Job 32

De tre menn svarte ikke Job mere, fordi han var rettferdig i sine egne øine.

Тогава тези трима мъже престанаха да отговарят на Йов, защото той беше праведен в собствените си очи.

Da optendtes Elihus vrede - han stammet fra Bus og var sønn av Barak'el, av Rams ætt. Mot Job optendtes hans vrede, fordi han holdt sig selv for å være rettferdig for Gud,

Тогава пламна гневът на вузеца Елиу, сина на Варахиил, от рода на Рам. Гневът му пламна против Йов, защото оправдаваше себе си повече от Бога.

og mot hans tre venner optendtes hans vrede, fordi de ikke fant noget svar og allikevel dømte Job skyldig.

Гневът му пламна и против тримата му приятели, защото, без да намерят отговор, бяха осъдили Йов.

Elihu hadde ventet med å tale til Job, fordi de andre var eldre av år enn han.

А Елиу беше чакал Йов да говори, защото те бяха по-стари от него на дни.

Da nu Elihu så at det ikke var noget svar i de tre menns munn, da optendtes hans vrede.

И когато Елиу видя, че в устата на тримата мъже нямаше отговор, гневът му пламна.

Så tok da Elihu, sønn av Barak'el, busitten, til orde og sa: Jeg er ung av år, og I er gråhårede; derfor holdt jeg mig tilbake og torde ikke uttale for eder hvad jeg vet.

И вузецът Елиу, синът на Варахиил, заговори и каза: Аз съм млад на дни, а вие сте стари, затова се посвених — не смеех да явя, каквото зная.

Jeg tenkte: La alderen tale og de mange år forkynne visdom!

Аз казах: Нека дните да говорят и многото години на мъдрост да учат.

Dog, det er menneskets ånd og den Allmektiges åndepust som gjør forstandig.

Но в човека има дух и дъхът на Всемогъщия му дава разум.

De gamle er ikke alltid vise, ikke alltid forstår oldinger hvad rett er.

Не винаги големите са мъдри и старите разбират правосъдие.

Derfor sier jeg: Hør nu på mig! Også jeg vil uttale hvad jeg vet.

Затова казвам: Слушайте ме, и аз ще изявя, каквото зная.

Jeg ventet på eders ord, jeg lyttet efter forstandig tale fra eder, mens I grundet på hvad I skulde si.

Ето, аз чаках да говорите вие, слушах разсъжденията ви, докато търсехте думи.

Jeg gav akt på eder; men det var ingen av eder som gjendrev Job, ingen som svarte på hans ord.

Слушах ви много внимателно, и ето, никой от вас не обори Йов, нито отговори на думите му.

Si ikke: Vi har funnet visdom hos ham; bare Gud kan få bukt med ham, ikke noget menneske!

Само да не кажете: Намерихме мъдрост! Бог ще го изобличи, а не човек.

Han har jo ikke rettet sin tale mot mig, og med eders ord vil jeg ikke svare ham.

Но той към мен не е отправил думи и аз няма да му отговоря с вашите речи.

De er forferdet og svarer ikke mere; ordene er blitt borte for dem.

Те са смаяни и не отговарят вече, убягнаха им думите.

Skal jeg vente, fordi de ikke taler, fordi de står der og ikke svarer mere?

А аз да чакам ли, понеже не говорят, понеже спряха и не отговарят вече?

Også jeg vil nu svare for min del; også jeg vil uttale hvad jeg vet.

И аз, от своя страна, ще отговоря; и аз ще изявя, каквото зная,

For jeg er full av ord; ånden i mitt indre driver mig.

защото съм изпълнен с думи, духът ми вътре в мен ме принуждава.

Mitt indre er som innestengt vin; som nyfylte skinnsekker vil det revne.

Ето, вътрешността ми е като неотворено вино, ще се пръсне като нови мехове.

Jeg vil tale, så jeg kan få luft; jeg vil åpne mine leber og svare.

Ще проговоря, за да си отдъхна, ще отворя устните си и ще отговоря.

Jeg vil ikke ta parti for nogen, og jeg vil ikke smigre for noget menneske;

Само да не бъда към никого пристрастен и човек да не лаская —

for jeg forstår ikke å smigre; ellers kunde min skaper lett rykke mig bort.

защото не зная да лаская, иначе Създателят ми скоро би ме махнал.