Job 41

Ingen er så djerv at han tør tirre den; hvem tør da sette sig op imot mig?

Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?

Hvem gav mig noget først, så jeg skulde gi ham vederlag? Alt under himmelen hører mig til.

Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?

Jeg vil ikke tie om dens lemmer, om dens store styrke og dens fagre bygning.

Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?

Hvem har dradd dens klædning av? Hvem tør komme innenfor dens dobbelte rad av tenner?

Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?

Hvem har åpnet dens kjevers dør? Rundt om dens tenner er redsel.

Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?

Stolte er skjoldenes rader; hvert av dem er tillukket som med et fast segl.

Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?

De ligger tett innpå hverandre, og ingen luft trenger inn imellem dem.

Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?

Det ene skjold henger fast ved det andre; de griper inn i hverandre og skilles ikke at.

Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.

Når den nyser, stråler det frem lys, og dens øine er som morgenrødens øielokk.

Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.

Bluss farer ut av dens gap, gnister spruter frem.

Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?

Fra dens nesebor kommer røk som av en gryte som koker over siv.

Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.

Dens ånde tender kull i brand, og luer går ut av dens gap.

Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.

På dens hals har styrken sin bolig, og angsten springer foran den.

Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?

Dens doglapper sitter fast; de er som støpt på den og rører sig ikke.

Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.

Dens hjerte er fast som sten, fast som den underste kvernsten.

Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;

Når den hever sig, gruer helter; av redsel mister de sans og samling.

Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;

Rammes den med sverd, så biter det ikke på den, heller ikke lanse, pil eller kastespyd.

Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.

Den akter jern som strå, kobber som ormstukket tre.

Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.

Buens sønn jager den ikke på flukt; slyngens stener blir som halm for den.

El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.

Stridsklubber aktes som halm, og den ler av det susende spyd.

El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.

På dens buk sitter skarpe skår, den gjør spor i dyndet som efter en treskeslede.

Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.

Den får dypet til å koke som en gryte; den får havet til å skumme som en salvekokers kjele.

Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.

Efter den lyser dens sti; dypet synes å ha sølvhår.

La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.

Det er intet på jorden som er herre over den; den er skapt til ikke å reddes.

Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.

Alt som er høit, ser den i øiet; den er en konge over alle stolte dyr.

Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.

Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.

Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.

Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.

Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.

Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.

Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.

La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.

Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.

Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.