت می‌یابد.

Mangen vei tykkes en mann rett, men enden på det er dødens veier.

راهی که فکر می‌‌کنی راست است، ممکن است به مرگ منتهی شود.

Endog under latter har hjertet smerte, og enden på gleden er sorg.

خنده می‌تواند اندوه را پنهان کند، امّا هنگامی‌که خنده تمام شود، درد و اندوه بر جای خود باقی می‌ماند.

Av sin ferd skal den frafalne mettes, og en god mann holder sig borte fra ham.

آدم خدا نشناس نتیجهٔ کار خود را می‌بیند و شخص نیکو از ثمرهٔ کارهای خود بهره می‌گیرد.

Den enfoldige tror hvert ord, men den kloke akter på sine skritt.

آدم نادان هر حرفی را باور می‌کند، امّا شخص عاقل سنجیده رفتار می‌نماید.

Den vise frykter og holder sig fra det onde, men dåren er overmodig og trygg.

شخص دانا محتاط است و از خطر دوری می‌کند، ولی آدم نادان از روی غرور، خود را به خطر می‌اندازد.

Den bråsinte gjør dårskap, og en svikefull mann blir hatet.

شخص تندخو کارهای احمقانه می‌کند و آدم حیله‌گر مورد نفرت قرار می‌گیرد.

De enfoldige har fått dårskap i arv, men de kloke krones med kunnskap.

حماقت نصیب نادانان می‌شود و حکمت نصیب عاقلان.

De onde må bøie sig for de gode, og de ugudelige ved den rettferdiges porter.

مردم بدکار عاقبت در برابر اشخاص نیک سر تعظیم فرود می‌آورند و محتاج آنها می‌شوند.

Endog av sin venn blir den fattige hatet; men de som elsker en rik, er mange.

ثروتمندان دوستان زیاد دارند، امّا شخص فقیر را حتّی همسایه‌هایش نیز تحقیر می‌کنند.

Den som forakter sin næste, synder; men salig er den som ynkes over arminger.

تحقیر کردن اشخاص فقیر گناه است، خوشا به حال کسی‌که بر آنها ترحّم کند.

Skal ikke de fare vill som tenker ut det som ondt er? Men miskunnhet og trofasthet times dem som optenker godt.

کسانی‌که نقشه‌های پلید در سر می‌پرورانند، گمراه می‌شوند؛ امّا آنهایی که نیّت خوب دارند، مورد محبّت و اعتماد قرار می‌گیرند.

Ethvert møiefullt arbeid gir vinning, men tomt snakk fører bare til tap.

کسی‌که زحمت می‌کشد، منفعت عایدش می‌شود؛ امّا شخصی که فقط حرف می‌زند، فقیر می‌گردد.

De vises rikdom er deres krone, men dårenes dårskap er og blir dårskap.

ثروت نصیب مردم دانا می‌شود، امّا پاداش اشخاص نادان حماقت آنهاست.

Et sanndru vidne frelser liv, men den som taler løgn, er full av svik.

شاهد امین جان مردم را نجات می‌دهد، امّا شاهد دروغگو به مردم خیانت می‌کند.

Den som frykter Herren, har et sterkt vern, og for hans barn skal Herren være en tilflukt.

کسی‌که از خدا می‌ترسد، تکیه‌گاه مستحکمی ‌دارد و فرزندانش در امان می‌باشند.

Å frykte Herren er en livsens kilde, så en slipper fra dødens snarer.

خدا‌ترسی چشمهٔ حیات است و انسان را از دامهای مرگ دور نگاه می‌دارد.

Meget folk er kongens ære, men mangel på folk er fyrstens fall.

عظمت یک پادشاه به تعداد مردمی است که بر آنها حکومت می‌کند. پادشاه بدون رعیت نابود می‌شود.

Den langmodige har stor forstand, men den bråsinte viser stor dårskap.

کسی‌که صبر و حوصله دارد، شخص بسیار دانایی است، امّا از آدم تندخو حماقت سرمی‌زند.

Et saktmodig hjerte er legemets liv, men hissighet er råttenhet i benene.

آرامش فکری به بدن سلامتی می‌بخشد، ولی حسادت استخوان را می‌پوساند.

Den som trykker en arming, håner hans skaper, men den som har medynk med den fattige, ærer skaperen.

کسی‌که به فقرا ظلم می‌کند به آفرینندهٔ آنها اهانت کرده است و هر که به مردم مسکین ترحّم می‌نماید، خدا را احترام نموده است.

Når ulykken rammer den ugudelige, kastes han over ende; men den rettferdige er frimodig i døden.

مردم خداشناس وقتی بمیرند، پناهگاهی خواهند داشت، امّا گناهکاران به وسیلهٔ گناهانشان تباه می‌شوند.

I den forstandiges hjerte holder visdommen sig stille, men i dårers indre gir den sig til kjenne.

اشخاص فهمیده حکمت را در دل خود حفظ می‌کنند، ولی آدمهای نادان از حکمت بهره‌ای ندارند.

Rettferdighet ophøier et folk, men synden er folkenes vanære.

صداقت مایهٔ سرفرازی یک قوم است و گناه باعث رسوایی آن.

En klok tjener vinner kongens yndest, men over en dårlig tjener kommer hans vrede.

پادشاه از خدمتگزاران دانا خشنود می‌شود، امّا کسانی‌که شرارت می‌کنند، مورد غضب او قرار می‌گیرند.