Psalms 95

Kom, la oss juble for Herren, la oss rope med fryd for vår frelses klippe!

Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni ĝoje kriu al la rifuĝejo de nia helpo.

La oss trede frem for hans åsyn med pris, la oss juble for ham med salmer!

Ni venu antaŭ Lian vizaĝon kun glorado, Per psalmoj ni ĝoje kriu al Li.

For Herren er en stor Gud og en stor konge over alle guder,

Ĉar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Reĝo super ĉiuj dioj,

han som har jordens dyp i sin hånd og fjellenes høider i eie,

Kiu havas en Sia mano la profundaĵojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altaĵoj de la montoj;

han som eier havet, for han har skapt det, og hans hender har gjort det tørre land.

Al kiu apartenas la maro, kaj Li ĝin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.

Kom, la oss kaste oss ned og bøie kne, la oss knele for Herrens, vår skapers åsyn!

Venu, ni kliniĝu, ni ĵetu nin teren, Ni genuu antaŭ la Eternulo, nia Kreinto.

For han er vår Gud, og vi er det folk han før, og den hjord hans hånd leder. Vilde I dog idag høre hans røst!

Ĉar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia paŝtejo kaj la ŝafoj de Lia mano. Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,

Forherd ikke eders hjerte, likesom ved Meriba, likesom på Massadagen i ørkenen,

Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,

hvor eders fedre fristet mig! De satte mig på prøve, de som dog hadde sett min gjerning.

Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.

Firti år vemmedes jeg ved den slekt, og jeg sa: De er et folk med forvillet hjerte, og de kjenner ikke mine veier.

Kvardek jarojn Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris: Ili estas popolo kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

Så svor jeg i min vrede: Sannelig, de skal ikke komme inn til min hvile.

Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.