Lamentations 3

Jeg er den mann som har sett elendighet under hans vredes ris.

Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

Mig har han ledet og ført i mørke og ikke i lys.

Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

Bare mot mig vender han atter og atter sin hånd den hele dag.

Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.

Han lot mitt kjøtt og min hud fortæres; han knuste mine ben.

Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.

Han bygget en mur mot mig og omringet mig med bitterhet og møie.

Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.

På mørke steder lot han mig bo som de for lenge siden døde.

En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.

Han murte igjen for mig, så jeg ikke kan komme ut; han gjorde mine lenker tunge.

Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.

Om jeg enn ropte og skrek, lukket han sitt øre for min bønn.

Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.

Han tilmurte mine veier med hugne stener, mine stier gjorde han krokete.

Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

En lurende bjørn var han mot mig, en løve i skjul.

Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.

Mine veier gjorde han til avveier, han sønderrev mig og ødela mig.

Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.

Han spente sin bue og stilte mig op til mål for sin pil.

Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

Han lot sitt koggers sønner fare inn i mine nyrer.

En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

Jeg er blitt til latter for alt mitt folk, til en spottesang for dem hele dagen.

Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.

Han mettet mig med bitre urter, han gav mig rikelig malurt å drikke.

Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.

Han knuste mine tenner, han gav mig småsten å ete, han trykte mig ned i asken.

Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.

Du forkastet mig og tok bort min fred; jeg glemte det som godt er,

Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.

og jeg sa: Det er forbi med min kraft og mitt håp til Herren.

Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

Kom i hu min elendighet og min landflyktighet - malurt og galle!

La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

Min sjel kommer det i hu og er nedbøiet i mig.

Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.

Dette vil jeg ta mig til hjerte, derfor vil jeg håpe:

Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

Herrens miskunnhet er det at det ikke er forbi med oss; for hans barmhjertighet har ennu ikke ende.

Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,

Den er ny hver morgen, din trofasthet er stor.

Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.

Herren er min del, sier min sjel; derfor håper jeg på ham.

Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

Herren er god mot dem som bier efter ham, mot den sjel som søker ham.

La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.

Det er godt at en bier i stillhet efter Herrens frelse.

Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

Det er godt for en mann at han bærer åk i sin ungdom,

Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

at han sitter ene og tier, når han legger byrder på ham,

Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;

at han trykker sin munn i støvet og sier: Kanskje det ennu er håp -

Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

at han vender sitt kinn til den som slår ham, lar sig mette med hån.

Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

For Herren forkaster ikke til evig tid,

Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

men om han bedrøver, så forbarmer han sig igjen efter sin rike miskunnhet;

Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;

for det er ikke av hjertet han plager eller bedrøver menneskenes barn.

Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

Når nogen knuser alle jordens fanger under sine føtter,

Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,

bøier mannens rett for den Høiestes åsyn

Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,

eller gjør en mann urett i hans sak - mon Herren ikke ser det?

Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?

Hvem talte så det skjedde, uten at Herren bød det?

Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

Er det ikke fra den Høiestes munn både de onde og de gode ting utgår?

Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

Hvorfor klager et menneske som lever? Enhver klage over sin egen synd!

Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.

La oss ransake våre veier og granske dem, og la oss vende om til Herren!

Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;

La oss løfte vårt hjerte og våre hender til Gud i himmelen!

Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.

Vi har syndet og vært gjenstridige; du har ikke tilgitt.

Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

Du innhyllet dig i vrede og forfulgte oss; du slo ihjel, du sparte ikke.

Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

Du innhyllet dig i skyer, så ingen bønn trengte igjennem.

Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.

Til skarn og utskudd gjorde du oss midt iblandt folkene.

Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.

De spilte op sin munn mot oss alle våre fiender.

Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.

Gru og grav er blitt oss til del, ødeleggelse og undergang.

Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.

Bekker av tårer rinner fra mitt øie fordi mitt folks datter er gått under.

Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.

Mitt øie rinner og har ikke ro, det får ingen hvile,

Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,

før Herrens øie ser ned fra himmelen.

Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.

Mitt øie volder min sjel smerte for alle min stads døtres skyld.

Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.

Hårdt jaget de mig som en fugl de som var mine fiender uten årsak.

Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;

De vilde gjøre ende på mitt liv, de vilde kaste mig i brønnen, og de kastet sten på mig.

Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.

Vannene strømmet over mitt hode; jeg sa: Jeg er fortapt.

Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.

Jeg påkalte ditt navn, Herre, fra den dypeste brønn.

Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

Du hørte min røst; lukk ikke ditt øre for mitt rop, men la mig få lindring!

Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.

Du var nær den dag jeg kalte på dig; du sa: Frykt ikke!

Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.

Herre, du har ført min sjels sak, du har frelst mitt liv.

Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.

Herre, du har sett den urett jeg har lidt; døm i min sak!

Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.

Du har sett all deres hevn, alle deres onde råd mot mig.

Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.

Du har hørt deres hån, Herre, alle deres onde råd mot mig,

Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,

mine motstanderes tale og deres tanker mot mig den hele dag.

La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.

Akt på dem når de sitter, og når de står op! De synger spottesanger om mig.

Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.

Du vil gjøre gjengjeld mot dem, Herre, efter deres henders gjerning.

Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.

Du vil legge et dekke over deres hjerte, din forbannelse vil bli dem til del.

Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

Du vil forfølge dem i vrede og ødelegge dem, så de ikke mere finnes under Herrens himmel.

Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.