Psalms 61

Til sangmesteren, på strengelek; av David.

Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op de Neginoth.

Hør, Gud, mitt klagerop, merk på min bønn!

O God! hoor mijn geschrei, merk op mijn gebed.

Fra jordens ende roper jeg til dig, mens mitt hjerte vansmekter; før mig på en klippe, som ellers blir mig for høi!

Van het einde des lands roep ik tot U als mijn hart overstelpt is; leid mij op een rotssteen, die mij te hoog zou zijn.

For du har vært min tilflukt, et sterkt tårn imot fienden.

Want Gij zijt mij een Toevlucht geweest, een sterke Toren voor den vijand.

La mig bo i ditt telt i all evighet, la mig finne ly i dine vingers skjul! Sela.

Ik zal in Uw hut verkeren in eeuwigheden; ik zal mijn toevlucht nemen in het verborgene Uwer vleugelen. Sela.

For du, Gud, har hørt på mine løfter, du har gitt mig arv med dem som frykter ditt navn.

Want Gij, o God! hebt gehoord naar mijn geloften; Gij hebt mij gegeven de erfenis dergenen, die Uw Naam vrezen.

Du vil legge dager til kongens dager, hans år skal være som slekt efter slekt,

Gij zult dagen tot des konings dagen toedoen; zijn jaren zullen zijn als van geslacht tot geslacht;

han skal trone evindelig for Guds åsyn; sett miskunnhet og trofasthet til å bevare ham! Så vil jeg lovsynge ditt navn til evig tid, forat jeg kan innfri mine løfter dag efter dag.

Hij zal eeuwiglijk voor Gods aangezicht zitten; bereid goedertierenheid en waarheid, dat zij hem behoeden. Zo zal ik Uw Naam psalmzingen in eeuwigheid; opdat ik mijn geloften betale, dag bij dag.