Psalms 18

Til sangmesteren; av Herrens tjener David, som talte denne sangs ord til Herren den dag da Herren hadde utfridd ham av alle hans fienders hånd og av Sauls hånd.

Voor den opperzangmeester, een psalm van David, den knecht des HEEREN, die de woorden dezes lieds tot den HEERE gesproken heeft, ten dage, als hem de HEERE gered had uit de hand van al zijn vijanden, en uit de hand van Saul.

Og han sa: Herre, jeg har dig hjertelig kjær, min styrke!

Hij zeide dan: Ik zal U hartelijk liefhebben, HEERE, mijn Sterkte!

Herren er min klippe og min festning og min frelser; min Gud er min klippe, som jeg setter min lit til, mitt skjold og min frelses horn, min borg.

De HEERE is mijn Steenrots, en mijn Burg, en mijn Uithelper; mijn God, mijn Rots, op Welken ik betrouw; mijn Schild, en de Hoorn mijns heils, mijn Hoog Vertrek.

Jeg påkaller den Høilovede, Herren, og blir frelst fra mine fiender.

Ik riep den HEERE aan, die te prijzen is, en werd verlost van mijn vijanden.

Dødens rep omspente mig, og fordervelsens strømmer forferdet mig.

Banden des doods hadden mij omvangen, en beken Belials verschrikten mij.

Dødsrikets rep omgav mig, dødens snarer overfalt mig.

Banden der hel omringden mij, strikken des doods bejegenden mij.

I min trengsel påkalte jeg Herren, og jeg ropte til min Gud; han hørte fra sitt tempel min røst, og mitt skrik kom for ham, til hans ører.

Als mij bange was, riep ik den HEERE aan, en riep tot mijn God; Hij hoorde mijn stem uit Zijn paleis, en mijn geroep voor Zijn aangezicht kwam in Zijn oren.

Da rystet og bevet jorden, og fjellenes grunnvoller skalv, og de rystet, for hans vrede var optendt.

Toen daverde en beefde de aarde, en de gronden der bergen beroerden zich en daverden, omdat Hij ontstoken was.

Det steg røk op av hans nese, og fortærende ild fra hans munn; glør brente ut av ham.

Rook ging op van Zijn neus, en een vuur uit Zijn mond verteerde; kolen werden daarvan aangestoken.

Og han bøide himmelen og steg ned, og det var mørke under hans føtter.

En Hij boog den hemel, en daalde neder, en donkerheid was onder Zijn voeten.

Og han fór på kjeruber og fløi, og han fór hastig frem på vindens vinger.

En Hij voer op een cherub, en vloog; ja, Hij vloog snellijk op de vleugelen des winds.

Han gjorde mørke til sitt dekke, rundt omkring sig til sitt skjul, mørke vann, tykke skyer.

Duisternis zette Hij tot Zijn verberging; rondom Hem was Zijn tent, duisterheid der wateren, wolken des hemels.

Frem av glansen foran ham fór hans skyer frem, hagl og gloende kull.

Van den glans, die voor Hem was, dreven Zijn wolken daarhenen, hagel en vurige kolen.

Og Herren tordnet i himmelen, den Høieste lot sin røst høre, hagl og gloende kull.

En de HEERE donderde in den hemel, en de Allerhoogste gaf Zijn stem, hagel en vurige kolen.

Og han utsendte sine piler og spredte dem omkring - lyn i mengde og forvirret dem.

En Hij zond Zijn pijlen uit, en verstrooide ze; en Hij vermenigvuldigde de bliksemen, en verschrikte ze.

Da kom vannenes strømmer til syne, og jordens grunnvoller blev avdekket ved din trusel, Herre, for din neses åndepust.

En de diepe kolken der wateren werden gezien, en de gronden der wereld werden ontdekt, van Uw schelden, o HEERE! van het geblaas des winds van Uw neus.

Han rakte sin hånd ut fra det høie, han grep mig; han drog mig op av store vann.

Hij zond van de hoogte, Hij nam mij, Hij trok mij op uit grote wateren.

Han fridde mig ut fra min sterke fiende og fra mine avindsmenn; for de var mig for mektige.

Hij verloste mij van mijn sterken vijand, en van mijn haters, omdat zij machtiger waren dan ik.

De overfalt mig på min motgangs dag; men Herren blev min støtte.

Zij hadden mij bejegend ten dage mijns ongevals; maar de HEERE was mij tot een Steunsel.

Og han førte mig ut i fritt rum; han frelste mig, for han hadde behag i mig.

En Hij voerde mij uit in de ruimte, Hij rukte mij uit, want Hij had lust aan mij.

Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, han betalte mig efter mine henders renhet.

De HEERE vergold mij naar mijn gerechtigheid, Hij gaf mij weder naar de reinigheid mijner handen.

For jeg tok vare på Herrens veier og vek ikke i ondskap fra min Gud.

Want ik heb des HEEREN wegen gehouden, en ben van mijn God niet goddelooslijk afgegaan.

For alle hans lover hadde jeg for øie, og hans bud lot jeg ikke vike fra mig.

Want al Zijn rechten waren voor mij, en Zijn inzettingen deed ik niet van mij weg.

Og jeg var ulastelig for ham og voktet mig vel for min synd.

Maar ik was oprecht bij Hem, en ik wachtte mij voor mijn ongerechtigheid.

Og Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, efter mine henders renhet for hans øine.

Zo gaf mij de HEERE weder naar mijn gerechtigheid, naar de reinigheid mijner handen, voor Zijn ogen.

Mot den fromme viser du dig from, mot den rettvise mann viser du dig rettvis,

Bij den goedertierene houdt Gij U goedertieren, bij den oprechten man houdt Gij U oprecht.

mot den rene viser du dig ren, mot den forvendte viser du dig vrang.

Bij den reine houdt Gij U rein, maar bij den verkeerde bewijst Gij U een Worstelaar.

For du frelser elendige folk, og du fornedrer høie øine.

Want Gij verlost het bedrukte volk, maar de hoge ogen vernedert Gij.

For du lar min lampe skinne; Herren min Gud opklarer mitt mørke.

Want Gij doet mijn lamp lichten; de HEERE, mijn God, doet mijn duisternis opklaren.

For ved dig stormer jeg løs på fiendeskarer, og ved min Gud springer jeg over murer.

Want met U loop ik door een bende, en met mijn God spring ik over een muur.

Gud, hans vei er fullkommen; Herrens ord er rent, han er et skjold for alle dem som setter sin lit til ham.

Gods weg is volmaakt; de rede des HEEREN is doorlouterd; Hij is een Schild allen, die op Hem betrouwen.

For hvem er Gud foruten Herren, og hvem er en klippe, uten vår Gud?

Want wie is God, behalve de HEERE? En wie is een Rotssteen, dan alleen onze God?

Den Gud som omgjorder mig med kraft og gjør min vei fri for støt,

Het is God, die mij met kracht omgordt; en Hij heeft mijn weg volkomen gemaakt.

som gir mig føtter likesom hindene og stiller mig på mine høider,

Hij maakt mijn voeten gelijk als der hinden, en Hij stelt mij op mijn hoogten.

som oplærer mine hender til krig, så mine armer spenner kobberbuen.

Hij leert mijn handen ten strijde, zodat een stalen boog met mijn armen verbroken is.

Og du gir mig din frelse til skjold, og din høire hånd støtter mig, og din mildhet gjør mig stor.

Ook hebt Gij mij het schild Uws heils gegeven, en Uw rechterhand heeft mij ondersteund, en Uw zachtmoedigheid heeft mij groot gemaakt.

Du gjør rummet vidt for mine skritt under mig, og mine ankler vakler ikke.

Gij hebt mijn voetstap ruim gemaakt onder mij, en mijn enkelen hebben niet gewankeld.

Jeg forfølger mine fiender og når dem, og jeg vender ikke tilbake før jeg har gjort ende på dem.

Ik vervolgde mijn vijanden, en trof hen aan; en ik keerde niet weder, totdat ik hen verdaan had.

Jeg knuser dem, så de ikke makter å reise sig; de faller under mine føtter.

Ik doorstak hen, dat zij niet weder konden opstaan; zij vielen onder mijn voeten.

Og du omgjorder mig med kraft til krig, du bøier mine motstandere under mig.

Want Gij omgorddet mij met kracht ten strijde; Gij deedt onder mij nederbukken, die tegen mij opstonden.

Og mine fiender lar du vende mig ryggen, og mine avindsmenn utrydder jeg.

En Gij gaaft mij den nek mijner vijanden, en mijn haters, die vernielde ik.

De roper, men der er ingen frelser - til Herren, men han svarer dem ikke.

Zij riepen, maar er was geen verlosser; tot den HEERE, maar Hij antwoordde hun niet.

Og jeg knuser dem som støv for vinden, jeg tømmer dem ut som søle på gatene.

Toen vergruisde ik hen als stof voor den wind; ik ruimde hen weg als slijk der straten.

Du redder mig fra folkekamper, du setter mig til hode for hedninger; folkeferd som jeg ikke kjenmer, tjener mig.

Gij hebt mij uitgeholpen van de twisten des volks; Gij hebt mij gesteld tot een hoofd der heidenen; het volk, dat ik niet kende, heeft mij gediend.

Bare de hører om mig, blir de mig lydige; fremmede kryper for mig.

Zo haast als hun oor van mij hoorde, hebben zij mij gehoorzaamd; vreemden hebben zich mij geveinsdelijk onderworpen.

Fremmede visner bort og går bevende ut av sine borger.

Vreemden zijn vervallen, en hebben gesidderd uit hun sloten.

Herren lever, og priset er min klippe, og ophøiet er min frelses Gud,

De HEERE leeft, en geloofd zij mijn Rotssteen, en verhoogd zij de God mijns heils!

den Gud som gir mig hevn og legger folkeferd under mig,

De God, Die mij volkomen wraak geeft, en de volken onder mij brengt;

som frir mig ut fra mine fiender; ja, over mine motstandere ophøier du mig, fra voldsmannen redder du mig.

Die mij uithelpt van mijn vijanden; ja, Gij verhoogt mij boven degenen, die tegen mij opstaan; Gij redt mij van den man des gewelds.

Derfor vil jeg prise dig iblandt hedningene, Herre, og lovsynge ditt navn. Han gjør frelsen stor for sin konge, han gjør miskunnhet mot sin salvede, mot David og mot hans ætt til evig tid.

Daarom zal ik U, o HEERE! loven onder de heidenen; en Uw Naam zal ik psalmzingen; Die de verlossingen Zijns konings groot maakt, en goedertierenheid doet aan Zijn gezalfde, aan David en aan zijn zaad tot in eeuwigheid.