Job 17

Min ånd er brutt, mine dager utslukket; bare graver har jeg for mig.

Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, Tomboj estas antaŭ mi.

Sannelig, spott omgir mig på alle kanter, og mitt øie må dvele ved deres trettekjære ferd.

Mokado min ĉirkaŭas; En aflikto pro tio restas mia okulo.

Så sett nu et pant, gå i borgen for mig hos dig selv! Hvem skulde ellers gi mig håndslag?

Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?

Du har jo lukket deres hjerte for innsikt; derfor vil du ikke la dem vinne.

Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.

Den som forråder venner, så de blir til bytte, hans barns øine skal tæres bort.

Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumiĝos.

Jeg er satt til et ordsprog for folk; jeg er en mann som blir spyttet i ansiktet.

Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fariĝis homo, al kiu oni kraĉas en la vizaĝon.

Mitt øie er sløvt av gremmelse, og alle mine lemmer er som en skygge.

Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, Kaj ĉiuj miaj membroj fariĝis kiel ombro.

Rettskafne forferdes over dette, og den skyldfrie harmes over den gudløse;

La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo ekscitiĝos kontraŭ la hipokritulo.

men den rettferdige holder fast ved sin vei, og den som har rene hender, får enn mere kraft.

Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmiĝos.

Men I - kom bare igjen alle sammen! Jeg finner dog ikke nogen vismann blandt eder.

Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, Mi ne trovos inter vi saĝulon.

Mine dager er faret forbi, mine planer sønderrevet - mitt hjertes eiendom!

Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.

Natt gjør de til dag, lyset, sier de, er nærmere enn det mørke som ligger like for mig.

La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.

Når jeg håper på dødsriket som mitt hus, reder i mørket mitt leie,

Se mi atendas, tamen Ŝeol estas mia domo, En la mallumo estas pretigita mia lito.

roper til graven: Du er min far, til makken: Du er min mor og min søster,

Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.

hvor er da mitt håp? Mitt håp - hvem øiner det?

Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?

Til dødsrikets bommer farer de ned, på samme tid som jeg går til hvile i støvet.

En la profundon de Ŝeol ĝi malsupreniros, Ni ambaŭ kune kuŝos en la polvo.