Job 27

Og Job blev ved å fremføre sin visdomstale og sa:
به حیات خدای قادر مطلق که حق مرا پایمال کرده و زندگی را به من تلخ نموده است، قسم می‌خوردم
Så sant Gud lever, som har tatt min rett fra mig, den Allmektige, som har voldt mig bitter sorg
به حیات خدای قادر مطلق که حق مرا پایمال کرده و زندگی را به من تلخ نموده است، قسم می‌خوردم
- for ennu er hele mitt livspust i mig og den Allmektiges ånde i min nese - :
که تا جان به تن دارم و تا زمانی که خدا به من نَفَس ‌دهد،
Mine leber taler ikke urett, og min tunge taler ikke svik.
دهان من هیچ چیز شریرانه‌ای نخواهد گفت و زبانم هرگز دروغ نخواهد گفت.
Det være langt fra mig å gi eder rett! Inntil jeg opgir ånden, lar jeg ikke min brødefrihet tas fra mig.
من هیچ‌گاه حرف شما را تصدیق نمی‌کنم و تا زمانی که بمیرم، ادّعای بی‌گناهی می‌کنم
Jeg holder fast på min rettferdighet og slipper den ikke; mitt hjerte laster mig ikke for nogen av mine dager.
من هرگز از برحق بودن ادّعایم صرف‌نظر نخواهم کرد، وجدان من پاک است.
La min fiende stå der som en ugudelig, og min motstander som en urettferdig!
باشد تا کسانی‌که با من مخالفند و علیه من می‌جنگندند، مانند شریران و خطاکاران جزا ببینند.
For hvad håp har den gudløse, når Gud avskjærer hans liv, når han tar hans sjel fra ham?
اگر خدا شخص بی‌خدا را هلاک کند و به زندگی‌اش خاتمه بدهد، چه امیدی برایش باقی می‌ماند؟
Hører vel Gud hans skrik når trengsel kommer over ham?
آیا خدا فریادشان را در وقت سختی و مشکلات می‌شنود؟
Eller kan han glede sig i den Allmektige, kan han påkalle Gud til enhver tid?
آنها باید از وجود قادر مطلق لذّت ببرند و در همهٔ اوقات از او کمک بخواهند.
Jeg vil lære eder om Guds hånd; jeg vil ikke dølge hvad den Allmektige har i sinne.
بگذارید که دربارهٔ قدرت خدا شما را تعلیم دهم، و نقشه‌های قادر مطلق را برایتان توضیح دهم.
I har jo alle selv sett det; hvorfor fører I da så tom en tale?
یقین دارم که خود شما هم تا اندازه‌ای از کارهای او آگاه هستید، پس چرا بیهوده سخن می‌گویید؟ صوفر
Dette er det ugudelige menneskes lodd hos Gud og den arv som voldsmennene får av den Allmektige:
این است سرنوشت مردم خطاکار و ظالم، که خدای قادر مطلق برایشان تعیین فرموده است:
Får han mange barn, så er de hjemfalt til sverdet; hans ætlinger får ikke brød å mette sig med.
این مردم دارای فرزندان زیادی می‌شوند، امّا آنها یا با شمشیر به قتل می‌رسند و یا از گرسنگی می‌میرند.
De av dem som slipper unda, legges i graven ved pest, og enkene holder ikke sørgefest over dem.
کسانی هم که باقی بمانند، در اثر مرض و بلا به زیر خاک می‌روند که حتّی بیوه‌های آنها هم برای آنها گریه و ماتم نمی‌کنند.
Når han dynger op sølv som støv og samler sig klær som lere,
مردم خطاکار هرچند مثل ریگ دریا پول جمع کنند و صندوقهای پُر از لباس داشته باشند،
så blir det de rettferdige som klær sig med det han har samlet, og sølvet skal de skyldfrie dele.
امّا عاقبت، اشخاصِ نیک پول آنها را مصرف می‌کنند و لباس ایشان را می‌پوشند.
Som møllet har han bygget sitt hus og som den hytte en markvokter lager sig.
آنها خانه‌هایی می‌سازند که مانند تار عنکبوت و سایبانِ نگهبانان، دوامی ندارد.
Rik legger han sig, og intet er tatt bort; han slår sine øine op, og det er der ikke.
آنها ثروتمند به بستر می‌روند، امّا وقتی بیدار می‌شوند و چشم باز می‌کنند، می‌بینند که ثروتشان از دست رفته است.
Som en vannflom innhenter redsler ham, om natten fører en storm ham bort.
سیلاب وحشت آنها را فرا می‌گیرد و توفانِ نیستی در شب آنها را با خود می‌برد.
Østenvinden løfter ham op, så han farer avsted, og den blåser ham bort fra hans sted.
باد شرقی آنها را به هوا بلند می‌کند و از خانه‌هایشان دور می‌سازد.
Gud skyter sine piler mot ham og sparer ham ikke; for hans hånd flyr han i hast.
با بی‌رحمی بر آنها که در حال فرار هستند می‌وزد.
Folk klapper i hendene og håner ham og piper ham bort fra hans sted.
به‌خاطر مصیبتی که بر سر آنها آمده است، دست می‌زنند و آنها را مسخره می‌کنند.