Psalms 120

En sang ved festreisene. Til Herren ropte jeg i min nød, og han svarte mig.

Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

Herre, fri min sjel fra en løgnaktig lebe, fra en falsk tunge!

Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Hvad vil han gi dig, og hvad mere vil han gi dig, du falske tunge?

Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Voldsmannens skarpe piler og glør av gyvelbusken.

Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Ve mig, at jeg lever som fremmed iblandt Mesek, at jeg bor ved Kedars telt!

Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Lenge nok har min sjel bodd hos dem som hater fred.

Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Jeg er bare fred, men når jeg taler, er de ferdige til krig.

Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.